დილით, რომ გაიღვიძა პრინციპში რა გაღვიძება იყო ლამის მთელი ღამე არ ძინებია, ისე იპყრობდა შიში, რომ წამით დაიგვიანებდა ლიკასთვის თქმას ვერ მოასწრებდა...უცებ წამოფრინდა დილით გაემზადა და უაზროდ ჩაატარა დილის მომაბეზრებელი ყოველდღიურობა...მერე კი ჩქარა გაუყვა ლიკას სამსახურის გზას, ისე ჩქარა მიდიოდა არც უფიქრია რას ეტყოდა გოგოს, პირდაპი აჯახებდა სათქმელს? ან იქნებ მიახვედრებდა...ამაზე უკვე არც ფიქრობდა მთავარია გაებედა და ეთქვა...პირველად იყო ასე...ვერც ის გაეგო, როგორ მოქცეულიყო ნორმალურად...გულამოგლეჯილი შევარდა კომპანიაში და ეგრევე თემოს ლამის შეასკდა ძმაკაცმა დათოს მხრებზე ხელები დაადო,
-ხო მშვიდობაა?
-ლიკა სადაა?
-ოფისში რამე მოხდა?!
-მოგიყვებიბმერე!
ამოილუღლუღა გულამოვარდნილმა და ლიკას ოფისისკენ გავარდა...მიაკაკუნა, გოგომ კი გასძახა შემოდიო და ბიჭიც შევიდა, მერე გაიაზრქ რაც ხდებოდა და მთლად დაიბნა, გოგომ გაუღიმა
-დათო? როგორ ხარ?
-ლიკა კარგად შენ?
-არამიშავს...ჩამოჯექი დაღლილი ხარ...
-ისა...ალექსი აღარ მოგწერს...
-მართლა?
-ხო...
ამოიჩურჩულა ბიჭმა გოგომ კი ეგრევე ძლიერი ჩახუტებით დაასაჩუქრა გულმკერდზე ძლიერად მიეკრო, ბიჭმა ჩაიღიმა
-ლიკა...
-მჰმ...
-მიყვარხარ...
უცებ აჯახა...გოგო გაშეშდა ვერ მიხვდა რა ხდებოდა გული აუჩქარდა და ბიჭს მოშორდა...
-რა?
გაურკვევლად შეხედა ბიჭს, დათო კი ფეტვის მარცვალივით დაიბნა და ეგრვეე წამოროშა
-ისა...ნიძლავი წავაგე!
-რა?
-ძმააკაცთან ნიძლავი წავაგე და მითხრა გოგოს უთხარი, მიყვარხარო...
-ააა...
ამოალუღლუღა გატეხილი ხმით გოგომ, ბიჭს კი შიში დაუტრიალდა გულში და თვითონაც ვერ მიხვდა როგორ გამოაღწია იქიქდან მაგრმა გამოვიდა...ლიკამ კი შიგნით ტირილი დაიწყო თვიტონაც ვერ გაეგო რა ატირებდა ვერ ხვდებოდა ხელი დაინიავა და სკამზე ჩამოჯდა... დათო კი გამოსვლისთანავე თემოსთან მივიდა რომელიც ელენეს ეხუტებოდა, გოგო კი უღიმოდა
-თქვენ?
-ერთად ვართ...შენ რა გჭირს?!
ამოიჩურჩულა ელენემ ბიჭმა კი უცმაურად შეხედა
-რასქვია გოგო ერთად ვართ?! ეგრე კიარა ასე უნდა თქვა! ერთად ვააააართთთთთთთთთ!
ამოიყვირა ბიჭმა ბედნიერად
-ვაიმეეე...
ამოლასლასა დათომ ვერ იჯერებდა
-გილოცავთ!
-მადლობა ძმაო!
-მე...მე...არაფერი მერე გეტყვით...
