...
Taehyung
Sonunda uyanabilmişti. Hafifçe öksürüp boğazımı temizledim ve Jin'in oturduğu koltuğun karşısındaki koltuğa geçtim. Onu zorla kaçırıp bileğini kelepçelememişim gibi kravatımı düzeltip son derece sâkin olan sesimle konuştum "Günaydın doktor"
Gözlerini kırpıştırarak baktıktan sonra uyku sersemiyle olayı yeni yeni anlamış ve anında hırçın bi şeye dönüşmüştü, kelepçelediğim sağ elini çekiştirirken bana bağırmaya başladı "M-manyak mısın lan sen? Derdin ne benimle?"
"Benim evimdesin sâkin ol, burası senin için en güvenli yer-"
"İstemiyorum yaa istemiyorum!" hâlâ bağırmaya devam ederken başını etrafa çevirip bana atacağı bir şeyler bulmuştu, sol eliyle masada ne var ne yok alıp bana fırlatmaya başladı, işte bu âsi doktorun bunu yapacağını tahmin ediyordum "Çabuk çöz şu kelepçeyi yoksa evini başına yıkarım!"
O rahat etsin diye yumuşacık koltuğa yatırmış gece de üşümesin diye üzerini örtmüştüm ama hâlâ kıymet bilmiyordu bu doktor. Attığı bibloyu tek elimle havada tutup sert bakışlarımı yüzünde gezdirdim "Bak doktor, kimseye göstermediğim toleransı sana gösteriyorum ama hâlâ bana karşı saygısız olmaya devam ediyorsun"
Yorulup bana bir şeyler atmayı bıraksa da hâlâ sinirliydi, gözleri öfkeyle yanıyordu, babası gibiydi işte, Seo Jion'un oğlu olduğu o kadar belliydi ki bakışlarına bakınca bile anlıyordum bunu ama babası kadar mantıklı bi adam değildi ne yazık ki, yarın bir gün ölümle burun buruna gelince kıymetimi anlayacaktı, umarım aklı başına hemen gelirdi çünkü bu inatçı herifle uğraşmak ömür törpüsüydü.
"Ben de diyorum ki bana yardım falan etme! Ben başımın çaresine bakarım bunu o mankafana sok ve derhal çöz bileğimi!"
Düşünüyordum da...ben bu doktora nasıl sabrediyordum kendime cidden hayret etmiştim. Sırf babasına olan borcumdan dolayı mıydı? Garipti, çünkü normalde olsa emin olun kimsenin nazını ve sözünü çekebilecek bir adam değilim.
Ceketimi çıkarırken ayaklandım ve gömleğimin kollarını katlamaya başladım, sinirli olan Jin bana bakarken alayla sordu "Noldu beni mi döveceksin? Bu yüzden mi kaçırdın?" cidden normal değildi bu adam.
"Sana zarar vermek değil amacım ki öyle olsa bunu çoktan yapmıştım ama sabrımı zorlamazsan sevinirim doktor, benim tahammül seviyem de bir yere kadar" ilerdeki sandalyeyi alıp onun karşısına koydum gürültüyle ve ciddi bakışlarımı bozmadan oturdum, bu kez daha yakındık, bakışlarımız birleştiğinde sordum "Bana seni bırakmam için mantıklı bi sebep söyle. Eğer bunu yaparsan seni bırakacağım"
Neyse ki sâkinleşti, gözlerini gözlerimden çekmeden konuştu usulca "Başımın belada olduğunu biliyorum ama şunu unutuyorsun kara panter, senin başın da hep belada. Senin yüzünden daha fazla dikkat çektiğime yemin edebilirim. Belki de sizin evreninizdeki mankafalar beni Seo Jion'un oğlu olduğum için değil de kara pantere emanet edildiğim için elde etmek istiyordur, hmm, bunu hiç düşündün mü? Babam da sen de cidden bunu düşünemeyecek kadar komiksiniz"
Yüzüne daha fazla yaklaşırken hafifçe gülümsedim "Yanılıyorsun doktor, bizim düşmanlarımız ortak ve ancak biz birlikte olduğumuz zaman terazinin dengesini bozabiliriz yani onlardan her anlamda daha güçlü olabiliriz. Ne kadar yakınımda olursan o kadar iyi çünkü seni benden başkası canı pahasına koruyamaz!"
Yüzümü ona iyice yaklaştırdığım için rahatsız olmuş olacak ki geri çekildi "Canı pahasına?" derken şaşkındı "Cidden beni canın pahasına koruyacağına inanacağımı mı bekliyorsun?"
