Bazen hiç ummadığımız anlarda,ummadığımız şeyler olabilir...
Mesela bu akşam yaşadığım mucize!
Daha önce bana Kenan ile sevgili olacaksınız deseler inanmazdım. Şimdi gerçek oldu bu ve... Hâlâ inanamıyordum.
Şimdi annemlerin yanında oturmuş,bir şey demelerini bekliyorduk.
Ortam sessizdi.
Bir süre daha sessiz kaldıktan sonra babam konuştu. "Sevgili miydiniz,bizden mi gizlediniz?" Kenan ile başımızı aynı anda sağa sola salladık.
"Çok şaşırdık çocuklar. Özellikle birden paylaşmanıza şaşırdık. Evet,beklediğmiz bir şeydi ama..."
Bunu söyleyen annemdi.
"Ama anne?"
Annem cevap vermedi. Kenan, sinirlenmişti anladığım kadarıyla,çünkü bacaklarını çok hızlı bir şekilde sallıyordu.
Kimseden ses çıkmayınca bir hışımla odama gittim. Peşimden Kenan geldi.
"Tamam güzelim! Ben halledeceğim,söz. Kendini de,beni de üzme lütfen,"
O yatağıma uzandı,bende onun göğsüne yattım.
"Hadi uyu bakalım Yıldız Kız! Yarında okula gidiyorsun zaten. Seni de seviyorum ayrıca... sevgilim..."
***
Kenan Yıldız
Çok güzeldi. Fazlasıyla güzeldi hemde...
Ondan bunca yıl uzak kaldım diye kendime çok kızıyordum.
Şimdi sabahın ilk ışıklarıydı ve Alya'nın uyanması lazımdı. Burnuna dokundum hafifçe,bu hareketi yapmamla kıpırdandı ve dizini kasıklarıma koydu. Bu hareketiyle çok garip olmuştum.
Saçlarını okşamaya başladım ve uyandı. "Mmh Kenan,biraz daha uyuyalım ne olur?!"
Onun konuşmasına güldüm ve gülmemle birlikte dizini kasıklarıma vurdu. Canım çok fazla yanmıştı.
"Aah,tamam yapma! Uyu hadi,"
Bu sefer o gülmüştü ama kısa bir süre sonra uyumuştu.
Uzun uzun izledim onu. O uzun kirpiklerini,dudaklarını,geceden siyah saçlarını...
Fazla mı güzeldi neydi?
***
Alya Güneş
Saçlarımın okşanması ile yavaş yavaş açtım gözlerimi. Sonra saçlarıma bir öpücük bırakıldı ve o kadife ses "Günaydın sevgilim!" dedi.
Kafam Kenan'ın göğsünün üstündeydi. Hemen kafamı kaldırıp ona baktım. "Günaydın Güneş Çocuk!"
Bunu dememle birlikte dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım ve odadan çıktım.
Kenan'ın kızardığına emindim!
Hemen banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Mutfağa gittim ve annemlerin kahvaltıyı hazırladıklarını gördüm.
"Yardım edilecek bir şey var mı hanımlar?" Annemler aynı anda başlarını olumsuz anlamda salladılar.
Hilda abla konuştu. "Kızım,Kenan uyandı mı?" Başımı salladım. "Uyandı ama ne zaman gelir bilmiyorum. Hatta gidip bakayım."
Hemen odama gittim ve Kenan'a baktım. Yanakları kızarmıştı ve öylece duvarı izliyordu.
Geldiğimi fark etti ama bana bakmadı. Bir cesaret üstüne atladım. "Aah! Ayla ne yapıyorsun ya?" dedi gülerek. Dudaklarına hafif bir öpücük kondurdum.
"Hadi kalk. Bende okula hazırlanayım," Başını salladı ve yataktan kalktı. O yataktan kalkınca bende kalktım.
Üstüme okul üniformamı geçirdim,saçlarımı taradım ve açık bıraktım.
