ძმაკაცის მანქანაში გვერდზე ეჯდა თავი უკან გადაეგდო თემოს და დაღლილობისგან და გულის ტკივილისგან ხმას ვეღარ იღებდა დათო კი სიბრალულით გაჰყურებდა გზას და მშვიდად ატარებდა გულში საშინელ ტკივილს და შიშს გრძნობდა ახლახან გაიგო რომ თავისი ძმაკაცი რომელსაც ორი წლიდნა იცნობდა სიმსივნე ჰქონდა და შეიძლება სამუდამოდ დაეკარგა ამის გააზრებაზე ეტირებოდა მაგრამ არ უნდოდა შეემჩნია...
-ძმაო...შენი აზრით იტირებს?
-რა?
-იტირებს რომ მოვკვდები?
დათომ უცებ დამანჭა სახე და მანქანა გზიდან გადააყენა საჭეზე ხელები დააგრდნო და სახეზე მოისვა თემომ შეხედა
-რატო გაჩუმდი? არ იტირებს ხო? არ იტიროს არ მინდა რომ ტკიოდეს...
-თემო გეყოფა!
-იცოდე რომ მოვკვ...
-ნუღარ ამბობ მაგ წყეულ სიტყვას! თემო ჩემი ძმა ხარ გესმის?!
შეხედა აწყლიანებული თვალებით
-შენს გარეშე წამი ვერ გავძლებ თემო! ვერ გავძლებ ვერა!
-დათო...
-არაფერი თქვა თემო გეყოფა! შენი აზრით ეელენე გაძლებს უშენოდ?! გეყოფა ეს უაზრო დრამა! მაგის დედაც დააამარცხე ეს დედამოტ*ნული დაავადება! შენ ხო ჩემი ძლიერი თემუშა ხარ! რა გეტაკა შეჩემა!
მხარზე შემოკრა ხელი თემო უყურებდა და უფრო იაზრებდა რომ ძმაკაცში გაუმართლა...
-მიყვარხარ ძმაო...
უცებ უთხრა ბიჭმა და დათოს შეხედა
-ეგრე რა ძმაო გეყოფა ეს გლოვა შენ კარგად იქნები ხო?!
-სახლში წამიყვანე რა...
ამოიჩურჩულა
-წაგიყვან...
თქვა დათომ და მანქანა ისევ დაძრა მალე მივიდნენ თემოს სახლში, ბიჭი უცებ შევიდა და გოგო რომ შეეფეთა მკაცრი მზერით გაეღიმა
-სად ეგდე მაიმუნო! უი დათოო...
მოერიდა უცებ ელენეს და გაიღიმა
-ჩემი პრინცესააა...
ამოიჩურჩულა თემომ და გოგო ძლიერად ჩაიხუტა თავზე აკოცა ისე ეხუტწბოდა თითქოს ვინმე წაართმევდა
-ნუ გამგუდე ბიჭო!
გაიცინა გოგომ
-ჩემი ჩერჩეტი გოგო...
ამოიჩურჩულა და კისერში შეუძვრა დათოს გაეცინა და თავი გააქნია უცებ თქვა ხმამაღლა
-მე და ლიკა ერთად ვართ...
-რა?!
-რა?!
ერთდროულად წამოიყვირა წყვილმა მერე კი ერთმანეთს შეხედეს
-ეს მეც მესმის?!
-მგონი კიიი...
-ბიჭო რა შენ და ლიკა?! ხო მშვიდობა?!
-ვუთხარი ძლივს რომ მიყვარს და მეც მიყვარხარო...
-ხოდა ეგრე რააა!
