Babasının vefatı ardından, yıllardır babasının çalıştığı Kayalar Holding' te işe çağrılan Yağmur Şimşek ve Holdingin başına yeni geçen Bora Kayalar.
Zamanla birbirleri arasındaki çekime karşı koyamazlar. Yollarına çıkan engelleri aşarak birbirlerini...
Öncelikle merhabalar, bu benim yazdığım tek kurgum değil önceden de yazdığım bir kaç bir şey olmuştu. Fakat ilk defa yayımlıyorum. Bu süreç içerisinde arka planda başka kurgular da yazıyorum, böylece yazım dilimi de geliştirmeye çalışıyorum. Bölümleri de elimden geldiğince hızlı atmaya çalışıyorum bildireyim dedim.
Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başımın ağrısıyla baş çıkmaya çalışırken bilgisayar ekranına bakmak çok zordu. Sabah hızlıca evden çıkıp geç kalmamak için yarım saat öncesinden şirkete gelmiştim. Bora Bey beni ne kadar alttan alıyor olsa bile her şey bir yere kadardı. Bu yüzden uyku düzenimde bir kaç değişiklik yapmıştım.
Akşam Bora Bey'lerin evine yemeğe gideceğimiz için hâlen daha heyecanlıydım. Acaba babasıyla aynı evde mi kalıyordu? Aslında onun hakkında neredeyse hiç birşey bilmediğimin farkına varmıştım. Sevdiği şeyleri, sevmediği şeyleri, yaptığı aktiviteleri, en sevdiği rengi bile bilmiyordum. Gerçi odasından çokta açık renkleri sevmediği anlaşılıyordu.
"Yağmur buraya gel." Bora Bey' in odasından seslenmesiyle not defterimi ve telefonumu alıp içeriye geçtim. Masasında bilgisayardan işlerle ilgileniyordu. Sabah bir kaç misafiri gelmişti fakat beni odaya çağırmadıkları için ne olup bittiğini bilmiyordum.
"Buyurun."
"Yarın şirkete gelme." Kovuldum mu ben şimdi? Duraksayıp yüzüne baktığımda ciddi ciddi bana bakıyordu.
"Niye ki?"
"Seni evinden alacağım, başka bir yere gideceğiz."
"Peki, çıkayım mı?" Kapıyı gösterip yönümü değiştiğimde çıkmadan önce kahve istediğini duymuştum. Mutfağa gidip kahve hazırlamaya başladığımda Elif' i aramıştım. Dün Asaf Bey' le yemeğe çıkmışlardı ve ne konuştuklarını çok merak ediyordum.
"Yağmur, yoksa yine mi geç kaldın niye arıyorsun? " Mutfak git gide kalabalıklaşmaya başlayınca sessizce konuştum.
"Ben sadece o zaman mı arıyorum Elif?"
"Ne bileyim Yağmur. Kızım biz aynı çatı altında niye telefonla konuşuyoruz? "
Kıkırdamamaya çalıştım çünkü mutfaktaki herkes çok ciddiydi. Genel olarak şirkettekiler ciddiydi gerçi.
"Dünü sormak için aradım manyak! "Telefondan ses çıkmayınca kulağımdan çekip acaba konuşma mı kapandı diye baktım. Hala aramadaydı, bu kız baya baya utanıyordu.
