"O Yıldırım esip gürleyen, her yeri birbirine karıştıran,şimdi noldu da yıldırımlarını saklıyor?"
⚡
"Ben Yıldırım,eserim de gürlerimde bunlar beni ben yapan etkenler yani herkesin bildiği etkenler. Kardeşlerim gittiğinden beridir yıldırımlarım eksi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar'dan
Anılar kum misalidir,sevdiğin birini hatırlarsın ismini dahi hatırlasan zihnin anıları kum misali döker gözlerine duygularda nefes dahi alamazsın.
Bazı anılarda kendini daha ferah hissedersin hatırladığın anılar iyidir çünkü hatıralarında olan kişi daha bir yere gitmemiştir.
Anıyı iyi veya kötü yapan o insanlardır sana iyi de hatırlatabilir kötü de.
Tam tamına 2 yıl bazılarına göre bu 2 yılda pek çok şey atlatılır.
Sevil hanım yapamıyor evet kocası biricik neşe kaynağı 2 yıldır o bazıların kokusuna huzur bulduğu toprakla birleşeli tam 2 yıl.
Peki 2 yıl geçmesine rağmen Sevil hanım neden hala ilk günkü gibi acısı var? Çok sevdiği için mi?
Bilal bey şehit düştüğünde Sevil hanım bir çok kez kriz geçirdi bazen yokluğunu unutup seslendiği, sarıldığı -kokusunun sinmiş olduğu yastığa- oldu.
Annesinin halini gören Yıldırım ise bu tatlı tek katlı evi almıştı annesine iyi mi yaptı kötü mü yaptı bilinmese de eskisinden daha iyi şimdi.
İnsanoğlu alıştığı rutinin aniden değişmesiyle boşluğa düşer alışana kadar,alışınca da arada hissedersin o duyguyu.
Sözler vardır tutulamayan illaki herkesin vardır değil mi? Bilal beyin de vardı "Zamanla baba-oğul olabiliriz sadece zaman" elbet bu söylediği bir söz değil ama o gün Sevil hanım onu bir söz olarak kabul etmişti.
Peki zaman ne? Her şeyi ona bırakabileceğimiz bir kavram mi? Öyle olsaydı Bilal beyle Yıldırım baba-oğul olurdu şuan değil mi?
O hâlde zaman bazen sana sözlerini tuturan bazen de o verdiğin sözleri tutturamayan bir kavram. Söz vermek bir nevi zamana bırakmak "seni bırakmayacağım söz! Yarın buluşuruz söz!...." Ya toprakla buluşturursa zaman seni hala bırakmayacak mısın? Ya buluştuğun kişiyle ertelediğin buluşmayı yapamazsan hala sözün geçerli mi?
Ertelemek pişmanlık,zamana bırakmak daha büyük pişmanlık. Bu evrende her şey pişmanlık.
E mutluluk var? Bir kişiyle mutlu olursun o kişi giderse mutlu olur musun? Ya da birini sevdin o kadar güzel sevdin ki bir gün gidince çok pişman oldun ama o mutluluk veriyordu? Mutluluk da pişmanlık.
Ağlamak? Biri kalbini kırar ağlarsın sonra pişman olursun kendi değerini anlayınca ya dersin "bunun bir sözüne nasıl ağlarım!?" ve bu da pişmanlıktır.
Her duygunun arkasında pişmanlık yatar. Kendini mutlu et pişman olmazsın,hep mutlu mu ediceksin biraz da ağla ama yeter ki kendi kendine yap pişman olmazsın.
