Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ege yumuşak koltukta oturmuş gergince bacaklarını sallıyordu. Osman oğlunu uyutmak için gitmişti ve neredeyse 15 dakikadır içerdelerdi. Ege gergindi çünkü Osman onunla bir şeyler konuşacağını söyleyerek burada beklemesini rica etmişti. Ne diyebilirdi ki? Artık benimle konuşmak istemiyor muydu diye düşünüyordu küçük. Osman'ın ne diyeceğini tahmin bile edemiyordu.
En sonunda adam içeriye girdiğinde Egeye kısa bir bakış atıp yanına geçip oturdu, Ege'nin kalbi çok hızlı atıyordu. Öyle ki kalp atışlarını çok net duyabiliyordu. Adam hafif sakallı yanağını kaşıyıp geriye doğru yaslanarak derin bir nefes aldı. Söze nasıl başlayacağını bilmediği için tedirgin hissediyordu. Ya düşündüğü gibi değilse? Ege'nin ona karşı bir ilgisi yoksa?
Osman "Konuyu tekrar açarak seni utandırmak istemem fakat bunları sormam gerekiyor, emin olmak için." dediğinde Ege yerinde hafifçe kıpırdanmıştı. Kafasını olumlu anlamda salladığında Osman devam etti; "O gün beni öptüğünde, bunu bilinçli olarak mı yaptın?"
Ege'nin yanakları alev alırken ani gelen bu soruya ne yepki vereceğini bilemiyordu. Evet, bilerek öpmüştü. Öpmek istemişti. Fakat bunu adama nasıl söyleyebilirdi ki?
"Çekinmene gerek yok."
Ege bakışlarını adama çevirdiğinde kara gözleri meraklı bir şekilde bakıyordu küçüğe.
"Evet....Ben.." dedi ve yutkundu küçük. Adamın sert tepkisinden korkuyordu ve tabii ki onu kaybetmekten. "Bu çok yanlış biliyorum ama senden hoşlanıyorum ve kendime engel olamıyorum. Çok özür dilerim."
Bunları söylemek iyi hissettirse de gerginlik seviyesi daha da artmıştı. Adamın yüzüne bakamıyordu bile. Bir süre ikiside sessiz kaldığında Osman artık emindi. Fakat bu kendi düşünceleri için geçerli değildi, hâlâ ne yapacağını nasıl davranacağını bilmiyordu.
"Aramızdaki yaş farkını biliyorsun değil mi?" diye sordu adam.
"Ve evliyim. Henüz boşanmadık." diye eklemişti. Küçük parmaklarıyla oynamaya başladığında Osman'ın bakışları oraya kaymıştı. "Biliyorum. Hepsini biliyorum." dedi ve aniden ayağa kalktı küçük; "Özür dilerim. Çok özür dilerim gerçekten." dediğinde Adam küçük elini kavrayarak durmuştu Ege'yi. Ege hızlı hızlı nefesler aldığında adam ayaklanıp kendisine doğru yaklaşmıştı, elini yanağına koyup okşadığında Ege gözlerini kapattı. "Kendine alıştırdın." dedi adam. Sesi bu sefer çok sert ve netti.
"Sana karşı duygularım var mı bilmiyorum, emin değilim. Tek bildiğim seni beğeniyor olmam. Beni kendine çekiyorsun, davranışlarınla, gülüşünle ve o güzel bakışlarınla. Reşit olmasan asla bu durumu kabul etmezdim, karşı çıkardım." dedi ve elini küçüğün yanağından çekip devam etti; "Bak bir oğlum var, boşanma sürecindeyim ve ne olacağı belli değil. Her ne olursa olsun şu anda o kadın benim maalesef ki eşim ve aldatma durumuna düşmek hiç istemem. Beni anlıyorsun değil mi? Bu süreç bittikten sonra ise aramızda ne olacağını bilmiyorum. Emin değilim."
Ege pür dikkat karşısında ciddiyetle konuşan adamı dinlediğinde bu işin olamayacağını anlamıştı, zorlamaya ise hiç gerek yoktu. Kafasını olumlu anlamda sallayıp yanaklarına düşen damlayı elinin tersiyle sildi ve elini adamın elinden çekti. "Anladım." dedi sadece. Bu kelime canını o kadar acıtmıştı ki.. Adam resmen olamayacağını açık açık söylemişti.
Adam küçüğün bu hâline üzülmüştü, amacı onu üzmek asla değildi. Sadece ona tüm gerçekleri açık açık söylemek zorundaydı. "Ağlama. Seni üzdüysem özür dilerim fakat gerçekleri konuşmamız gerekiyordu."
Ege burukça gülümsedi ve gözlerini kendisine bakan adama çevirdi, çok güzel bakıyordu. Peki neden böyle demişti ki? Neden böyle güzel bakarken olmayacağını söylemişti... Neden kırmıştı kalbini.
"Sorun değil." dedi ve arkasını dönerek Osman'ın evinden ayrıldı. Şimdi ikili için yeni bir hayat başlıyordu, fakat bu epey bir zor olacaktı.
----- Günün ikinci bölümü geldi ahdbahabjanaosm. Nasıl ilerliyor sizce? Düşüncelerinizi merak ettim.
