AMARAH: The Chronicles of Afaria

CHAPTER 4

'HOW DID I END UP LIKE THIS?!'  

Tulala akong naka-tingala habang nakapamewang. Sa sobrang gigil, kinagatgat ko ang aking ibabang labi nang alalahanin ko ang katangahang ginawa ko kanina. 

Inis kong sinipa ang maliit na bato at umupo nalang habang nakahalumbaba. 'I will never trust that fox woman again! '

Binola-bola pa akong ang ganda-ganda ko daw, akala ko pa naman bestfriend na kami kasi punuri ko din siya pero she betrayed me! I wouldn't want to drink that sweet tea kung alam kong may pampatulog pala yun, parte daw nang tradisyon. Tapos...AHHHH! Iaalay pa rin naman pala ako. 

All I thought that we are just having fun. Sila pa nagsabi na ipagdiriwang daw nila ang pagdating ko. I was so excited dahil makaka-akyat ako doon sa bahay nilang nasa itaas nang puno. No one can blame me for being to naive. It's my first time to see that! 

Of course, I will want experience it. It's my childhood dream house! To where I can consider my hide out, own place, warm and far from the people while I read books? Oh my! 

That fox girl whom I thought nakakapalagayan ko na ng loob, I requested na libutin ang place nila and she gladly allows it. Tinour niya pa ako while explaining the different areas patiently. From here to there, ang taas at nakakalulula. However, the landscape of a whole forest from this bird's eye view is really amazing. Nakakatuwa nga na sa bawat parte na mapuntahan namin ngiti-ngiti na nila akong binabati. From hostility to hospitality ang transformation na damang-dama ko kanina. 

Inside the house, I was offered many foods and drinks. It all looks tasty and appetizing, ang dami nilang nag-offer pero palagi akong tumatanggi. Inoverthink ko kasi na baka pagkumain ko 'di na ako maka-alis dito. A typical Filipino pamahiin kaya nakangiting tinatanggihan ko sila para less awkard. If it wasn't from her persuasive talking, I wouldn't drink that sweet tea and fainted!

She tricked me to fall asleep so that they'll dress me up and put accessories on my hair. It wasn't bad tho, but what they did is! Nakakaloka, wala na. Nakita na nila ang perlas at burol nang pilipinas! Pinagdarasal ko nalang talaga na puro mga kababaihan ang mga gumawa nun.

When I'm gaining my consciouness, I heared them talking about something na sobra kong sabog hindi ko na naintidihan. Nang tuluyang magising, the very first thing na naalala ko ay yung sinabi nilang iaalalay daw nila ako. Analyzing that word, It means there's monster here or what! I freak out and shout non-stop.

Pero ilang oras na ako dito wala namang nagpapakita. Mga delulu ata mga half-breed na yun. Still, naiiyak na ako. Akala ko ba panaginip 'to? Bakit parang tagal ko namang magising?

Napatingin ako sa outfit ko ngayon, nakagayak nga ako. Ang suot ko'y parang pinanunit at pinagsama-samang brown na tela. Maganda naman, feeling ko nga para akong babaylan cosplayer dito, dagdag pa yung mga anek-anek na bulaklak at gemstones sa buhok ko. 

Ang masama nga lang ay nandito ako sa kwebang ang liwanag ay nagmumula lamang sinag ng araw na nasa taas at....MAG-ISA LANG AKO!

"Hello???! May tao ba diyan?!" Sigaw ko habang nakatingala sa butas ng kweba sa itaas. Tama ba sinabi ko? May tao pa kaya dito?  Nagsisingkit-singkitan na ang mata ko dahil natatamaan ng liwanag. Ang sakit na rin ng leeg ko kakatingala. Kung pwede ko lang akyatin why not 'diba? Pero hindi!

Nasa loob lang naman ako nang kwebang tantsya kong higit sampung metro yung taas. Ang masaklap pa, ang entrance at exit ay iisa lang! Nandoon pa sa taas! I even asked myself how come I get here without falling? The answer is...How would I know?!

I don't want to stay mad either, dahil napaka-ganda nang kweba. The sun rays is shining down here dahil nga malaki ang butas ang itaas. I'm thankful pa nga kahit papaano kasi, I woke up in a grassfield---ulit. With a single tree beside me. Nakakamangha nga na may maliit na biodivesity na tumubo pa rito. It is small tho, and it is surrounded by crystal clear stream. Sa sobrang linaw at sa tulong nang sinag nang araw, kitang-kita ko ang ilalim nito.