My little baby/hyunlix

Özür dilerim

"Sana kıyamayan kalbime lanet okuyorum minik sürtüğüm."demişti büyük olan.
________________________________________________________________________________

Küçük olan uyanık ile baygın arasındaydı,her yeri çok acıyordu.Resmen az önce derisine kızgın demir basılmıştı.Ağlamasını durduramıyordu,kendisine haksızlık yapıldığını düşünüyordu;sonuçta sadece iradesizce davranmıştı.

Bunun için canını yakmak zorunda mıydı büyüğü?

Bununla beraber hatasında farkındaydı,vicdanını rahatlatmak istercesine düşünüyordu bunlarıda zaten.

Büyüğü ise küçük olanın bunu hak ettiğini düşünüyordu,ancak bu kadar ileri gitmemesi gerektiğini kendiside biliyordu.Sadede küçüğün hak ettiğini düşünerek vicdanını rahatlatmaya çalışıyordu.

İkiside hata yapmıştı,ikiside hatalıydı.Birisi haksızdı zaten diğeri ise haklıyken haksız duruma düşmüştü.
Ama şuan iki tarafında derdi haklı veya haksız olmak değil,sevdiğini kaybetmek veya sevdiğine kavuşmak dertleri.
Büyük olan küçük olanı hastaneye götürmüştü,daha çok canı yansın istemiyordu.

Peki ya ikisininde sevgi dediği şey neydi? Bence ikiside bu kavramı bilmiyordu,ancak küçük olanın aklı başına geldiğinden beri;ikiside sevgi kavramının anlamını bilmeden seviyordu birbirini.

İkiside kendisine acı çektiren kişileri seviyordu,ikiside anlamını bilmediği şeyi yapıyordu.Bu zordu,çünkü sevmek için aklını başına almak gerekirdi.

Daha önce delicesine severdi büyük olan ama şuan gayet aklı başında seviyordu,çünkü delicesine sevmenin saçmalık olduğunu anladı.Delicesine sevmek neydi ki?

İnsan severse aklı başında sevmeliydi,çünkü delilik kötü şeylere yol açar, delice sevmek bilinçsiz sevmektir;insan sevecekse aklı başında sevmelidir. Büyük olanda şuan gayet aklı başında seviyordu,karşısındakini kaybetme ihtimalini bilerek,kendisini kaybetme ihtimalini bilerek seviyordu.

Küçük olan ise daha önce çıkar ve ilgi istediği için seviyordu büyüğünü, ancak şuan anlamıştı hatasını ve herşeyin ilgide ve çıkarda bitmediğini anladı.
Küçük olan büyüğü o kendisini sevdiği için sevmeye çalışmıştı,ancak bu sevgi değil empatiydi.

Şuan ise düşünmüştü herşeyi,şuan neden sevdiğini bilmeden seviyordu.
Keşke kızgın demiri vücudunda hissetmeden önce, keşke onu seven kişinin güvenini kırmadan önce bilseydi böyle sevmeyi.

2 saat sonra

Hastaneden çıkmışlardı,arabada evlerine doğru ilerliyorlardı.Ancak arabanın içinde sessizlik hakim oluyordu.

Büyük olan iç çekti ve sessizliği bozarak konuştu:

"Özür dilerim...ne olursa olsun bu kadar acımasız olmamam lazımdı,ama korktum Felix.. korktum seni kaybetmekten korktum,senin başkasına ait olman düşüncesi beni deli etti.

Mesajları okuduğumda beynime kan sıçradı, vücudum uyuştu.Daha sonrasında ise ben mantıklı hareket etmedim bilinçsiz hareket ettim..."

Büyük olan durup küçüğüne bakmıştı,onu dinlediğini görünce konuşmasına devam etti.

"Ama şuan seni affediyorum,sende beni affedersen ikimiz mutlu olabiliriz... ikimiz bir kişi olabiliriz,ikimiz sadece birbirimizin olup,birbirimizi her şeyden koruyabiliriz...

Bunlar düşüncede veya sözde kalsın istemiyorum güzelim,eğer beni affedersen bunları uygulamak,gerçekleştirmek istiyorum."

Diyip geri kalanı sözleri küçüğüne bıraktı büyük olan.

"Hyunjin,bende özür dilerim..sorumsuzca davrandım.Aklım yok gibi davrandım,seni kaybetmeyecek gibi davrandım...

Çünkü senin sevginin bitmeyeceğini beni ne yaparsam yapayım bırakmayacağını düşündüm,ancak şuan anlıyorum herkesi kaybetme ihtimalimiz var sadece ben bunu daha önce anlamak istemedim.

Sen bana değer verince götüm kalktı ama yakmak zorunda değildin, neyse.
Şuan bence yeni bir başlangıç yapmalıyız,yeni bir ilişki başlatmalıyız.
Güvenin ve anlayışın hakim olduğu bir ilişki,bir o kadar basit olan ama bizim için eşsiz olan bir ilişki.

Sen birşey yaptığın için veya ben birşey yaptığım için sevgi olan bir ilişki değilde,ikimiz birşey yapmasakta herşeye rağmen birbirimizi sevdiğimiz bir ilişki yapalım."

Diyip büyüğüne baktı küçük olan,ikiside kabul ediyordu bunu zaten onun için fikir danışmadılar birbirlerine.

Büyük olan arabayı durdu,ikiside yaklaştı birbirine içlerindeki duyguları serbest bıraktılar ve dudaklarını birleştirdiler.

Birbirlerini yarınları yokmuşçasına,asla bırakmayacak gibi öptüler.
Çünkü iki tarafta değerlerini anladırlar birbirlerinin,sevginin öylesine olacak birşey veya herkese olacak birşey değilde sadece kendilerine özel olacaklarını anladılar.

Sevgiyi yani aşkı belkide ikiside ilk defa hissediyorlardı ve bunun mükemmel birşey olduğunu anlamışlardı,hiç birşey eskisi gibi olamayacaktı.
Eskisinden daha güzel ve yeni olacaktı.

Bir ağacın son baharda yapraklarını döktükten sonra ilk baharda tekrar açtığı dönem gibiydi şuan,güzel ve mükemmel.Ancak tek fark bu ilk baharın sonsuz olacağıydı.

________________________________________________________________________________

Selamm,nasılsınız? Uzun süredir bölüm atmadığım için güzel bir bölüm atmaya çalıştım.Sizce nasıl olmuş? İyi mi yoksa kötü mü?
Umarım beğenmişsinizdir.

İyi günlerrr 🤍