Yanan Ateşi Söndürdük

8.Bölüm "Acı Gerçekler"

Fotoğraflarını çeken kişi kim ola bilirdi???

Gençay yılmazla konuşurken, Vedat Şevketle toplantıyla ilgili konuşuyordu.Keyifler yerinde, artık tüm işler yolunda gidiyordu.Gençay Vedatı kenara çekti.
-Abi akşam bir yerlerde oturalım mı? Yılmazda gelicek, kutlarız hem.
-Söz vermeyeyim şimdi, akşam haberleşiriz
-Tamam, gelsen çok iyi olur ama
-Bir işim var, halledeyim, bakarız
Vedat toparlanıp eve doğru yol aldı.

Çakır Arabayı evin önünde durdurdu.Elvan inmek isterken Çakır elinden tutdu.
-Aşkım, bak sınavı öylesine cevaplamadın dimi?
-Yok, hayır
Çakır Elvana dikkatle bakıyordu
-Bak senin içim problem olmasını istemiyorum, sorun varsa eyer..
-Hayır canım, merak etme, sorun falan yok, bildiklerimi cevapladım işte, akşamda biraz çalıştım, hepsi bu.
-Tamam bitanem, sen öyle diyorsan.
Çakır Elvanın yanağından öptü.Elvan gülümseyerek aşağı indi.Çakıra el sallayıp eve girdi.Pinhan mutfakda oturmuş, kahve içiyordu.Elvanın geldiğini görür görmez kapıya taraf gitdi.Elvan ayakabısını çıkarıyordu.
-Nerden böyle?
-Sana ne?
-A aa, nasıl sana ne, sen söylemedinmi herşeyi hesap vericez diye?
-O senin için geçerli, karıştırma.
-Benim için geçerli olan, senin içinde geçerli canım.
-hatalı olan sensin, bu yüzden hesap verecek olanda sensin.
-Ne güzel ya, dur ben söyleyeyim.
Pinhan yüksek sesle
-Çakırlaydın dimi?
Elvan sinirli halde
-Yavaş olsana, annem duyucak şimdi.
-Bana ne, duyması için söylüyorum ya zaten.
-Yine neyin derdindesin sen?
-Benim işlerime karışmıyıcaksın, sen karışırsan bende karışırım.
-Bu evde olduğun sürece haraketlerine dikkat et.
-Kafama vuruyorsun evi şimdide öylemi, tamam Elvan, istediğini yap.
Pinhan sinirli halde odasına girip kapıyı vurdu.
Elvan bağırarak odaya taraf gitdi.
-Pinhan, of Pinhan.
Elvan çantasını yerden götürüp odasına giderken Alpike salondan çıktı.
-Kızım ne bağırışıyorsunuz?
-Yok, yok birşey annecim.
-Pinhan neden bağırıp duruyor? Geldiğinden beri hep kavga hep kavga, hem Çakır kim?
Elvan donuk halde ne söyleyeceğini bilemedi.
-Hiç, hiç kimse, sen kafanı yorma annecim, geç otur, bende üstümü değiştireyim, geliyorum.
-İyi tamam, öyle olsun.
Elvan odasına girip kapıyı kapadı.
-Ohhhh

Vedat bilgisayarda toplantıyla ilgili dosyalara bakarken babasının yüz ifadesini hatırladı.Bilgisayarını kapayıp hemen evden çıktı.Arabasına binerken birden çakırı gördü.Restoranda yaşadıklarını hatırladı.Çakır etrafa bakıyor, birilerinin olmadığını kontrol ediyordu.Yanında birisi vardı.Ondan siyah çantayı alıp arabasına bindi.Siyah çanta Vedatın dikkatini çekti.Çakırın hemen ardından arabaya binip onu takip etdi.Dikkatini dağıtmadan bir araba geride arkasında ilerliyordu.En son köşedeki yerde arabayı durdurdu.Vedatda biraz geride arabayı durdurdu.Çakır aşağı inip büyük bir bahçeye girdi.Vedat onu izliyordu.Çakır bahçenin sonundaki eve girdi.İki kaltlı bir evdi.Evin içini dışından görmek mümkündü.Vedat Çakırın eve taraf gitdiğini gördü.Elindeki anahtarla kapıyı açıp eve girdi.İşıklar açıktı.Merdivenlerden aşağı bir kadın indi.Çok genç olmasada zarif bir kadına benziyordu.En az Çakır yaşlarda olurdu.Vedat dikkatle ona bakıyordu.Kadın gülümseyerek Çakırın üstündeki ceketi çıkarıp koltuğa bıraktı.Kendine çekip öpmeye başladı.Vedat artık şahit olmuştu.Geriye dönüp düşünceli halde arabaya bindi.Uzun uzun yola baktıktan sonra yola koyuldu.

