"Abicim anlıyorum da niye biz karşılıyoruz. Hepiniz birlikte arayın işte"
"Abi kızlar bakmış zaten. Ayrıca şu an yanımda olsalar bin tane soru sorcaklar, cevaplamak istemiyorum"
"Tamam demirege gitsin o zaman"
"Abi sen de git işte kırma beni şu an. Acil olmasa ısrar etmem biliyosun"
"Of semih of, acil olmasa kabul etmem de işte yüce gönlüm ve ben"
"aynen ya baya yüce gönüllüsün"
arkalarından gelen sesle üçü de arkasına döndüğünde kızları görmüşlerdi.
emrecan hangisinin konuştuğunu görmediği için aycanın kim olduğundan emin olamadı
"hanginiz o"
elif ve ceylin aynı anda ortalarındaki aycayı işaret edince emrecan gülümsedi, diğer iki kızla el sıkıştı ve selamlaştı
aycaya gelince ise
aycaya gelmedi
aycayı yok sayip kızları oturma alanına götürdü
ayca donup kaldı
semih ve demirege baska zaman olsa abilerinin bu hareketine kendilerini yere atarak gülerlerdi
ama önlerinde sinirli bir ayca varken ve hepsinin asıl derdi duruyken kendilerini tutmaya çalıştılar
demir olaya el atıp aycayla selamlaştı ve onu da oturma alanına götürmek istedi
"ben gitmek istemiyorum oraya, semih senle geleyim mi"
"Eğer duruyu bulursam konuşacak özel şeylerim var. Gelmemen daha iyi"
Ayca el mecbur kabul etti ve oturma alanına yürüdü
en yakın arkadaşlarıyla sohbet edip gülüşen o kıvırcık çocuğu görünce daha da sinirlendigini hissetti
bir yandan duru bir yandan bu hadsiz kıvırcık kanının kaynamasına sebep oluyordu
hem ne diye arkadaşları bu çocukla konuşuyordu
ona nasıl bir saygısızlık yaptığını duymadılar mi
duydular
yoksa ben mi haksızım diye düşündü Ayca
sonra bu düşünceyi hemen yok etti
basbaya da o haksızdı
alt tarafı arkadaşları büyük bir kavga etmişti ve bu hadsiz çocuk bunu ona nasıl yansıtabilirdi
hem resmen onu kandırmıştı
semih başından beri oradaydı
ayca bunu asla yapmazd-
durdu
ayca tam olarak aynı şeyi yapardı
ne olursa olsun arkadaşını savunurdu
belki de biraz haksızlık etmişti bu çocuğa
o yüzden yaklaşık 3 saat sonra emrecan elife su getirmek amacıyla mutfağa geçtiğinde peşinden kalkıp onu takip etti
emrecan arkasından gelen kızı hissetmisti
mutfağa girip birden arkasını döndüğünde ayca ani hareketler yüzünden ne olduğunu fark edememiş ve emrenin göğsüne çarpmıştı
emre yüzündeki sırıtışla konuştu
"hayırdır, beni pataklayacak mısın. Niye takip ediyorsun"
"of ne diye pataklayayım seni"
"ee yani niye geldin"
"su, yani su alacaktım"
"iyi al suyunu"
"ha bir de dedim ki sanırım özür dilemeliyim"
"pardon ne dedin duyamıyorum"
ayca gözlerini devirip elini uzattı
"özür dilerim"
"sağol canım ya hiç gerek yoktu aslında, alt tarafı bir anneme sövmediğin kalmıştı"
"ya abartma ya bisey mi dedik sanki
neyse işte özür dilerim o anın siniriyle fazla çıkıştım"
emrecan ayçanın yüzünü inceledi
sonra eline baktı
sonra tekrar yüzüne baktı
tekrar eline bakmıştı ki kızın bileğindeki fenerbahçe bilekliği dikkatini çekti
gülümsedi
tezgaha koyduğu su bardağını alıp hiç bir şey olmamış gibi gülümseyen suratıyla kızın yanından geçip gitti
