\\7. Bölüm\\
Sessizlik ilk defa huzur veriyordu bana. Her zaman sessizliğin düşmanı olmuştum lakin şuan sessizlik bana beyaz bayrak çekiyordu.
Zorlukla geri çekildim. Kokusundan ayrılamamıştım.
"Eğer iyiysen, iyi hissediyorsan konuşmaya devam edebilir miyiz?"
Devam edersek hislerimi söylerdim. Kokusu sayesinde tam olarak emin olmuştum duygularımdan ve ona karşı duyduğum yoğun çekimden.
Bunu bilmeme rağmen kafamı aşağı yukarı sallayıp onayladım.
"İyiyim, merak etme. Konuşabiliriz."
İki eliyle kucağımdaki ellerimi kavramıştı. Rahatlamam için okşuyordu ama bu okşama ona daha fazla yakın olma isteği uyandırıyordu bende.
"Rahatsız olmuyorsun, değil mi?"
"Hayır, olmuyorum." Sesim netti.
Gözleri ellerinin içinde kaybolan ellerime çevirdi ve bir süre ne diyeceğini ölçer gibi baktı ellerimize.
"Bana karşı ne hissediyorsun? Sadece tek bir kelimeyle anlatır mısın? Lütfen."
Düşünmedim. Düşünmeme gerek yoktu. Arabada onu öptüğümde bile bunu istekle yapmıştım, sadece ona göstermek için değil. Sadece bunu sonradan fark etmiştim.
"Aşk."
Kaşları havalandı, bakışlarına şaşkınlık yerleşti, elimi okşayan parmakları duraksadı.
Bakışlarını doğrulamak istercesine bana çevirdi.
"Gerçekten mi?"
Gülümsedim. "Gerçekten."
Elimi okşamaya devam etti, ona yakın olma isteğim katlandı.
"Bunu ne zaman fark ettin?"
"Seni arabada öptüğümde istekle yapmıştım. Sana bir şeyi göstermek için değil. Bunu o günün akşamı fark ettim. Normalde geceleri uyuyamam. Yine uyuyamamıştım ama sebepsizce değil, sana aşık olduğum sebebiyle uyuyamadım."
Bana bakan gözleri öyle bir parıldadı ki, o kehribar gözlere daha yakından bakmak istedim.
"Ben seni çok önceden beri seviyorum," dedi. Ne dediğini uğultulu bir tonda duyuyordum.
Dudakları, odak noktamdı.
"Bu yılın başından beri sana aşığım," gözleri ellerimize indi.
Biraz yaklaştım ona. Gözlerim konuştuğu için hareket halinde olan dudaklarındaydı.
"Seni çok seviyorum Ayris. Her şeyden çok seviyorum seni."
Cümlesini tamamladığı an odak noktam olan dudaklarını öpmek için eğildim ve dudaklarına kapandım.
Şaşırmıştı. Hatta öyle bir şaşırmıştı ki, sıcacık elleri, ellerimden ayrılmıştı.
Dudaklarımı hareket ettirmeye başladığım zaman kendine gelebildi ve ellerini iki yandan belime sardı.
Dudaklarımız her hareket ettiğin de nane aromalı şekerin tadını daha net alıyordum. Bu şekeri seveceğim hiç aklıma gelmezdi.
Dudaklarımızı ayırmadan ayağa kalktı ve kalkarken beni de belimden tutarak nazikçe kaldırdı.
Beni bir yöne yönlendirdi ama tam olarak nereye olduğunu bilemedim çünkü öpüşmeye kendimi çok kaptırmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Matematik Hocam +18
Teen Fiction"Sana her gün daha fazla deli oluyorum, güzelim." Gülümseyerek söylediği söz ile ben de gülümsedim ve alayla sordum. "Deli mi oluyorsun yoksa aşık mı hocam?" Alayla karışık bir ses tonuyla cevapladı. "Ah, kesinlikle ikisini de aynı anda yaşıyorum...