KIZIL

5. BÖLÜM

Üniversitenin bitmesine son 5 ay kala bir kızın hayatı nasıl daha da mahvolabilirdi? Bunu yapan ise okulun en zorba çocuklarından biriydi.

Zorbalık insan kaç yaşında olursa olsun karşılaşması ihtimal dahilinde bir şeydi her zaman. Maalesef. Bende yıllar geçmişti ama üniversitenin son senesinde karşılaşmıştım zorbalıkla. Okulun voleybol takımındaydım ve henüz yeni girmiştim takıma. Takımın smaçcısı ayağını kırınca yerine mecburen birini almaları gerekmişti ve başvuru yaparak ben seçilmiştim. Amacım ise monotonlaşan hayatıma biraz renk katıp yapayalnız dünyama biraz ses ilave etmekti.

Başarmıştım.
Ama istemediğim bir şekilde.

Erkek voleybol takımında olan çocuklarla bir gün karşılıklı maç yaptık ve sözde birbirimizi ülke içindeki diğer takımlarla olacak maçlara hazırladık.

Fakat her şey o gün başladı işte. Erkek takımının smaçcısından daha iyiydim ve onu her sayımda yenmiştim. Çünkü sanılanın aksine oyunlar cinsiyetçi kavramların esiri değildi. Ben futbolda da iyiydim mesela ve başka bir gün de yine o çocuğu futbolda yenmiştim. Sadece basketbolda o kadar iyi değildim.

O çocuk ise basketbolda daha iyiydi ve bana karşı herkesin gözü önünde yenilmeyi hazmedemediği için basketbol oynamayı teklif etmişti.

Saf düşmüştüm.

Hayır, hakkında kötü düşünmemiştim sadece.

Fakat tek amacı intikammış. Boşa bir ego tatmini.

Basketbolda fual yaparak beni yenmiş, yenmekle de kalmamış defalarca düşüp dizlerimi ve ellerimi parçalamama neden olmuştu. Oyun sonunda ise kavga etmiştik ve etraftakiler ayırdığı için kavgamız büyümemişti. Fakat o gün o kavgamızda da o çocuğun bileğini herkesin gözü önünde ters çevirince bana karşı olan içindeki tüm kin ve nefreti beşe, belki de ona katlamışım da görememişim.

Ama ben göremediğim için kendimi de suçlamıyorum. Herkes karşısındakini ilk kendi gibi sanardı zaten. Kalbiniz neyse insanları da öyle görürdünüz. Ben iyi bir insan değildim belki çünkü ailemi terk etmiştim ama hiçbir zaman da haksız olmamıştım. Çünkü ailem masum dört insanın canına sebep olmuştu.

O gün ise benim onları terk edişimin ilk anıydı. Ailemi terk ettiğim için kötü bir evlattım belki ama yaptıkları şey yüzünden gidişim beni haklı kılıyordu.

O çocukla da kısmen öyle olmuştu. Masum değildim belki bende en az onun kadar ama haklıydım. Çünkü ben masum olmasam da zorba da değildim. Ama o zorbaydı.