Mutfağa gittiğimde kahvaltı hazırdı. Hemen masaya oturdum ve tabağıma bir şeyler doldurmaya başladım.
Çok acıkmıştım.
Tam gözüme kestirdiğim gözlemeyi tabağıma koyacaktım ki Kenan erken davrandı ve o tabağına koydu.
"Ya Kenan!" Herkes güldü.
"Küçükken de hep böyle yapardınız. Alya çok sinirlendirdi hatta."
Flashback
"Hadi çocuklar,kahvaltı hazır!"
Yine bir haftasonuydu. Her haftasonu olduğu gibi yine Alya'larda buluşup kahvaltı yapacaklardı.
Kenan ve Alya oynadıkları oyunu yarım bırakıp mutfağa gittiler ve masaya yan yana oturdular.
Herkes tabağına bir şeyler dolduruyordu. Alya yine çok acıkmıştı,belliydi. Tabağına her şeyden ikişer üçer tane koyuyordu.
Masada kalan son bir börek vardı. Alya ve Kenan ona odaklanmıştı. Tam Alya böreği alacakken Kenan elinden aldı ve böreği ağzına attı.
"Yaa Tenan! Ben yiycettimm. Çıkaa onu ağjından! Lüppen Renan!"
Herkes Alya'ya gülüyordu ama Alya ağlıyordu.
***
Alya Güneş
Bugün okul fazla kötüydü. Okulda beni ve Kenan'ı tanıyan kişiler bana pis pis bakıyor ve ağıza alınamayacak şeyler söylüyorlardı.
Ve bu durum fazlasıyla moralimi bozmuştu.
Neyse ki okuldan çıkmıştık. Tam Kenan'ı arayacakken Kenan beni aramıştı.
"Sevgilim," Ya çocuk senin sevgilim diyen dillerini yerim!
"Efendim sevgilim." dedim gülerek.
"Okuldan çıktın değil mi?" Sesi kötü geliyordu biraz. Endişelenmiştim.
"Biz havalimanındayız. Dedem... Dedem hastanede yatıyordu..." Gerisini getiremedi. İkimizde de derin bir sessizlik oluştu.
"Kenan,ben..." Konuşamıyordum. Boğazım düğümlenmişti sanki.
"Biz Almanya'ya uçucağız şimdi. Kapatmam lazım sevgilim,ben seni arayacağım." dedi ve kapattı.
Dedesini hayal meyal hatırlıyorum. Kenan'lar burada otururken gelip giderdi.
Hatta beni de torunu gibi sevmişliği bile olmuştu.
Bu haber çok kötü ve ani olmuştu.
***
Yatağımda uzanıyordum. Aklımda Kenan ve Hilda abla vardı. Çok kötü olmuşlardı.
Alya: Sevgilim.
Güneş Çocuk: Alya,dedemi gömdük.
Annem çok kötü.
Alya: Kenan tekrardan başımız sağ olsun. Bir ara gelsem mi diye düşündüm ama şimdi başınız zaten kalabalık...
Güneş Çocuk: Yok bitanem. İyi ki gelmemişsin,yoksa burada perişan olurdun.
Güneş Çocuk: Aklın bende kalmasın,hadi uyu. Seni seviyorum,her şeyden çok🤍.
***
Bölüm sonu canavarı gibi oldum.
Uzun zamandır yoktum,bunun için üzgünüm.
Bölüm diğer bölümlere göre biraz daha kısa oldu ama atmak istedim. Hemde bugün Güneş Çocuk'un doğum günüüüü.
Umarım bölümü beğenmişsinizdirrr.
Sizleri çok seviyorum,bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaybolan Yıllar// Kenan Yıldız
Fanfiction"Ben dört yaşındaydım,seni bekledim! Beş yaşında seni bekledim! Altı,yedi,sekiz... Uğruna ağladım. Yıllarım kayboldu benim! Yoklar,o günler bir daha gelmeyecek! Keşke gelseler de değiştirsem... " Bu sözler belki onun ağırına gitmişti ama on sekiz yı...
