თემო და ელენე მარტო დარჩნენ სახლში ბიჭი ზედმეტად თბილად და ყურადღებით ექცეუდა
-თემო ახლა უნდა წავიდე სახლში...
-ელე მიყვარხარ...
უთხრა ბიჭმა ჩურჩულით და ძლიერად ჩაიკრა გულში მისი სურნელი ხარბად შეისუნთქა
-მეც...თემო ხომ კარფად ხარ სევდიანი მეჩვენები...
-არა ძვირფასო არ ვარ სევდიანად ისე მოვიწყინე არაფერია...დარჩი შენ რააა...გთხოვ...
-ვერა თემო სახლში უნდა წავიდე...მიყვარხარ წავედი...
თქვა გოგომ და ბიჭს ტუჩებში ნაზად
-ჩემი ფერია ხარ...
მიაძახა ბიჭმა და გოგომაც დატოვა სახლი ბიჭს კი ეგრევე ჩამოუგორდა ცრემლი
-ნეტავ ჩემს გარეშეც ასეთი ბედნიერი თუ იქნები...
*...*
ელენე მიდიოდა გზაზე და ერთ ერთ კაფეში შევიდა ეჩქარებოდა და ამიტომ ჩქარა გამოართვა გამყიდველს ყავა სწრაფად მოტრიალდა და ბიჭს შეასკდა ყავა გადაექცა ბიჭს და თეთრი ზედა სულ მთლად ყავით დაისვარა
-ვაიმეეე ბოდიში რააა...
უთხრა გოგომ ბიჭმა კი ნელა მიაშველა ხელები ყავს ქაღალდის ჭიქას და იქვე ნაგავში ჩააგდო რომ გოგოც არ დასველებულიყო
-აარაუშავს შენც ხომ არ გადაგესხა?
-არა რას ამბობ სულ დასველდი...
-არაუშავს...რა გქვია?
-ელენეე შენ?
-მე...ნიკა(🙄)
-სასიამოვნოა და ბოდიში კიდევ ერთხელ...
-არაუშავს არაფერია მართლა...
გაუღიმა ბიჭმა გოგომაც ღიმილით უპასუხა
-არ ვიცი რით გამოვისყიდო ეს საქციელი...
-არაფერია საჭირო, მაგრამ... თუ არ იშლი...ამ საღამოს ვახშამზე რომ დაგპატიჟო?
-შეყვარებული მყავს...
ამოიჩურჩულა გოგომ
-არა ცუდი არაფერი მიგულისხმია...
-მართლა ცუდად არ მინდა გამოვიდეს...
-არაფერი მართლა უბრალოდ როგორც მეგობარი ისე ვიგულისხმე...
-კარგი მაშინ მაწყობს...
-მაშინ შენი ნომერი მომეცი და საღმოს შეგეხმიანები...
-კარგი...
გაუღიმა გოგონ და ფურცელი გაუწოდა მალე წამოვიდა იქიდან...
*...*
-რას მეუბნები დათო...
-რა ვქნა ლიკა ასეა...
ანერვიულებული ჩურჩულებდა ბიჭი ახლახან ეტირა ლიკას წინ ცოტა ძმაკაცის გამო გული უკვდებოდა
-კარგად იქნება დათო ნუ ღელავ...მიყვარხარ...
-მეშინია ლიკა...პრინცესა მეშინია...
-ნუ გეშინია სიცოცხლე ყველაფერი რიგზე იქნება დღეს არაფერია გადაულახავი...
-მიყვარხარ...სულ რომ გვერჩი მიდგახარ...
უთხრა ბიჭმა და ტუჩებზე ნაზად აკოცა მერე კი გულმკერდზე დაადო გოგოს თავი და ჩამშვიდდა თვალები მიხუჭა
