𝑶𝒃𝒔𝒆𝒔𝒔𝒊𝒐𝒏 𝑰𝑰 | 𝑴𝒊𝒌𝒆𝒚 x 𝑶𝒄

14

-BACKSTORY-
-YOSHİDA HİMİKO KOMADAN ÇIKTIKTAN SONRA-
-------------
Okul sıramda düşünceli bir şekilde oturuyordum. Dün okul çıkışında ki çocuğu tanıyor gibiydim ama bir türlü hatırlayamıyorum. Belki de hatırlamamak daha iyidir. Arkamda Kotaru ve Yuki flörtleşiyordu.

" Dün ki çocuğu keşke bana söyleseydiniz bir güzel pataklardım. " dedi Kotaru. Gözlerimi devirdim.

" Deli gibi bir şeye benziyordu. " dedi Yuki.

" En azından rahat bıraktı. " dedim.

" O kadar emin olma. " dedi Yuki ve beni dürttü. Kapıdan sarı saçlı çocuk girmişti. Hemen saklanmaya çalıştım ama tam o anda bu tarafa baktı.

" Himi-chan kalk seni gördü. " dedi Kotaru. Oflayarak saklandığım yerden çıktım ve hiçbir şey olmamış gibi tost yemeye devam ettim.

Sarı saçlı çocuk , benim sırama doğru yaklaştı ve önümde durdu. Sorar gözlerle ona baktım.

" Tost yemeyi sever misin? " diye sordu. Sorulan sorunun saçmalığı ile afalladım.

" Seviyorum. " dedim sesimin titremesine engel olmaya çalışarak. O sıra da Kotaru ayaklandı.

" Ne ayaksın lan sen?! Kızları bu şekilde rahatsız edebileceğini mi sanıyorsun? " dedi.

Sarı saçlı çocuk bir anda gözlerini Kotaru'ya çevirdi. Sınıfta ki herkesin gözü bize dönüktü ve kulağıma bazı dedikodular geldi.

" Kotaru cidden tam aptal. Mikey'in çete lideri olduğunu bilmiyor mu? "

" Kotaru çok fena dayak yiyecek şimdi. "

Çete mi? İlkokulda ne çetesiydi bu?

Kotaru da bunları duymuştu ve terlemeye başlamıştı ama geri adım atmadı.

" Bir daha bu kızların yanından geçtiğini görmeyeyim Sano Manjiro. " dedi ve elini yumruk yapıp , Mikey'e vurmaya hazırlandı. Ama Mikey yumruğu ustaca tek eliyle tutmuştu.

" Himi-chan'i korkutuyorsun. " dedi Mikey. Kotaru yumruğunu kurtarmaya çalışıyordu ve Mikey onun kulağına yaklaşıp bir şeyler fısıldadı. Kotaru resmen buz kesilmişti. Mikey yumruğunu bırakmıştı ve ona gülümsüyordu.

" Hadi gidelim Himi-chan. Bu ezik ile kalmak zorunda değilsin. Benimle kal. "

Hayır diyemeden Mikey koluma girdi ve beni sınıftan çıkardı. İtiraz etsem bana bir şey yapacağından korkuyorum. Kotaru'nun yüzü aklıma geldikçe tırsıyordum. Mikey beni tenha bir yere getirmişti. Kalbim deli gibi atıyordu. Bir anda onun kolundan kurtuldum.

" Gelmek istemiyorum. " dedim. Mikey şaşkınca bana bakıyordu ve yanıma yaklaştı. Yüzümü ellerinin içine aldı ve gözlerime bakarak konuştu.

" Benden korkuyor musun? "

Yutkundum ve cevap vermedim. Mikey bunu evet olarak kabul etmişti bile.

" Benden korkma. Seni çok seviyorum Himi-chan. Sana çok aşığım. " dedi.

" Ben sana karşı aynı şeyleri hissetmiyorum. " dedim. Mikey gülümsemişti ama gözleri aksini söylüyordu.

" Senin ne hissedip hissetmediğin umrumda değil. Sen benimsin. "

" BEN SENİN FALAN DEĞİLİM! " diye bağırdım. Bağırmayı planlamıyordum aslında. Her şey bir anda olmuştu.

" Öyle mi? " dedi Mikey. " Madem benim değilsin , yaşamamızın da bir anlamı yok bebeğim. " dedi.

" Ne? Mikey neyden bahsediyorsun? Bırak beni gideyim! " dedim.

" Keşke komadayken seni öldürmüş olsaydım. Seni öldürmeye o kadar yakındım ki..."

Yutkundum ve arkama bakmadan koşmaya başladım. Mikey peşimden gelmiyordu ve bunu fark edince rahatlamıştım. Sırama gidip ağlamaya başladım. Yuki beni teselli ediyordu.

" Gerekirse polise gideriz. " dedi.

" Polis mi? Polis bir ilkokul öğrencisine ne yapacak?! " diye konuştum ağlamalarımın arasından.

" Kotaru , Mikey'in kendisine ne dediğini sana da söylesin. " dedi Yuki.

" Tüm ailemi katledeceğini ve beni en sona bırakacağını söyledi... Yani eğer senden uzak durmazsam. " dedi Kotaru. Dediği şey ile çılgına dönmüştüm.

" Geberteceğim o pisliği. " dedim. Kotaru bana mesafeli davranmaya başlamıştı. Okul çıkışı olunca kimseyi beklemeden okuldan ayrıldım. Mikey okul kapısının önünde duruyordu. Beni görünce gülümsedi.

" Himi-chan , hadi eve beraber gidelim. Çantanı ver bana. " dedi. Onu hiç umursamadan yoluma devam ettim ama peşimden geliyordu.

" Demek beni görmezden geliyorsun... Belki de senin de aileni katletmem lazım. " dediği şey ile ona döndüm ve yanına yaklaşıp yüzüne sert bir tokat attım. Mikey tokatın etkisi ile geriye sendeledi. Ardından bir daha , bir daha vurmaya başladım ağlayarak.

" BENİ RAHAT BIRAK! " diye bağırdım ve hızlıca eve gittim. Yarın olunca onun benden tamamen vazgeçtiğini düşünerek okula gittim... Ama hayır. Mikey yine kapıdaydı ve yüzünde ki yaralarla , elimde ki çantaya bakıyordu.

" Himi-chan , hadi okula beraber girelim. Çantanı ver de taşıyayım. "