အလုပ်နားရက်ကြောင့် ထယ်ဟျောင်းက အလုပ်မသွားသလိုကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ဖြစ်တဲ့ဂျောင်ဂုကလည်း ထယ်ဟျောင်းနားကပ်ရန်အလုပ်မသွား..
အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ်ခြေထောက်တဖက်ထောင်ကာထိုင်ပြီးဂိမ်းဆော့နေတဲ့ဂျောင်ဂု..အိမ်ပေါ်ကနေ သူဝတ်နေကြပုံစံလေးအတိုင်း ဘောင်းဘီတိုတိုလေးနဲ့တီရှပ်ပါးပါးလေးဝတ်လို့ဆင်းလာတဲ့
ထယ်ဟျောင်း..
ဂျောင်ဂုထိုင်တဲ့ဆိုဖာအရှည်မှာ လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ဂျောင်ဂုဘက်သို့ခြေထောက်လေးဆင်းထားသည်..
တယောက်ကလည်းဂိမ်းဆော့မပျက်သလို တယောက်ကလည်းဖုန်းနဲ့ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း ထယ်ဟျောင်းရဲ့ခြေထောက်က ဂျောင်ဂုရဲ့ဂွကြားမှာရောက်နေကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်းခြေထောက်ကအငြိမ်မနေ အငယ်ကောင်ကိုသွားစလို့နေသည်..
ခြေချောင်းလေးတွေနဲ့ပွတ်ပြီးဆော့နေတဲ့ ထယ်ဟျောင်းကြောင့်ဂိမ်းဆော့နေရင်းမျက်ခုံးတချက်ပင့်ကာလှမ်းကြည့်တော့တယောက်သောသူက ရုပ်ရှင်ကြည့်မပျက်.ဂျောင်ဂုတချက်ပြုံးကာဂိမ်းပြန်ဆော့နေလိုက်သည်..
ဂျောင်ဂုကလည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာဂိမ်းဆော့မပျက် ထယ်ဟျောင်းကလည်းခြေထောက်ကသာ အငြိမ်မနေတာရုပ်ရှင်ကြည့်မပျက် ကြားထဲကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ကာအကြောတွေထောင်လို့တင်းမာလာတာက အငယ်ကောင်..
တဖြေးဖြေးဖောင်းကြွလာတော့ ဂျောင်ဂုဖုန်းကိုပစ်ချလိုက်ပြီး ထယ်ဟျောင်းရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားကာ အပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်ပြီး ထယ်ဟျောင်းလက်ထဲကဖုန်းကိုပါဆွဲယူကာ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်..
" ဘာလုပ်တာလည်း "
" မင်းကရောဘာလို့လာပွတ်နေတာလည်း "
" ငါကလား ဒီတိုင်းထိထားချင်လို့လေ "
ဒီတိုင်းထိထားချင်လို့လေဟုဆိုလာတဲ့ထယ်ဟျောင်းရဲ့ ပေါင်လေးကိုပွတ်ကာ ဘောင်းဘီအောက်ကိုလက်ဝင်လို့တင်ပါးလေးကိုပွတ်ရင်း
" ထည့်ကောမထားချင်ဘူးလား ထယ် "
" အေးဆေးနေ စောစောစီးစီး "
YOU ARE READING
𝕄𝕣. 𝕄𝕣 (complete)
Fanfictionဤ Fic သည် အရမ်းရိုင်းစိုင်းသော အသုံးအနှုန်းတွေကိုသာသုံးထားသော Big Warning 🚨21+ Fic တပုဒ်ဖြစ်သည် ။
