Elindeki Dünya

Onu Bile.

(Mert'in Anlatımı İle.)

Eslem bağırarak kalktığı için Pelin ile onu sakinleştirmeye çalışıyorduk. Pelin'e Utku'yu aramasını, ona siyah arabadan uzaklaşmasını söylemesini söyledim. Pelin hemen Utku'yu aradı ve onunla konuştu.

*Bir önceki bölüm*

P: Gerizekalı! Durum ciddi! Eslem uyandı ve bağırmaya başladı! Kaza yapacak diyip duruyor.

U: Ne.

P: Arabayı durdurman gerekiyor! Seni s*klemiyor olsam bile düşünüyorum değil mi!

Arabayı durdurdum. Eslem ağlıyor muydu? Arka camdan baktığımda siyah bir arabanın arkamda durduğunu gördüm.

U: Hass*ktir.

P: Utku! O siyah arabadan uzaklaş! O arabanın sürücüsü sana çarpacak! Eslem öyle söylüyor! Utku dinlesene beni! ALOO!

Utku'nun siyah arabanın peşine en yakın zamanda düşeceğini biliyordum. Eslem'in kabuslarının biraz gerçek olacağını da biliyordum. Onları yakından tanıyordum. Artık ne yapacaklarını ezbere biliyordum. Sabah olunca işlerin yoluna girmesini istiyordum.

(Pelin'in Anlatımı İle.)

Sabah olmuştu. Eslem uyuyordu. Mert uyuyordu. Mert'e ufak bir not yazıp evden ayrıldım.

Mert, ben çıkıyorum. Kaybolmadım. Sadece siz uyuyordunuz, uyandırmayayım dedim. Nolur kızmayın. Benim de evime gitmem lazım. Eslem sakinleşmezse Aslı'yı ara. Görüşürüz.

                                                                                                                      -Pelin

Mert, Eslem'e iyi bakacağı için rahat olabilirdim. Otobüs durağında beklerken yanımdaki teyzelerin sohbetine odaklandım.

Teyze: Çocuğun boyu da MaşAllah! Puh puh! Allah(c.c.) nazarlardan korusun.

Teyze: Bu kızla bence çok yakışacaklar. Evlenseler çok iyi bir çocukları olur!

Teyzelerin ne dediğini anlamaya anlamaya önüme bakarken önümde gördüğüm kişi beni şok etti. Utku karşımdaydı. Gözlüklerini tekrar burnunun ucuna takmıştı. Cidden çok yakışıklıydı.

U: İncelemeyi bırakırsan sevinirim. Yürü.

P: Bırak! Senden emir alacak değilim Bay Tavuk!

U: Bal gibi.

P: Ne?

Amanın! Utku beni öyle bir taşıyordu ki. Yolun yarısına gelmeden kusuyordum. Beni bırakınca koşmayı denedim ama Utku'nun elindeki ile kendime geldim. Silahtı.

U: Korkma. Boncuklu zaten. 

Utku bana bakmadan havaya bir el sıkınca mermi değil, boncuk çıkmıştı. Korkmadım da değildi. Ama onun bana böyle bir şey yapacağını zannetmiyordum. Arabaya binip Utku'nun da girmesini beklerken bir anda bayıldım.

(Yazar'ın Anlatımı İle.)

Herkes bir yerdeydi. Utku Pelin'i bayıltırken, Aslı kendine makyaj yaparken, Rüzgar kitap okurken, Mert ve Eslem uyurken Zümra onlardan ayrıydı. Zümra odasında ağlıyordu. Kimse onu anlamamıştı. Psikolojik destek alması lazımdı. Ama o almamayı, kendini iyi hissettiğini söylemişti. Herkes bir şey yapma halindeydi. Zümra ise terapiste gidecekti. 

(Eslem'in Anlatımı İle.)

Kalktığımda Mert kendi yattığı yeri toparlamıştı. Kahvaltıyıda kurmuştu. Mert içeri girdiğinde beni ayakta görünce şaşırmıştı. Birkaç dakika sonra gülerek konuşmaya başladı.

