AMARAH: The Chronicles of Afaria

CHAPTER 7

Amarah's POV

"Ha! Akala ko nahuli na ako"

Agad kong napalingon sa pinanggalingan nang boses at nakita ang matangkad na pigura. Hindi ko masyadong maaninag ang kaniyang itsura dahil sa likod nito mismo nagmumula ang liwanag. Mabilis itong nakalapit sa akin at hinihingal akong tinanong.

"Ayos ka lang ba?" kita ko ang pagtaas at baba nang kaniyang braso at dibdib. Para bang tumakbo siya mula pa sa kabilang dako para lang makapunta dito. Siya ba ang nag ligtas sa akin? Paano? Ngunit hindi yan ang mas mahalagang katanungan sa isip ko. Napatakip ako nang bibig at nanlalaki ang mata.

"Thranduil?" kumunot ang noo niya at takha akong tinignan. Omygosh! Ano bang pinanood ko bago matulog at nagkahalo-halo na ang panaginip ko? I feel like seeing King Thranduil mula sa The Hobbit. Shocks!

"Miss? Ayos ka lang ba?" napabalik ako sa ulirat nang tanungin nga ako muli. Umatras ako nang konti subalit nasagi ko nang 'di sadya ang kung ano sa baba kaya doon nabaling ang aking tingin. Nakahandusay na pala yung dalawa---Muntik na pala ako mapagsamantalahan nang mga siraulong yan! Huhu!

"Tsk, tsk, tsk! Rascals are everywhere...", rinig kong bulong nito nang lumuhod siya sa mga naka-handusay at nilagay ang dalawang darili sa leeg. "Good thing they are still breathing, they're doomed in prison." aniya matapos i-check ang pulse.

Tumingala siya sa akin at tumayo. "Thank you------"

"Nice move, I don't know how you do it but it's enough to knock them up", tumango-tango siya at ngumiti. Kumunot ang noo ko at takha siyang tinignan.

"Huh?" he smile even bigger.

"Probably because of your magnus". Lalo akong nagtaka sa kaniya dahil bukod sa 'di ko siya maintindihan ay sobra akong nadi-distract sa kulay nang buhok niya, sa ayos at tangkad niya. Ganito ba talaga sila katangkad o sadyang 'di lang ako pinalad sa height?

Hindi na ako nagtaka kung tulad nang mga naka-handusay ay pointy din ang tainga niya, the most noticeable in his features are the color if his hair and his eyes. It's golden-blonde hair with emerald green highlights. Green din ang kulay ng mga mata niya, kahit hindi singliwanag sa labas ang lugar na ito ay napapansin ko. 

What's with these individual's eyes? Kanina ash-blue ngayon green...ang creative naman nang isip ko ngayon. 

"Ah-a-actually, I don't understand what are you talking about? Hindi ba ikaw ang nagligtas sa akin kaya gusto sana kitang pasalamatan. Kasi kung 'di ka dumating...Omy, I don't know what worse could happen." Umayos siya nang tayo at nagcrossed-arms. He place his one hand to his chin bang ang isa ay nakapamewang.

"That's weird. Kakarating ko lang kanina when they suddenly fall down. Are you sure it's not you?" tumango ako. I have to admit na magaan ang pakiramdam ko sa kaniya. "Maybe it's not awaken yet. But...you don't look like residents here. Right?" 

Kita kong pinasadahan niya ako nang tingin mula baba-pataas. I just nodded at nagpaliwanag.

"It's a long story...anong gagawin natin sa kanila?" I asked. Sa dami nang nangyayari, wala na akong ganang mag expain. I'm so exhausted.

"May pupunta na dito maya-mayang mga guwardiya. We don't owe anything from them kaya 'di natin kailangan alalahin pa sila." he calmly said. "Why should we care anyway?" that strikes me...Oo nga naman. Bakit ko ba aalalahanin itong mga gumawa nang masama? But I really don't know why I feel bad for them despite of that.