"Ben dört yaşındaydım,seni bekledim! Beş yaşında seni bekledim! Altı,yedi,sekiz... Uğruna ağladım. Yıllarım kayboldu benim! Yoklar,o günler bir daha gelmeyecek! Keşke gelseler de değiştirsem... "
Bu sözler belki onun ağırına gitmişti ama on sekiz yı...
Kenan gideli bir ay olmuştu. Onu özlemiş miydim? Evet,özledim.
Hemde çok...
Neyse ki birbirimizi arıyorduk ve ben yine onun maçlarını izliyordum. İlk on birde başlamıyordu,hatta bazen maça sonradan bile dahil olmuyordu ama onu televizyondan sevgilim olarak izlemek çok güzel bir duygu.
Ve YKS stresi! Tamı tamına bir haftam var. Neyse ki tüm konuları bitirdim ve stres yönetiminde iyiyim.
Ve içimde çok büyük bir umut vardı. İstediğime ulaşacaktım.
Dışarı çıkıp kafa dağıtmak istedim biraz. O yüzden hazırlanıyordum. Üstüme gri renginde vücudumu saran bir body giydim,altına ise siyah mini bir etek giydim. Saçlarımı ise sıkı bir şekilde bağladım. Makyajım ise idare ederdi,çok fazla uğraşmamıştım. Çünkü üşenmiştim...
Fotoğrafımı çekip Kenan'a attım.
Alya: Bir fotoğraf gönderdiniz.
Alya: Nasıl olmuşum Güneş Çocukkk
Anında cevap verdi Kenan.
Güneş Çocuk: Yaa bu ne güzellik🤍
Güneş Çocuk: Takıyorsunuz Alya Hanım🔥 Tekrardan aşık oldum bee!
Alya: Yaaa!
Alya: Utandırıyorsunuz beni Kenan Bey,haberiniz olsun.
Alya: Neyse ben Gizem ile dışarı çıkacağım,buna da haberin olsunnnn.
Güneş Çocuk: Tamam sevgilim,iyi eğlenceler. Dikkat edinnn.
Alya: Hadi öptüüüm💗😻
Güneş Çocuk: Bendeeee💗
***
Gizem ile klasik,her zaman geldiğimiz kahveciye gelmiştik.
Şekersiz Türk kahvesi eşliğinde dedikodu yapıyorduk.
"Off, neyse Alya ya. Bize ne milletin ne yaptığından!" Dediği şeye kahkaha attım.
"Aynen öyle. Ee,iki gün sonra bizim mezuniyet töreni var. Lacivert elbisede kararlı mısın?" Başını salladı Gizem. "Kızım,benim her şeyim hazır. Ben sizin düğünde giyeceğim kıyafeti bile düşündüm." Lafına karşılık donup kaldım.
Bizim düğünümüz.
Hayali bile çok güzeldi.
Çok erken ama bunları düşünmek için. Ne de olsa ben daha üniversiteye gitmiyorum, mesleğimi de elime almadım ve en önemlisi on sekiz yaşına girmedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kenanyildiz_official,imgizem ve diğer 1.392 kişi beğendi.
kenanyildiz_official: 💗🔥 ↪️ alyagunesss: ❤️🔥
imgizem: kim çekti acaba? ↪️alyagunesss: acabaaa
***
Eve gittiğimde direkt yatağıma yattım ve Kenan'ı aradım. "Kenan,aşkım!" Dedim neşeli bir sesle. "Efendim sevgilim," Bu adamın sevgilim demesine ölüyorum. "Nasılsın,günün nasıl geçti?"
Derin bir nefes alıp anlatmaya başladı. "İyiyim. Günüm de idare ederdi işte,seni özledim... Sınavına da son bir hafta kaldı!" Ofladım.
Şu sınav aklıma geldikçe kendimi boğasım geliyordu. Sanırım stresimi yenememiştim.
Güldü bu sitemime. "Az kaldı,az. Başarırsın sen,ben sana inanıyorum. Her zaman yanındayım Yıldız Kız!"
Bunu söylemesi bile beni rahatlatıyor du. "Teşekkür ederim Güneş Çocuk. Ben biraz annemin yanına gideceğim,yatmadan sana yazarım. Olur mu?" Gülme seslerini işittim. "Olur,sevgilim! Hadi görüşürüz,"
Bulaşıkları yerleştirip sandalyeye oturdu,bende onun yanına. "Nasıl hissediyorsun kızım? Az kaldı ne de olsa," Ofladım. "İyi gibiyim. Hazırım ya,ama strese giriyorum bazen."
Annem güldü. "Hiç strese girme annem. Sonuç ne olursa olsun biz arkandayız. Ne de olsa Kenan'ın da var!" Son cümleyi söylerken kıskandığına eminim.
"Ee, üniversitesiteyi İtalya'da mı okursun? Ne konuştunuz Kenan'la?"
"Üniversiteyi orada okumam ya,Türkiye'de okurum. Çünkü,Kenan'da transfer olur bir yere,yine ayrı kalırız. İstemiyorum o yüzden." Annem başını aşağı yukarı salladı.
Onunla da bazen evleneceğim hakkında konuşuyorduk. Ona da diyordum,şimdi istemiyorum diye. Ben okulu bitirdikten sonra evlenmek istiyordum. Bu konuyu Kenan ile konuşmamıştık, çünkü daha yeniydik.
