En büyük hayali şarkıcı olmak olan Melek, gününün berbat geçtiğini düşünürken beklediği ses yarışmasına katılmaya hak kazandığını söyleyen bir mesaj alır.
Ama ya mesajı yazan kişi, onun sesiyle dalga geçmeye çalışan gizemli biriyse ve Meleğin sesini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz: Oha kanka yaa Siz: Niye bindiniz az daha bekleseydiniz Siz: Duraktayım şu ann
Gülsümm: Gelseydin napalım?
ÇÜŞ AMA ARTIK. Bu kadar da olamazdı değil mi? Buluşmaya sadece 5 dakika gecikmiştim.
"Off! Biliyordum ya!"
Umarım başıma daha çok talihsizlik gelmez. Çünkü saat daha sekiz buçuk, günün başlarındayız.
Sözde sınıf arkadaşlarımla, aylardır planlayıp yapamadığımız buluşmaya geç kalmıştım. Hem de sadece 5 dakika.
Hafif hafif rüzgârın tenimi okşamasından, üstüme hırka bile alamadan çıktığımı hatırladım. Sessiz ve bomboş olan yola şöyle bir bakınırken derin bir nefes alıp verdim. Durakta öylece oturmuş ayaklarımı ileri geri sallıyordum. Başka gelen otobüs veya dolmuş yoktu sanırım. Zaten buluşmaya da o kadar heveslenmemiştim.
Yanaklarımı şişirip ofladım.
"Aman neyse."
Oturduğum yerden kalkıp Gülsüm'e tekrar yazdım.
Siz: Gülsüm iyi eğlenceler size (iletilmedi) Siz: İnternetin mi kapalı? (iletilmedi)
Engellenmiştim galiba. Aman, benim için ses yarışması daha önemliydi. Üzüldüm mü? Hayır. Sanırım buraya kadar koşturmama üzülmüş olabilirim. Azıcık.
Eve doğru sıkkın sıkkın yürümeye başladım. Sırt çantam omzumdan kayar kaymaz elimde tuttum.
Buluşmaya yetişeyim diye bağcıklarımı bile bağlayamamıştım. Bu yüzden yere doğru eğildim ve ayakkabılarımın bağcıklarını bağlamaya başladım. Tam bu sırada bir martı sesi işittim.
"Ne bu be, tepemde gak gak?!"
Tam bağcıklarımı bağlamayı bitirdim, doğrulacaktım. Çatır çutur bir ses duydum Allah affetsin.
O an kafama bir şeyler indi.
Martı boku!
"Hiii!" dedim, ellerim yana açılmış ve panikten kasılmış bir hâlde.
