မနက်ခင်းလည်းရောက်ရော မိုးသားက ရိူင်းတို့မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်ကာ အိမ်ကိုခေါ်လိုက်သည် ခင်နှင်းထက်တို့ ချက်ချင်းလာတာ ရောက်ရောက်ချင်း အိမ်ထဲသို့ပြေးဝင်လာပီးမိုးသားအားမေးတော့သည်
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ရိူင်းလေးဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်"
"ကိုကြီးနဲ့သူ နဲ့ "
"ကိုနဲ့ ကိုနဲ့ဘာဖြစ်လို့လဲ "
"ဟို "
"မပြောချင်လည်းဖယ်ပါ မ သွားကြည့်မယ်"
"မကြည့်ပါနဲ့ မမရဲ့ "
"ဘာမို့လို့လဲဖယ်"
နှင်း မိုးသားအား တွန်းဖယ်ကာ အပေါ်ကိုပြေးတက်လာခဲ့သည် အခန်းတွေဖွင့်ကြည့်ပေမဲ့မတွေ့ နောက်ဆုံး ကိုရဲ့အခန်းထဲဆီသွားပီးတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ သူမမြင်လိုက်ရတာက
သူမကျောက်ရုပ်လိုပင်ဖြစ်နေပီ သူမောင်လေးနဲ့ ကိုရဲ့ချစ်သူက အကျီချွတ်ဖြင့် မိုးသားက သူမနာမည်အော်ခေါ်ပီးအထဲဝင်လာတော့ သူကလည်း ကြောင်ကြည့်နေသည် ပီးမှ နှင်းရဲ့မျက်လုံးတွေကို သူ့လက်နဲ့ကာလိုက်သည် ဗီတာတို့ကလည်း မိုးသားရဲ့အော်သံကြောင့် နိုးလာခဲ့သည်
"ဟင်းး ဟင် နှင်း"
"အာ့ ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာ "
"ကိုကြီး အကျီမြန်မြန်ဝတ်လေ ရိူင်းကိုရော ဝတ်ပေးလိုက်အုန်း မမ မောင်နဲ့လိုက်ခဲ့"
နှင်းထက် မိုးသားမောင်ဆွဲရာနောက်ပါသွားသည် သူမှာပြောစရာစကားပင်မရှိတော့တဲ့အထိ မျက်ရည်တွေသာ ကျနေခဲ့သည် ဘေးကနေ မိုးသားကတော့ မငိုဖို့ ချော့နေသညိ ခနကြာ ရိူင်းကို ပွေ့ကာ ကို ကဆင်းလာခဲ့သည်
"မမ"
"နှင်း "
"........"
"သား တောင်းပန်ပါတယ် မမ"
"နှင်း ကိုယ်လည်းတောင်းပန်ပါတယ်"
"ဘယ်တုန်းထဲကလဲ "
"ဟင် "
"ဘယ်တုန်းထဲက ဖြစ်နေကြတာလဲလို့"
"မမ မဟုတ်ပါဘူး သားနဲ့ သူနဲ့က ဘယ်တုန်းကမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး "
