AMARAH: The Chronicles of Afaria

CHAPTER 10

"You know, It's a good opportunity" rinig kong sabi ni Galleon, kinuha ko ang carrots kung tawagin sa atin ngunit kulay pink. 'Yes, it's freaking weirdly cute!' 

Nilagpasan ko siya at pumwesto sa lamesa ng kusina. "Gal, Hindi madaling yang sinasabi mo ah!" Ilang weeks niya na akong sinusuyo---not in romantic way. Literal na hikayat na walang palya dahil walang weeks na 'di talaga siya pumupunta para lang mapapayag akong pumasok ng akademya. Nagsimula na akong mag hiwa, naghahanda kasi ako ng umagahan ng mga bata.

 "Marah, bilang lang ang inaaya mismo ng mga skolar mula sa Academy. You should not let this down, they are big name". He insisted, I sighed. Another weeks had past at dahil sa kakahikayat niya sa akin mas lalo kaming naging close. We can now call each other nicknames. Pero hep hep! We are just friends just to be sure. I feel like a have a brother on his image.

 Lumingon ako sa kaniya at tinaasan siya ng kilay.

"Ih, ano naman kasi gagawin ko dun? Mag-magic magic? Hindi ko nga magawa yung last time na ginawa kong ball-like wood---ay basta kung ano man ang tawag don" bumalik ako sa paghihiwa.

 "Listen, this not just about magic-magic...think of this, kung mas mapapahasa mo don ang ability mo then, you build a strength to help others...for a mean time" Tumigil ako sa aking ginagawa at napatulala sa chopping board.

"For...a mean time? What do you mean?" I stare at him confusedly. Tama naman siya na makakatulong ako. Jusko, ngayon alam ko lang na mapupunta ako dito sa mundon nag-eexist ang mga devilis or monster, Edi sana hindi ko tinatakasan ang karate class ko. Feel sorry tuloy kay Mommy na pinipilit din akong aralin yun for self-defense daw. 

'Huhu! I miss you, Mom. Rest in Piece, Mwah!'

"Have you ever thought that they could help you going back to your world..." I've thought of that.... 

 "Pero paano naman kung malaman nilang 'di ako taga-rito at pagexperimentuhan ako?"

Nanlaki ang mata niya at napatapal ng noo. "Fuck, I haven't thought of that! I'm sorry" I chuckled at umiling.

"Trust me, Gal. A thousand times I thought to consider all the perspective and what if's. I want to help and protect them, kung yun lang paguusapan 'go' na 'go' ako. Its just that... ang hirap isipin ano bang need kong gawin para sa sarili ko". Ramdam ko ang titig niya sa akin ngunit 'di ko muna siya nilungon at nagtuloy sa paghihiwa.

"Also thought of...paano kung taga-rito talaga ako? Kasi kung iisipin, kung ordinaryong tao ako 'di ko magagawa yung nagawa ko last time. But...I don't know where to start. Ang daming nangyari these past weeks. Out of the sudden andidito na ako, I encounter you guys and even create something related to magnus na sinasabi niyo." I sighed again at iginilid ang kutsilyo. Pati tong kutsilyo, yung design napaka-aesthetic. May mga wood carving design pa.Pumamewang ako at tumingin sa hagdan.

"Saan ba ako magsisimula? To seek who really I am or to go back to my world?" Hindi ko rin masabi sayo na baka kapag nagtagal pa ako dito hindi ko na gustuhing umalis pa.

"ATEEEEE! Kain na tayoooooo?" Rinig kong sigaw ni Mei mula sa hagdan at kumakaway-kaway pa sa akin. I smiled at nag-wave back. Ngayon pa naman nagkakaroon ako ng bagong purpose para magdesisyon...

"Bumaba na kayo diyan, maghugas muna nang kamay ah? Kain na tayo". Sigaw ko din pabalik at tumalikod upang buksan ang malaking kaldero. Inilagay ko ang carrot na pink doon. Ayun nalang ang last ingredients na need ko ilagay, nalimutan ko kasi kanina.

"I understand, I'll give you time to think more. Hindi na kita pipilitin." I heared him sighs, lumingon ako at sarcastic na ngumisi.

"Thank you!" Kumunot ang noo niya at napahalukip-kip.