*ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ သစ်ရွက်လေးတွေလှုပ်တာကအစ ရင်ခုန်တတ်ကြသတဲ့။ အကိုရော...ကျွန်တော့်ကိုအဲ့လိုများထင်နေမလားနော်။ ကျွန်တော်ကိုယ်ကျွန်တော်လည်းအဲ့လိုထင်ခဲ့တာပါ။ ခဏတာသဘောကြခြင်းလို့ပေါ့။ သို့သော် ကျွန်တော့်အရာအားလုံးကအကိုဖြစ်နေလောက်တဲ့အထိ ကျွန်တော်အကို့ကိုမြတ်နိုးသဘောကျခဲ့ရပါတယ်။*
ဂျယ်ယွန်း ဟီဆွန်းကို ဆွဲလန်းမိသည်မှာ အမှန်တကယ်ပင်။ ဟီဆွန်း၏အပြုံးသည် ဂျယ်ယွန်းရင်ထဲတွင် ဖျက်လ်ို့မရသည့် မှင်သကဲ့သို့ထင်ကျန်နေသည်။
ဂျယ်ယွန်းကိုတခြား ဘယ် သူစိမ်းယောက်ျားလေးမှယခုကဲ့သို့စပြီးလာမနှုတ်ဆက်ဘူးပါ။ ဟီဆွန်းသည်ပထမဦးဆုံးဖြစ်သည်မို့ရင်ခုန်ရသည်ထင်ပါရဲ့။
"မင်းဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ"
ဆောင်ဟွန်းအသံအားကြားလိုက်ရမှ ဂျယ်ယွန်းအသိစိတ်ပြန်ဝင်လာသည်။ ဒါနဲ့သူ ဆောင်းဟွန်းကိုပြောပြသင့်လား။
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..ငါပန်းချီပြိုင်ပွဲအကြောင်းစဉ်းစားနေတာ"
"ပန်းချီပြိုင်ပွဲကဘာဖြစ်လို့?"
"ဒီတစ်ခေါက်လည်း မင်းပဲထပ်ဆုရမလားလို့"
"သိရင်ပြီးရော်။ ဒီနှစ်လည်း ငါပဲယူမှာ။"
"ငါကဆုရပြီးပြီ မလိုတော့ဘူး"
*ဒီနှစ်အတွက် အကို့အပြုံးတွေကိုရလိုက်ပြီမို့ ငါ့အတွက်ဆုမလိုတော့ဘူး ဆောင်ဟွန်း*
ဂျယ်ယွန်း ပြုံး၍ပြောနေသောစကားကို နားမလည်သောကြောင့် ဆောင်ဟွန်းမျက်မှောင်တစ်ချက်ကြုတ်လိုက်သည်။
"ဘာကို.."
"နားလည်တာလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့။ စာသာအရင်လုပ်။"
"မင်းငါ့အိမ်စာတွေကူရေးပေး။ မရေးပေးရင်မင်းအဖေနဲ့တိုင်မှာ"
"အင်း ရေးပေးမယ်"
*ပုံမှန်ဆို "မရေးပေးနိုင်ဘူး၊ မင်းမှာလက်မပါဘူးလား..ငါ့အဖေနဲ့တိုင်လည်းဂရုစိုက်ဘူး"ဟုပြန်ပြောပြီး ကတ်ကတ်လန် ရန်ထောင်တတ်သည့်မင်းက...ပြုံးနေတယ်။ ရေးပေးမယ်တဲ့။ ပျော်စရာတစ်ခုခုရှိလို့ထင်ပါရဲ့။ မင်းပျော်ရင်ငါကလိုက်ပျော်နေကြပါယွန်း။ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက် ငါမပျော်ဘူး..ငါမဟုတ်တဲ့တခြားတစ်ယောက်ကြောင့်မင်းပျော်နေတယ်လေ။*
YOU ARE READING
ယွန်း
Fanfictionငိုမိလောက်တဲ့အထိသဘောကျတယ်။ မင်းအမူအရာသေးသေးလေးကအစကိုယ်မြတ်နိုးတယ်။ ကိုယ်မဟုတ်တဲ့တစ်ခြားသူမင်းကိုပိုင်ဆိုင်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ကိုယ်မပေးလိုက်နိုင်ဘူး။ကိုယ်သဘောထားမကြီးနိုင်ဘူး။ ချစ်လိုက်တာယွန်းရယ် ~
