Killing Strangers | TaeJin

12↬ Karmaşık hisler

İyi okumalar 🧚🏻‍♀️💜
Yorum sınırı: 50

...

Jay

Yoongiyle ramen yemek için o kuytu köşedeki yola saptık, önceden buraya sık gelirdik ama biz gelmeyeli buralar epeyce değişmiş, Yoongi kravatını düzelterek önden ilerlerken başını çevirip baktı bana göz ucuyla "Uzun zaman olmuştu"

Adımlarımı hızlandırdım ona yetişebilmek adına, bacakları benimkilerden kısa olmasına rağmen benden hızlı yürüyordu, her zaman böyleydi, fazla aceleci.

Mekana girdiğimizde tüm gözler bize döndü, alacaklı gibi göründüğümüz için dikkat çekmiştik, tek elimi tulumumun cebine atıp Yoongi'nin kulağına yaklaştım "Üzerimizi değiştirse miydik? Yine fazla dikkat çektik"

Yoongi sırıtarak "Sen üzerini değiştirsen de siyah sürmelerinle fazlasıyla anormal ve korkunç gözüküyorsun" dediğinde alayla kaşlarımı kaldırdım "Sen kendine bak" asıl korkunç gözüken oydu, her an birilerine saldıracakmış gibi duruyordu, buna gözündeki o yara izi bile yetiyordu.

En yakın masaya yaklaşıp sandalyeyi çektiğim gibi kendimi attım. Yoongi de gelip karşıma otururken etrafa dik dik baktı, kim bilir kime ayar olmuştu..."Olay çıkarma da yemek yiyip villaya geçelim bir an önce" diyerek onu önceden uyarmak istedim.

"Yok lan, yorgunum zaten kimseyle uğraşamam" dedi geriye yaslanırken.

Hah yorgunmuş, sanki naptıysa...Tek yaptığı şey kanaryayı kurtarmaktı onu da kurtardığı gibi öldürdü zaten, bak aklıma gelince yine gülesim gelmişti ama gülmedim çünkü o an için düşünmek komik gelse de Yoongi cidden üzülmüştü.

Sessiz süren bekleyişin ardından ramenler geldi, ben açlıktan ölmüşüm gibi yemeye başladığımda Yoongi'nin yemek yerine başka bir şeye odaklanmış olduğunu gördüm, nereye baktığını anlamak için çevirdim başımı arkama, kalabalıktı göremedim, birileri kavga ediyordu sanırım, umursamayarak Yoongi'ye döndüm "İzlemeyi kesip yemeğini ye Yoongi, sen bi olaya karışmadan gidelim işte"

İlk başta benim gibi düşünen Yoongi biraz sonra çattı kaşlarını "O piç bir çocuğu mu dövüyor yoksa bana mı öyle geliyor?"

Belli etmese de çocuklar konusunda benim gibi hassastı Yoongi ve dile getirmese de özellikle küçük erkek çocuklarını çok severdi...bunun sebebi ise çocukluğunu yaşayamadan ölen erkek kardeşiydi sanırım.

O kalabalığa dikkatle baktım da yetişkin diyebileceğim bir adam bir çocuğu dövüyordu, işte şimdi Yoongi'yi kimse durduramazdı, ben de durduramazdım ama kontrol edebilirdim "Yoongi sakın bi delilik yapma!" aslında burada tabancayı kullanmaması gerektiğini kastettim çünkü bu kurala aykırıydı, biz sıradan insanları tabancayla öldürmüyorduk. Hm...belki çok kaşınırlarsa döverek öldürebilirdik.

Yoongi beni siklemeden hızlıca kalktı ayağa, kalkmasıyla da arkasındaki sandalye sertçe yere devrildi  "Aissh bu adam!" iç çekerek elime ramen kasesini alıp kalktım ben de, umarım öldürmezdi adamı.

Anladığım kadarıyla ortalıkta başıboş gezen bu serseri tipli çocuklardan biri topuyla adamın camını kırmıştı ve bu ilk değildi. Kimsenin dövülen çocuğu kurtarmadığından belliydi ama yine de bir çocuğun böyle dövülmesi çok saçmaydı. Bunu söyleyen ben de etik ve ahlak dersi verecek son kişi falandım herhalde. Rameni yemeye devam ederken bizim Yoongi'nin ne yapacağını izledim.

Adamın ensesinden çöp tutar gibi kavrayıp çocuktan uzaklaştırdı "Noluyor lan burada?" dedi adama bakarken, Yoongi'nin bu bakışlarını çok iyi tanıyordum, gözlerinden âdeta alev çıkıyordu. Arkamdaki kolona yaslanıp onları izlerken ramen yemeye devam ettim, karşımda gördüğüm öfkeli Yoongi buraya gelmeden önce kanarya içilen üzülen adamla aynı kişiydi işte...