AMARAH: The Chronicles of Afaria

CHAPTER 5

Amarah's POV

For a mean time, I didn't realize that I was mesmerize by his ash-blue eyes. I never seen anything like that before personally. Surely I've travelled outside the country at may mga turista rin namang nakikita ko dito sa pilipinas. Their eyes are amusing but his are astonishing that I can't even get to cut this contact because I feel drowned in it. The more that I look at it, the more detail it gets, the fine lines and the color of his eyes not too bright and not too dark.

Hindi ko alam kung namalik mata ba akong lumiwanag ito saglit. His gaze..."It feels familiar". I unconsciously utter.

I can't see  his whole face dahil may telang naka-palupot sa buong mukha niya maliban sa mata. He also has thick eyelashes at parang walang eye bags. I must say that he is handsome.

"Done?" malamig at iritableng tanong nito. Nagising ako sa katotohanang..."WAHHH! Bakit mo ako sinalo?!"

Mabilis akong umalis sa pagkakabuhat niya at tumingala. 'Wala na...Huhu! Anubayan!' Napapadyak ako at nalungkot nang lubusan. Hirap-hirap umakyat e! 

"Isn't 'thank you' supposed to be said?" rinig ko ng ani ng isa. Inis akong lumingon sa kaniya habang nagpipigil. "What the f*ck? You're crying?". 

I sighed. He's foul-mouthed. Atleast, may kasama na ako at mukhang...normal naman siya. I guess? 

I stare at him from head to toe. Naka-all black siya at may takip pa ang mukha, nagco-cosplay ba 'to ng ninja? Anyways, bakit siya nandito? 

"Oky, thank you for saving me...kahit 'di naman talaga" bulong ko pa matapos kong sabihin ang nauna habang nakangiti. 'Wait lang...nage-english siya. What if kahit panaginip 'to ay----"You're from earth too?"

Tumaas ang isang kilay niya kahit 'di ko naman kita pero feel ko lang at tumayo ng tuwid. "Walang lugar ang may 'ngalan tulad nang sinasabi mo. Why you're here?" Sumama ang tingin niya sa akin na nagbigay nang kilabot sa katawan ko. He looks like he can end my life kapag may nasabi pa akong kakaiba. Omy...katakot!

"A-ahh, Ha-ha-ha! Ba-baka 'di mo pa napupuntahan pero...lugar namin yun sa malayo". I tried to smile at magmukhang confidently-not-suspicious.

"Far enough that you stuck here?"

"Huh?" 

Naningkit ang mata niya at onti-onting humakbang habang ako naman at napapaatras. "A-ano..." Paano ko ba papaliwanag? Maniniwala ba siyang pwersahan akong napunta dito? 

"This area is restricted because of the Devilis residing inside...isn't suspicious that someone is here without any weapons to kill? If that's really your intention is" nanlaki ang mata ko at tinaasan siya nang kilay habang pumamewang.  Aba! Ako pa pagbibintangan nito? Ni hindi ko nga alam paano ako napunta dito. 

"Excuse me, Mister-who-ever-you-are! I'm not here dahil gusto ko or kung ano man ang nasa isip mo. Tingin mo aakyat ako diyan sa pader kung binalak kong mag-picnic dito?" I really hate it kapag pinaghihinalaan akong may kasangkot sa kung anong masama. With all honestly, pinalaki kaya ako ni Mommy nang magandang-mabait. Wow, the confidence...

"What it is then?" Nagcrossed-arms pa siya at tumungo. Yabang ah! Medyo nag-iinit na ulo ko.

"Maniniwala ka ba kung sabihin kong ginawa akong alay dito? Hay! Ang weird kaya nila, Sino bang makakaisip ililigtas ko daw sila kapag inalay ako? Anak ng----!"Napatigil ako sa pagrereklamo, nadala ako nang emosyon ko. Sino ba naman kasing 'di mangigigil eh?