Savaş, yıllarca okumuş ve sonunda bir edebiyat öğretmeni olmuştur. Öğretmenliğinin ilk haftası bir yakınının ölüm haberini alan Savaş, yakınının ölümüne sebep olan katili araştırmaya başlar.
Merhaba arkadaşlar, bu hikayemizin ilk bölümü. Başarılı bir hikaye olmasını diliyorum 💅🏿
Şeyy, bu arada ana karakterimiz erkektir.
~İyi okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eee, yarış yapalım mı? Son gelen menemen yiyemez!
•••
Sabahın erken saatleriydi. Güneş henüz doğmamış ve hava da bir hayli karanlıktı. Yatağımdan pencereme bakarken bir anda doğruldum. Ben.. Ben hiç alarmdan önce uyanmazdım ki!
...
Kıyamet kopacak :]
Ve evet, tam da böyle düşünürken aklıma gelen şeyle yerimden fırladım.
Ben öğretmen olmuştum!
Bir heyecanla telefonumu elime aldım. Öyle hızlı almıştım ki, az kalsın telefon yeri boyluyordu. Saat 06.25'ti. Bu, bugün uyanabilmem için hiç fena bir saat değildi. Ama üşengeçliğimden ötürü bacaklarım bunu kabul etmedi. Bende ısrar etmedim. Kalktığım yatağa yeniden kuruldum. Biraz daha burada kalabilirdim. Yatağa yeniden uzanıp yorganımı göğsüme kadar örttüm. Ellerimi de kafamın altında kavuşturdum. Hala istemsizce gülümsüyordum heyecanlı olduğum için.
Umarım geri uyumam. Zaten bu heyecanla uyuyabilmem mümkün mü?
...
Bir hışımla gözlerimi açtım. Hayır.. Ben uyuya mı kalmıştım? Ya of kafamı si-
"Abi, uyan artık! Camış gibi yatıp duruyorsun. Saat 10 oluyor!" diye bağırdı Esen kapının arkasından. Bende tam o sırada oturarak ayaklarıma çorap geçiriyordum. İşim bitince hızlıca kalktım ve kıyafet dolabıma doğru yürüdüm.
Demek isterdim ama tam o anda iki seksen yere yapıştım bir sakız edasıyla. Esen sesimi duymuş olacak ki kapıyı tıklatıp odaya girdi. Yerde uzanan beni görünce dehşetle beni süzdü.
"Bu ne lan?!" dedi ve ufak çaplı bir kahkaha attı. Sonra kapının önünden "Anne, abimin odasında ölü bir fil var! Yerde yatıyor, ne yapalım?" diye seslendi anneme. Bir yandan da tekrar gülmeye hazırlanıyor gibiydi.
"Lan şerro! Dalga geçeceğine yardım et! Senin gibi kardeş olmaz olsun!" dedim yerde gerçekten bir fil gibi yuvarlanırken.
"Faraş ve süpürge getiriyorum!" dedi annem Esen'in sorusuna yeni cevap verirken. Bu sırada Esen kocaman bir kahkaha patlattı. Buna karşılık gözlerimi devirdim. Annem de dahil tüm aile tarafından zorbalığa uğruyordum. Bu ne biçim aile ya?!
O sırada annem içeriye girdi. Allah'tan elinde faraş ve süpürge yoktu. Esen ve bana anlam vermeye çalışan bakışlar attı. Son olarak anlam veremediğini anladık çünkü tekrar içeriye döndü. Dönerken de "Bugün pazar Savaşcığım!" diye bağırdı.