Gençayla Yılmaz restoranda oturmuş, keyifli halde sohbet ediyorlardı.Gençay saate bakıyor, Vedatdan haber bekliyordu.
-Haber verir şimdi.
Yılmaz gülümseyip yemeyine devam etdi.Vedat restoranın önünde arabayı durduruyordu.İçeri girip Gençayların masasına taraf ilerledi.Gençay Vedatı görünce gülümsedi
-Abi.
-Hoşbulduk.
-Sürpriz yaptın.
-Öyle oldu.
-Geç otur şöyle.
Yılmaz
-Merhaba Vedat.
-Merhaba.
-Siz daha yeni yeni tanışıyorsunuz, ben Yılmazı üniversiteden tanıyorum abi, yani eski arkadaşız.
Yılmaz
-Evet, eski arkadaşız.
Vedat Gençayın telefonunu alıp Elvanın numarasını aldı.Telefonuna kaytedip gizli numaradan mesaj yazdı.
"Herkese güven olmaz küçük kız.Etilerdeki son bahçedeki eve git.Gerçekleri anlayacaksın."
Vedat mesajı Elvana gönderdi.Akşam saat on buçuktu.Elvan uykuya dalmıştı.Mesaj sesine uyanıp gözlerini ovdu.Telefonu eline alıp mesaja baktı.Gizli numaradan mesaj.Mesajı okuyunca anlamadı.Yeniden okudu.Neler olduğunu düşünmeye başladı.Birileri dalga geçer diye düşünsede kim neden dalga geçsin, hele İzelin ölümünden sonra.Belkide İzelin ölümüyle ilgili olur diye düşündü.Gitme kararı alıp üstünü giyindi.Anahtarı alıp kapıyı sessizce kapadı.Taksiye atlayıp gideceği yeri tarif etdi.Yol boyunca düşünüyor, gitmesine doğru karar verdimi diye düşünüyordu.Birileri ona birşey yapabilir diye korksada, artık taksi tarif etdiyi yere gelmiş, arabayı durdurmuştu.
-Buyurun, dediğiniz yer burası.
Elvan düşüncelere dalmıştı.Taksicinin sesine ayılıp aşağı indi.Çantasından parayı çıkarıp taksiciye verdi.Bahçeye bakarak kapıyı kapadı.
-Üstü kalsın, bekleyin geliyorum şimdi.
Elvan korkar halde bahçeye taraf ilerledi.Her yer çok karanlıktı.Uzakta bir ev gördü.İşıkları açık, pencereleri kapalıydı.Küçük bir erkek çoçuğu oyuncaklarıyla oynuyordu.Elvan dikkatle ona baktı.Bahçeye girip eve taraf ilerdi.Çoçuktan başka hiçkimseyi göremiyordu.Bir kadın çoçuğa yaklaşıp kucağına aldı.Koltuğa koyup yanağından öptü.Elvan kendi kendine sinirli halde mırıldanmağa başladı.
-İyide ne varki burda? Anlaşıldı, dalga geçiyorlar benimle, elbet çıkar ortaya.
Elvan arkasını dönüp gidecekken kadına yaklaşan birini gördü.O kişi Çakırdı.Elvan donuk halde ona baktı.Neler olduğunu hala anlamıyordu.Çakır kadına telefonu uzatırken kadın telefonu masanın üzerine bırakıp Çakırın boynuna sarıldı.Çakırda ona sarılırken öpüşmeye başladılar.Elvan şok halde onlara bakıyordu.Dilini yutmuş gibi gözlerinden yaş süzülmeye başladı.Gözlerini kapayıp arkasını döndü.Hızlı addımlarla taksiye taraf geldi.
-Gidelim mi hanımefendi?
Elvan taksicinin söylediyini duymuyordu.Yüreği ağzından çıkacakmış gibi, derin derin nefes alıyordu.Taksici Elvanın halini görünce arabaya binip ordan uzaklaştı.