H μάχη του έρωτα

Κεφαλαιο 15

Miriam

Δεν μπορει να ηταν αληθεια αυτο που έβλεπα.
Ο Tyler έβγαινε απο το σπίτι της Εμμα χαλαρός και ωραίος.Μας είδε και αμεσως έμεινε στη θέση του και μας κοιτούσε σαν βλάκας.Γαμωτο Tyler τι στο καλό κανεις; Η Οφηλία δίπλα μου απλα κάθονταν και τον κοιτούσε χωρις να δείχνει τιποτα.Απλα τον πλησίασε και τον κοίταξε.Μετα γύρισε σε μενα και με κοίταξε στα ματια.
-Οφηλία θα παμε σπίτι.Σορρυ αλλα δεν θα ερθω για μάθημα"μου λεει και ανεβαίνει στη μηχανή πισω του.
-ναι ναι κανένα πρόβλημα."απαντάω και τους χαιρετάω και ο Tyler απλα κουνάει το κεφαλι του ενω εχει καταλάβει οτι τα εχω παρει άσχημα μαζι του.βγαζω το κινητό μου και βλεπω οτι με πέρνει ο jc. Χαμογελάω και απαντάω
"Καλημέρα μωρο μου!Ναι ναι ερχομαι απο εκει" λεω και παω προς την εστια.

Οφηλία

Οταν τον είδα να βγαινει απο εκείνο το σπίτι ένιωσα ενα πόνο στη κοιλιά μου.Οχι μόνο μου ειχε πει ψέματα αλλα δεν ήξερα καν απο ποιον ηταν και το σπίτι αυτο.Αλλα ειμαι σίγουρη θα ειχε κάποια εξηγήσει δεν μπορει απλα να θελει να το τελειώσει ετσι χωρις να πει κατι.Πηγα δίπλα του και ανέβηκα στη μηχανή και έβαλε μπρος για το σπίτι. Αμεσως ένιωσα να ηρεμώ. Μολις τον αγκάλιασα αμεσως ξεχασα τα πάντα ένιωσα οτι εκει επρεπε να ειμαι και εκει ήμουν.
Οταν φτάσαμε σπίτι και κατεβηκα απο την μηχανή του έπιασα το χερι και κλείδωσα τα δάχτυλα μας.Εκεινος με κοίταξε σαν να περίμενε ποτε θα ξεσπάσω.
-παμε μεσα;"τον ρωταω και εκείνος απλα κούνησε το κεφαλι του και μπήκαμε σπίτι.
Εγω κάθησα στον καναπέ και περίμενα να ερθει να καθίσει και εκείνος αφου πρώτα πήγε και άφησε τα πράγματα του.Μετα απο ενα λεπτό κατέβηκε και κάθησε δίπλα μου.
-γεια σου"του λεω και τον φιλάω για να του δείξω οτι ειναι ενταξει ολα.Σχεδον..
-συγνωμη που σου ειπα ψέματα"λεει χωρις να με κοιτάζει στα ματια.
-γιατι το εκανες;Και που ήσουν αρχικά"ρώτησα και τοτε με κοίταξε στα ματια για πρώτη φορά.
-στην εμμα"απαντάει και τοτε ξαφνικά νιώθω την γη να φεύγει κατω απο τα πόδια μου.Τα ματια μου τσούζουν επικίνδυνα πολύ αλλα δεν πρέπει να ξανα κλάψω.
-την εμμα που γνώρισα;"ρωταω
-ναι"απαντάει και εγω ειμαι εκει και τον κοιτάω απλα.
-γιατι;"ηταν το μόνο που μπόρεσα να ρωτήσω
Και τοτε δάκρυα άρχισαν να φεύγουν απο τα ματια μου.Αμεσως με αγκάλιασε και έβαλε το κεφαλι του στο λαιμό μου.
-οχι μωρο μου μην κλαις.Δεν κάναμε κατι αληθεια απλα έμεινα εκει γιατι ήμουν μπερδεμένος."απαντάει και τον κοιτάω
-μπερδεμένος με τι;"ρωταω
-χθες οταν έφυγα απο εδω να παω γυμναστήριο ο προπονητής μου μου έβαλε γκέτο στην ουσία να διαλέξω η το μποξ η εσενα.Δεν μπορούσα να σκεφτώ και το μόνο άτομο που θα το έβλεπε σωστά και αντικειμενικά ηταν η εμμα."μου λεει και δεν πιστεύω στα αυτιά μου.Δεν μπορει να του ζήτησε κατι τετοιο.Ξερει ποσο λατρεύει το μποξ.
-δεν μπορει να τόλμησε να κανει κατι τετοιο"λεω και εχω θυμώσει πολύ.
-μωρο μου ηρέμησε.Ετσι και αλλιώς εχει δίκιο. Δεν μπορει να τα κανω και τα δυο.Χρειαζομαι χρόνο αν θελω να σας εχω και τους δυο"λεει και τοτε καταλαβενω οτι έρχεται η ώρα που δεν ήθελα να ερθει ποτε.
-ενταξει..Καταλαβαίνω."λεω και παω να σηκωθώ απο τον καναπέ αλλα με πιάνει απο το χερι.
-που πας;"με ρωταει
-να μαζέψω τα ρούχα μου"και γελαει
-Οφηλία δεν θα σε αφήσω για κανέναν λόγο ακομα και αν αυτος ηταν το μποξ"λεει και κάθομαι στην αγκαλια του και τωρα πλεων κλαίω.