ASİSTAN

9.BÖLÜM"YENİDEN"

Beni takip ederek başka kurgularıma da Ayrıca 'asistanwattpad ' İnstagram hesabından bana da ulaşabilirsiniz.

Ayrıca beni takip ederek beni destekleyebilirsiniz bölümle ilgili şeyleri panodan duyurmayı düşünüyorum.

Keyifli okumalar dilerim.💗



Kendinizi açıklayamadığınız ve kelimelerin boğazınıza düğümlendiğini hissettiniz mi? Kendimi sinirli hissediyordum, yaptığımın hata olup olmadığını hâlâ sorgularken bir yandan da Kaan' la uğraşmak beni yoruyordu. Bir de en yakın arkadaşıma yanaşıyordu ve bu beni daha da sinirlendiriyordu. Aklımdan geçenleri gerçekleştirsem sol meleğim bile şoka girerdi.

Şirketten çıkmış ve çıktığım gibi kapıda arabasını görmüştüm. Ellerimi sinirle sıktığımda sakinleşmek için derin nefesler almaya başladım. Üzerinde takım elbise vardı. Sanırsam şirketinden gelmişti. Yanına ulaştığımda sarılmak için kollarını açtı.

"Senin sorunların mı var? Bir de sarılmak için yanaşıyor!" Sesimin yükseldiğini fark etmemiştim. Sokakta ki neredeyse herkes dönüp bakmıştı.
"Niye bu kadar sinirleniyorsun ki Yağmur? Adam akıllı konuşamayacak mıyız? " Soğuk rüzgarlardan korunmak için üzerimde ki cekete sarıldım.
"Sarılmak konuşmak mı aptal? Ne istiyorsan söyle, gideceğim." Dediğimde sırıtmaya başladı. Pislik herif.

"Senin şu arkadaşın, neydi adı?" Gözlerini kısıp hatırlamaya çalışıyor gibi yaptı. Bildiğini bildiğimi biliyordu. Garip bir cümleydi ama tam da şu anki durumu açıklıyordu.

Aleyna ile olan arkadaşlığım ise kırılma noktalarındaydı, birbirimizle konuşmaz olmuştuk. En son bana birisini sevdiğini ve karşılık aldığını söylemişti. Adım kadar emindim ki bu kişi Kaan' dı. Çünkü şunu öğrenmiştim ki Aleyna, Kaan' ın şirketinde çalışıyordu.

"Aleyna mı?"

"Evet Aleyna. Çok hoş bir kadın niye daha önceden tanıştırmadın? Belki beni aldattığın gibi bende seni aldatırdım." Kalbimin kırılma sesi kulaklarımda çalındı. Anlatsamda anlamamıştı. Anlamayacktı. Arkadaşı bana dokunmaya çalıştığında bağırıp onu çağırmam onda hiç mi bir duygu uyandırmamıştı. Taciz ediliyordum ve bu aldatma olarak mı sayılıyordu? Bazen insanlar gerçekten acımasız olabiliyorlardı.

"Ondan uzak dur. Aleyna benim yakın arkadaşım, eski sevgilim olduğunu bilse konuşmaz bile seninle. "

Bir adım yakınıma geldi.

"Emin misin?" Bir adım yakınına gittim. Kendimden emin bir şekilde konuştum.

"Adım kadar eminim ama emin olduğum başka şeylerde var. Bu da senin hâlâ daha saçma sapan şeyleri hazmedemeyip intikam almaya çalışman. Şuna da eminim ki Aleyna senin nasıl birisi olduğunu öğrense bir dakika bile beklemeden senden kaçar."

Sesli bir şekilde güldü. Sanki komik bir şey söylemişim gibi.

"Peki Yağmur uzatmayacağım ama Aleyna' dan da vazgeçmeyeceğim." Cevap bile vermeden arkamı dönüp gittim.

"Şerefsiz piç." Keşke yüzüne de böyle söyleseydim. En azından içimde kalmazdı.

Kendimi boğuluyor gibi hissediyordum. Her şey çok üst üste gelmişti. En yakın zamanda babamın mezarlığına gidip rahatlama seansı yapmam lazımdı. Bir toprak bile olsa orada olduğunu bilmek rahatlatıyordu. Hem bu süreç içerisinde onu çok özlediğimi fark etmiştim. Yolun kenarına geldiğimde bir minibüs durdurup bindim. İşten çıkmıştım ama yine de para kazanmam gerekiyordu bu yüzden eski dükkanımı yeniden açacaktım. Zaten aşağıda boş duruyordu ve emlakçılar da dokunmamıştı. Yarın sabah orayı tekrar açacağım için mutluydum fakat bir şeyler eksikti. İşten çıkmanın beni bu kadar etkileyeceğini düşünmemiştim aslında işten çıkmak değil de birinin hayatından çıkmak beni etkilemişti.