Gizemli Bir Katil, çocukluğundaki travmalarından dolayı insanları öldürüyor. Fakat bir hatasıyla Ankara'da kafasına koyduğu herkesi yakalamış genç yaşına rağmen başarılarıyla tanınan Neva Komiser ve ekibinin radarına takılıyor. Peki bu zamana kadar...
Ben ve ekibim, sanayi bölgesindeki terk edilmiş binada katille yüzleşmek üzereyken, her birimiz yüksek adrenalin ve dikkatle hareket ediyorduk. Binanın içi, katilin hazırladığı labirent gibi koridorlarla doluydu. Her köşe, onun tuzağı olabilirdi.
Ben önde gidiyordum, tabancam hazır, her an tetiği çekebilecek şekilde. Ekip arkadaşlarım da beni sıkı sıkıya takip ediyordu. Aniden, bir patlama sesi yankılandı ve binanın bir bölümü dumanla kaplandı. Sanki deprem olmuş gibi yer ayaklarımızın altında sarsıldı ve birkaç parça taş kafama düştü.
Hemen durdum ve arkama baktım. Dumanın arasından ekip arkadaşlarımın acı dolu seslerini duyabiliyordum.
Katil, bir tuzak kurmuş ve Benim ekibimi hedef almıştı. Hemen dumanın içine daldım ve yaralı arkadaşlarımın yanına koştum. Her biri, çeşitli yaralar almıştı, ama hayatta idiler. Ekibime yardım etmeye çalışırken, katilin kahkahalarını duydum. "Bu benim oyun alanım, Neva!" diye bağırdı katil. "Ve ben kuralları belirlerim!"
İçim öfke ve endişe ile doluydu. Arkadaşlarımı bu durumda bırakamazdım, ama katili de yakalamak zorundaydım. Kararımı verdim ve yaralı arkadaşlarımı güvenli bir yere taşıdıktan sonra, katilin peşine düştüm.
Koridorlar boyunca ilerlerken , İçimde bir kararlılık vardı. Bu, sadece bir kovalamaca değil, aynı zamanda bir hayatta kalma mücadelesiydi. Katilin sesini takip ederek, onu bir depo odasında buldum.
Katil, bana dönüp pis bir gülümseme sundu. "Hoş geldin," dedi. "Seni burada bekliyordum." Ona tabancamı doğrulttum. "Bu oyun burada bitiyor," dedim.
Katil, elindeki bir düğmeye bastı ve aniden oda ışıklarla doldu. Şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım ve etrafıma baktım. Oda, katilin kurbanlarının resimleriyle doluydu. Her bir resim, benim geçmişteki davalarımla bağlantılıydı. "Beni niye buraya getirdin." Dedim ve "Manyak mısın be!"
"Seni buraya getirmemin sebebi bu," dedi katil. "Senin geçmişinle yüzleşmeni istedim." Hafif bir sırıtmayla "Bir de hafif manyak olabilirim." Dedi.
Katilin bu sözleri duyunca şaşkına döndüm. Katil, benim geçmişimle oynamıştı. Ama ben, bu oyunun sonuna gelmiştim. "Geçmişimle yüzleştim," dedim. "Ve şimdi seninle yüzleşiyorum."
Katil, bir adım atarak bana yaklaştı. Tam tetiği çekmek üzereyken, katil birden bire ortadan kayboldu. Şaşkınlık içinde etrafıma baktım. Katil, bir duman perdesinin ardında yok olmuştu. Arkamı döndüğümde daha önce hiç biryerde görmediğim bir yansıtma cihazı gördüm.
