Elindeki Dünya

Herkese Ne Olmuştu?

Babam beni dinlemiyordu. Beni duymazdan geliyordu. Babama bağırıyordum. Ama o beni duymuyordu. O kadının elini tutunca anladım ki o da hipnoz olmuştu.

-Baba kafayı mı yedin sen?

+Annen bana anlattı! O senin gerçek annen! Eslem bunu kafana sok artık!

Deliricektim. Babam bana annem olmayan birini bana annem olarak tanıtıyordu. Ne oluyordu? Uyumam lazımdı. Uyursam geçerdi değil mi?

Yürüyordum. Yine o ormanda annemin adını bağırarak yürüyordum. O sırada ağaçlardan birisi çıktı hiç tanımadığım birisi. Selam vermeye çalıştım ama konuşamıyordum. Sadece bakabiliyordum. Donup kalmıştım. Vücudum hareket etmek istiyordu ama birisi bunu engelliyordu. Annem önümden geçti. Anne dedim bağırdım çağırdım ama annem beni duymadı. Ya da duymazdan gelmişti. Sanki birisi annemi esir tutuyordu. Gözlerinde acı vardı. Annem acı çekiyordu. Kimse bunu fark etmemişti. Annem anlatmaya çalışmıştı ama kimse onu anlamamıştı.

+Beni unut Eslem, ben artık yokum. Ben artık bir hiçim.

-Anne saçmalama! Utku ile seni buradan gelip alıcaz söz veriyorum!

+Yapamazsın ki kızım. Ben artık bir hiçim.

Ağlıyordum. Annem bana "Artık yokum. Ben artık bir hiçim." demişti. Kafayı yemek üzereydim. Ne olmuştu da annem bir anda yaşama duygusunu yitirmişti? Kalktım, üzerimdeki terli tişörtü değiştirdim. Kareli kırmızı yeşil eşofmanım ile siyah bir tişört giyindim. Sinirliydim. O kadını görmemek için dualar ediyordum. Merdivenden aşağı inip sofrayı görene kadar. Annem olmayan kadın bana gülümsüyordu. Ona artık Sahte Esma diyecektim. Çünkü benim için gerçek değildi. Gerçek annem bir yerde esirdi. Babamın gülümsemesini görür görmez yukarı geri çıktım. Tabi onlarda ne oldu diye peşimden geliyorlardı. Çantama en son annemin verdiği kredi kartını koydum. Telefonumu ve anahtarlarımı alıp aşağı indim. Tam kapıyı açtım çıkacaktım, babam kolumdan tuttu.

+Bak kızım. Eğer sorunun varsa biz annen ile buradayız.

Hala annen diyordu. Kafayı yiyecektim. Artık o sahte Esma'nın ölümü gelmişti. Onu tek yakalarsam cidden kafasını kopartacağım!

-Baba, anlamadın hala galiba.

+Neyi anlamamışım banada anlatsana kızım.

-Bu kadın annem değil!(Sahte Esma'yı işaret ederek)

+Bahadır kızımızda kafayı yemiş!

Bahadır.. kızımız? sen mi doğurdun? Allah'ım sen bana sabır ver.

-Sen mi doğurdun beni açıklasana. Doğarken ne oldu yırtıldı mı?

+Bahadır ne diyor bu?

+Kızım ne diyorsun sen!

Babamın bağırması hoşuma gidiyordu en azından babam da karısının esir tutulduğunu öğrenmeliydi.

-KARIN DİYORUM. ANNEM DİYORUM ESİR BABA ANLASANA-

Sert bir tokat attı babam. Acımadı, yapıştırdı. Haklı mıydı haklı değildi. Bağırmak istiyordum. Kırmak istiyordum. Karşımdaki kim olursa olsun vurmak istiyordum. Delirmiştim. Elime sehpadan aldığım vazoyu yere attım.