Deare Daddy long legs

🌲🍪

   جناب اوهِ گرامی، سلام

اصلا نمیدانم از کجا شروع کنم، پسر عزیزتان انقدر هیجان زده است که تا دو روز لکنت داشت، البته نگران نباشید چیز جدی‌ای نبود فقط شوکه شده بودم. دو روز قبل، یعنی پنجمین روز از ماه دسامبر تبدیل به نقطه عطف زندگی شغلی من شد. من از امروز خوشبخت ترین خبرنگار تمامه این کره خاکی و شاید کره‌های خاکی دیگر، در صورت وجود حیات بر  انها، هستم. پنجم دسامبر من یک شخص مهم را دیدم، یک نویسنده بزرگ، با او مصاحبه کردم و حتی عکس گرفتم. درباره نویسنده‌ی همان رمان عاشقانه‌ای حرف میزنم که شما احتمالا از آن متنفرید چون به عنوان یک دشمن سرسخت ادبیات عاشقانه، هر اخر هفته مجبور بودید همراه با تحمل سنگینی سر من روی سینه خود، بلند بلند ان کتاب را برایم بخوانید.

این خانم همانطور که انتظار داشتم بسیار مهربان و خوش صحبت بودند و وقتی متوجه شدند که من تا چه حد عاشق داستانشان هستم برایم عشقی به همان زیبایی ارزو کردند و من با چشمانی که به گفته ایشان به اندازه مهتاب میدرخشید عکس شما را نشانشان دادم. اگر برایتان سوال است که عکس شما را از کجا اوردم باید بگوییم از روزنامه ای بریدم که بعد از تمام شدن کار اخرین ساختمانتان در اینجا با ان مصاحبه کردید، بله! پسر عزیزتان عکس شما را هر روز در کیف پولش همه جا حمل میکند.

شهر به شدت در هیاهو اماده سازی سال نو فرو رفته. در شهر که قدم میزنم خیاط‌ها زیر بار سفارشات کمر خم کرده اند و از بالکن خانه ها ملافه‌های شسته شده اویران شده‌اند؛ این جور جشن‌ها همیشه من را به هیجان وا میدارند؛ اما شوقی که برای سال نو دارم در مقابل میزان هیجانی که برای دیدن شما در تعطیلات پیشه رو تحمل میکنم درست مثل مقایسه طول شانه های شما با کوچک ترین انگشت من است.

نامه شما را مبنی بر این که تعطیلات سال نو را در انگلیس میگذرانید هفته گذشته دریافت کردم و حالا که کمی سرم خلوت است برایتان پاسخ را مینویسم چون احتمالا بدانید جناب، نزدیک به عید اینجا سر همه به شدت شلوغ است و من هم باید شیرینی زنجبیلی بپزم، از همان هایی که به گفته ی خودتان در دنیا لنگه ندارند!

از طرف کیم جونگینی که تا قبل از دریافت نامه‌تان ارادتمند شما بود. 

پی نوشت: وقتی از عزیزانم دلگیر باشم نمیتوانم به انها بگوییم چقدر دوستشان دارم ،این در حالیست که تفاوتی در احساس من اینجاد نشده، متوجه که هستید؟