Kaybolan Yıllar// Kenan Yıldız

0.7

(20 Ağustos 2005)

Alya ve Kenan yine beraber uyumuşlardı. Saat,sabahın onu idi. Birbirlerine sarılmış,huzurlulardı.

İki aile tatile gitmişlerdi,Çanakkale'ye. Bir ev tutmuşlardı,evi tutalı iki gün olmuştu.

Kenan'ın babası Kemal,çocukları uyandırmaya gitti. İkisine de hafifçe dokundu. "Çocuklar hadi uyanın,kahvaltıyı hazırladı anneleriniz!" Kenan, hemen uyanmıştı. Alya ise hâlâ uyanamamıştı.

Kenan,Alya'yı biraz dürttü. Bu sırada babası gitmişti. "Yıldız Kız,hadi uyan!" dedi ve yanağına ufak bir öpücük kondurdu.

Alya mırıldandı,ardından gözlerini açtı. "Gunadınn Tenaaan!" Kenan güldü. "Günaydın Alyaa! Hadi kalk kahvaltı hazırmış,"

Beraber yattıkları yerden kalktılar,evin bahçesine doğru yürüdüler.

Kahvaltıya oturdular ve hep beraber,ailecek sohbet ettiler.

"İsmet,bak diyorum bizim çocukları evlendirelim. Hem Alya yabancıya gitmemiş olur,"dedi gülerek Kemal. İsmet,sinirden patlamak üzereydi.

"Bana bak,benim kızım bir tanedir. Kimseye vermem!"

Herkes güldü,tek gülmeyen İsmet'di.

"Benim oğlum da bir tane. Allah Allah. Neyse önümüzde daha çok yıl var. Yıllar,geçip gidicek,kaybolacak değil ya..."

***

Yazardan

Alya ve Kenan.

Yıldız Kız ve Güneş Çocuk.

Beraberlerdi,hep olduğu gibi... Aynılardı. Güneş nasıl yıldızsa,Kenan'da Alya idi.

Farklı gibi görünüp aynı şeyleri yaşayıp,aynı duyguları hissediyorlardı.

Alya o gece çok huzurluydu ama bir süre uyuduktan sonra uyuyamamıştı. Kenan'da aynı şekilde... Ve birbirlerinin uyumadıklarını bildikleri hâlde konuşup,tek kelime etlememişlerdi.

Bir süre sonra tekrar uyudular,kafalarında düşündükleri şeyleri rüyalarında görüyorlardı bu sefer.

Diğer ev ahalisi ile kahvaltıyı hazırlayıp,sohbet ediyorlardı.

Kenan'ın annesi Hilda,küçük Kenan'a seslendi ve ablasını ve abisini-o şekilde bahsediyor- uyandırmasını söyledi.

Kenan,hemen ablasının odasına gitti. Onları birbirine sarılarak uyurken buldu.

Alya'nın başı Kenan'ın boynunda,Kenan'ın başı ise Alya'nın saçlarının üstünde idi.

Küçük Kenan,ikisine de hafifçe dokundu.

"Hadi kalkın,kahvaltıyı hazırlıyorlar,"

Eski gibi ilk uyanan Kenan'dı. Küçük Kenan'a tamam der gibi bir bakış attı. Bu sefer Alya'yı uyandırmak vardı ama çok güzel uyuyordu.

Kenan yavaşça dokundu ona. Bir eli Yıldız Kız'ın belinde,diğer eli saçlarını tutuyordu. Tutmuyordu aslında seviyordu,okşuyordu.

"Yıldız Kız... Hadi uyan bakalım," Alya mırıldandı. Çok rahattı şu an ve rahatının bozulacağını anlamıştı.