ESRİGÜN

5. GÖZLERİNDEKİ LACİVERT

İntikam bir zorunluluktur...

Mavi Atabey

................

Korkut... Bu isim benden çok şey aldı. Bu isim hayatımı cehenneme çevirdi. Ama bende onun hayatının cehenneme çevirecektim. Esrigün onun hayatını cehenneme çevirecekti hatta bunla yetinmeyip daha fazlasını yapacaktı. Benim için İntikam bir zorunluluktu...

Helikoptere binmiştik. Ankara'ya gidiyorduk. Ama şuan ki öncelik Tuğgeneral'i kurtarmaktı. Durumu kritikti. Yaşayacak mı emin değildim. Ama yaşaması gerekiyordu, ailesi için savaş vermesi gerekiyordu. Öyle de yapıyordu da.

"-Durumu kritik komutanım! Hemen hastaneye iniş yapmamız gerek." Dedi Alya.

"-İniş yapıyoruz." Dedim.

Hastaneye iniş yaptığımızda, hemen helikopterin kapısını açtım. Zaten hastaneye haber verilmişti. Herkes bizi görünce sedye ile bize doğru koşmaya başladılar.

"-Kurşun tam kalbinin altında. Acil ameliyata alınması lazım." Dedi Alya.

"*-Tamamdır. Bundan sonrası bizde. Hadi!" Dedi doktor.

Sonra hepimiz sedyeyi takip etmeye başladık. Ameliyathanenin önünde durduk. Ve beklemeye başladık. Sonra eşi ile kızı geldi. İkisi de ağlıyordu.

Onları anlıyordum. Sevdiğin birinin ölüm ile yaşam arasında olması çok zordu. Kızı on yedi yaşlarındaydı. Ve bu yaşında ameliyathanenin önünde ağlıyordu.

Oysaki ben ailemi yedi yaşında kaybetmiştim...

Anne, kız birbirlerine sarılıp ağlamaya başladılar. Keşke benim de sarılıp ağlaya bileceğim bir annem olsaydı dedim içimden. Sonra kızın gözleri dikkatimi çekti. Onun da gözleri, benim gözlerim gibi koyu maviye yani laciverte kaçıyordu.

"-İyileşecek Asena." Dedi Ayla. Demek ki kızın adı Asena'ydı.

"-Hem, Hakan baba güçlü adamdır. Korkma." Dedi Can.

"-Demet teyze bak Hakan baba seni böyle görürse ne üzülür. Dedi Konur. Demek ki Tuğgeneral'in eşinin adı Demet'ti.

Alya ile Can, Asena'ya destek verirken. Konur, Pars ve Selçuk ise Demet hanıma destek veriyordu. Kıraç, Kara ve Emre ise askerlerle konuşuyorlardı. Bir an kafamı Kıraç'a doğru çevirdim ve onun bana baktığını gördüm. Sanki onun bakışı beni rahatlatıyordu.

"-Sen kimsin? Timur Timi'nin yeni üyesi misin?" Dedi Asena.

"-Ha-." Tam hayır diyecekken arkamdan bir ses geldi.

"-Evet Asena. O Timur Timi'nin yeni üyesi Teğmen Mavi Atabey." Dedi tanımadığım bir adam. Timur Timi'ne baktım onlar bu adamı tanıyor gibiydiler. Adamın omzuna baktım. Bu adam Tümgeneral'di. Sonra da soy adının yazdığı yere baktım. Ve orada "Karaduman" yazıyordu. Yani bu adam Türk Özel Kuvvetleri'nin Genel Komutanı Tümgeneral Fethi Karaduman'dı. Yani Kıdemli Üsteğmen Kıraç Pusat Karaduman'ın babasıydı. Ama konumuz bu değildi. Bana Timur Timi'nin yeni üyesi demişti. Ben yapamazdım. Burada kalamazdım. Ben Esrigün olup Korkut'u öldürecektim.

Asker selamı vererek:

"-Komutanım. Ben burada kalamam." Dedim.

"-Emir mi tekrar ettiriyorsun Teğmen Mavi Atabey." Dedi Tümgeneral.

"-Komutanım. Ben Korkut'u öldüreceğim."

"-Öldüreceksiniz. Korkut'u öldürme görevi Timur Timi'ne verildi. Eğer Korkut'tan intikam almak istiyorsan artık Timur Timin'desin."