M: Uyanmışsın Eslem! Ben uyandırdım galiba.

E: Yok yok! Her şeyi ayarlamışsın. Kalkmam gerekirdi zaten, kusura bakma ya!

M: Yok be kızım ne kalkması! Yapmam gerekirdi zaten.

Gülüşüp kalktığımızda Mert, sofrayı benden 5 kat daha iyi hazırlamıştı. Masadaki her şey birbirinden güzeldi. Mert'e teşekkür edip birkaç parça lokma atıştırdım. Odama çıkıp üzerimi değiştim. Mert çoktan hazırdı. Onunla dışarı çıktım. 

M: Sence bu yaptığımız doğru mu? Utku öğrenirse-

E: Ne? Kim öğrenirse?

M: Bizimkiler! Kim olcak başka eheh!

E: Pelin'den haberin var mı? Sabah yoktu.

M: Evet. Çıkacağını eve gideceğini söylemiş. Bana da eve geçtim diye mesaj atmış.

E: Peki.

E: Peki Utku? O nerede?

M: Emre Amca aradı evdeymiş.

Mert bana bakmamak için kendini yırtıyordu. Belki de yalan söylüyordu anlayamıyordum. O benim için önemli birisiydi. Kimse anlamazken o beni anlıyordu. İlk önce annem sonra onlar, kimseyi kaybedemezdim. Babamı kaybettiğim yeterdi. Onuda açığa çıkaracaktım. Annemi bulacak, her şeyi açığa çıkartacaktım. Kimseye güvenmeyecektim. Ben bu hikayemde tektim bende yapacaktım. Herkesi kendime ilgilendirip bırakacak değildim. Kimse bana güvenmiyordu. Pek güven vermiyorlardı açıkçası. Bende artık hikayemde tektim. Onu bile çıkarabilirdim. Onu bile. Utku'nun değiştiğini anlayabilirdim. Ama bu kadar değildi. Telefonumu çıkartıp Pelin'i aramak için numarasına tıkladığımda Mert konuşmaya başladı.

M: Eslem, Pelin yurtdışındaymış. Beni aramayın dedi en son.

E: Peki.

Mert bir şeyler saklıyor olabilir miydi? Birisi onu tehdit mi etmişti? Ama bunu kanıtlayacak bir kanıtım yoktu. Pelin'in ailesi biliyor muydu? Pelin cidden tatile mi çıkmıştı?

E: Mert Pelin'in ailesi biliyor mu? Onları da arayayım.

M: Yok yok! Sakın arama. Ben onlara söyledim, Pelin de haber vermiş zaten.

E: Mert sen iyi misin? Garip davranıyorsun..

M: Gayet iyiyim! Zaten seni kahve içmeye götüreceğim binsene!

Mert arabasının kapısını açıp binmemi işaret etti. Bindikten 5 dakika sonra Mert arabadan indi ve Kahve Dünyası'na girdi. Kendine kahve, bana ise latte alıp çıkmıştı. Gelince Mert lattemi direk uzattı, ona teşekkür edip içtiğimde gözlerim kararmaya başlamıştı.

E: Mert. Ben-

?: Mert uyuyacak. Sen sür.

M: Peki.

Gözlerim kararıyordu. Bir şeyler oluyordu ama ne oluyordu bilmiyordum. Kim konuşuyordu? Kimden ses çıkıyordu? Artık hiçbir şey duymamaya başlamıştım. Gözlerim kapanıyordu. Düşünemiyordum. Birisi her şeyi zihnimden çekip alıyordu. O kimdi? Ben nereye gidiyordum? Mert bir hain miydi? Beni mi kaçıracaktı? Mert-

E: Mert- Ben-

?:  Mert orası değil salak!

Kim konuşuyordu? Bu Rüzgar mıydı? Salak diyordu. Mert'in yakın arkadaşlarından biri miydi? Kimdi bu? Beynim almıyordu, ya da almak istemiyordu. Uyanınca bunu öğrenmeliydim.