ლიკას დათოს გულმკერდზე გაეღვიძა თვალები ნელა შეახილა და თავი აწია ბიჭს მშვიდად ეძინა მაგრამ გოგომ ადგომა რომ დააპირა წელზე ხელი მოხვია და ისევ ადგილზე დააბრუნა
-იცი როგორ ტკბილად ჩამეძინა?
-გღვიძავს?
-კი...მიყვარხარ...
-მეც ძალიან მიყვარხარ...მარა სამსახური...
-რა სამსახური?
-ჰა? სამსახური მაქვს?!
-ჰეი გოგონი დღეს 11 მაისია შაბათი...
-უი...
-მიზეზები არ გინდა იყავი აქ...
თქვა ბიჭმა და თავზე აკოცა გოგოს
-ჩემი ბარტყი ხარ...ჩემი ციმციმა გოგო...ჩემი სიცოცხლე...
-აუ მეძინება...
-მიდი მიდი გააგრძელე ძილი ასე იცი რა ტკბილად ვარ?
ამოიჩურჩულა ბიჭმა და გოგო უფრო მიიხყტა გუშინ ღამე ასე ჩაეძინა გოგოს, ბიჭმა კი მერე ოთახში აიყვანა და ჩახუტებულებს ჩაეძინათ, ახლა კი დათოს ბედნიერებას საზღვარი არ ჰქონდა, გოგოს სურნელით ტკბებოდა და მისი ულამაზესი და უნატიფესი ხელეების კოცნით იჯერებდა გულს
-მიყვარხარ ფერია...
-ადრე სულ ვერ მეუბნებოდი ახლა ყოველ მეორე სიტყვაში მეუბნები...
-ჩემი ციცქნა...
-კაი ჩუ დავიძინებ...
ამოიჩურჩულა გოგომ და ძილი განაგრძო, ცოტა ხანი ასე იყვნენ, მერე კი ბიჭის ტელეფონი აწკრიალდა, დათო დაიჭყანა
-რადროს ეს იყო...
ამოიჩურჩულა და ტელეფონი აიღო ტელეფონზე *თემუშა ძამია❤️* დაეწერა ბიჭმა თავი გააქნია და ადგა ნელა გოგოს ანიშნა მშვიდად ძილი გააგრძელე მალე მოვალო, ლიკამ გაუღიმა და ბალიშზე თავი დადო, დათო კი ოთახიდან გავიდა და თემოს უპასუხა
-ხო ძმაო?
-დათო...-გატეხილი ხმა ქონდა როგორც ჩანს ცოტა ეტირა კიდეც-ძმაო მჭირდები ძაან...მართლა მჭირდები...
ამოიჩურჩულა ბიჭმა და თითქოს გული ამოაყოლა ჩასუნთქვას ხმა უკანკალებდა და თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა დათო გაშეზეებული იდგა
-რა ხდება ახლავე წამოვალ სად ხარ?!
-პარკში **** პარკში ვარ...მალე მოდი რა...
-მოვდივარ!
ტელეფონი გაითიშა დატო კი ოთახში უჩებ დაბრუნდა საწოლზე ლიკასთან დაიხარა თმა ნელა გადაუწია და ლოყაზე აკოცა
-ციცქნა გავდივარ თემოსთან და მალე მოვალ კაი? მიყვარხარ...
გოგოს მოესმა ოდნავ ეს სიტყვები მერე კი ფშინვა გააგრძეკა ბიჭმა უცებ ჩაიცვა ფეხზე და სახლიდან გავარდა თავის მანქანაში ჩაჯდა და BMW M5 E60 აადღუილა ჩქარა მიასისინა პარკთან და მანქანა გააჩერა ნელა გადავიდა და ძმაკაცის თვალით ძებნა დაიწყო, მალე დაინახა გარეთ ამ სიცივეში სკამზე მჯდარი თემო რომელიც როგორც ჩანს ახლაც ტიროდა, დათო უცებ გავარდა მისკენ
-ძმაო!
მხარზე შეეხო ბიჭს თემოს მხრები აუკანკალდა
-დათო...
ამოიჩურჩულა ადგა და ძმაკაცს გადაეხვია მთელი ძალით ჩაეკრა, დათო უსიტყვოდ მიხვდა რომ ახლა უბრალოდ უნდა გაეგო ძმაკაცისთვის რომ აზრი არაფერს ქონდა რაღაც ხდებოდა და ეს უბრალო ამბავი არ იყო...
-სიმსივნე მაქვს...
-რა?
-უცებ განერიდა დათო და სახეზე შეხედა თემომ კი აკანკალებული ტუჩებით ძლივს ამოთქვა
-ელენეს მიტოვება არ მინდა...
-ძმაო...
-დათო არაფერი მითხრა რა...დავჯდეთ და მომისმინე მეტი არაფერი მინდა...გთხოვ...
-როგორც გინდა...
უცებ ჩამოჯდნენ დათო ჯერ კიდევ გაოცებული იყო მოსმენილით
-ექიმმა დამირეკა და მითხრა რომ ტომოგრაფიაში გამოჩნდა რომ ტვინის სიმსივნე მაქვს შენც კარგად იცი რომ მალე მოვკვდები...
-გაჩუმდი ამას ნუ ამბობ ძმაო! დღეს ბევრი საშუალება არსებობს გამოკეთების!
-სისულელეა დათო! მცოლოდ ტანჯვაა ეგ ყველაფერი! ბოლოს მოვკვდები! ტანჯვით! მე კი...მე...მე ელენეს დატოვება არ მინდა...მიყვარს სიგიჟემდე...მასზე ვღელავ...
ამოიჩურჩულა და ცრემლი ჩამოუგორდა
-გეყოფა თემო დამშვიდდი...
-მას ვერ ვეტყვი...ეგ რომ ვუთხრა...იქნებ დამშორდეს...არა არ შემიძლია...სანამ ცოცხალი ვარ...მინდ ამასთან გავატარო ეს დრო...
-გაჩერდი შენ არაფერი დაგემართება...
-ვკვდები! ეს სიმართლეა...მე ქიმიას არ გავიკეთებ! სხვა გზა კი მოჭრილია...უბრალოდ მინდა იცოდეს რომ სიგიჟემდე მიყვარს...
