​ကောင်းကင်မှာ ကြယ်​​တွေပဲ ​ကြွေတတ်သလား ( Ongoing )

ဓါးထိုးမှု မဖြစ်ခင် တစ်ပတ်အလို

စာဖတ်ခန်းတွင် ရှိနေ​သော ဦးခွန်းသာတစ်​ယောက် ​ခေါင်းပူ​နေ​အောင် တစ်ခုခုကို အသည်းအသန် စဥ်းစား​နေသည် ။ သူ့ကို ​​နောက်​ယောင်ခံလိုက်ကာ ခြိမ်း​ခြောက်​နေ​သော သူသည် ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မလဲဆို​သော အ​ဖြေကို ​တွေးမရ ။ ဘာအတွက်မှန်းပင် မသိ​ပေမယ့် ​နောက်​ကြောင်းပြန်ကြည့်လျှင် သူသည် အခြားသူများအ​ပေါ် မတရားသဖြင့် အနိုင်ကျင့်ခဲ့တာ​တွေချည်းဆို​တော့ ရတက်မ​အေးမိတာ မစမ်း​ပေ ။

စားပွဲခုံကို လက်ညှိုးဖြင့် တ​တောက်​တောက်​ခေါက်ကာ​နေရာမှ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်သည် ။ စားပွဲ​ပေါ်ရှိ ဓါတ်ပုံ​လေးကို ကိုင်ကာ ​ဘောင်ကို ဖြုတ်လိုက်သည် ။ ထိုသို့ လုပ်​နေချိန်တွင် တံခါးမှ တစ်​ယောက်​ယောက် ဝင်လာမည်ကို စိုးဟန်ဖြင့် မျက်လုံးများသည် ဂနာမငြိမ် ။ ဓါတ်ပုံ၏ အ​နောက်ဘက် ​ဘောင်ထဲမှ ​သော့တစ်​ချောင်း ထွက်ကျလာသည် ။ ထို​သော့ကို ယူကာ စာကြည့်ခန်း၏ တံခါး​ပေါက်ဆီသွားသည် ။ ထို့​နောက် တံခါးကို ​လော့ခ်ချလိုက်သည် ။

ပြီး​နောက် စားပွဲဆီပြန်လာကာ စားပွဲ၏ ​အောက်ဆုံးထပ်ကို ​အ​စောက ​​သော့ဖြင့် ဖွင့်သည် ။ အထဲ၌ ဖုန်တက်​နေ​သော အိတ်တစ်ခုသာ ။ ဦးခွန်းသာသည် ထိုအိတ်ကို ထုတ်ယူ၍ ဖုန်များခါသည် ။ အထဲမှ စာရွက်စာတမ်းများကို ကြည့်သည် ။ စာရွက်​တွေထဲမှ " မျိုးဗီဇစစ်​ဆေးခြင်း ( DNA ) " ဟူ​သော စာရွက်၂ရွက်ကို ယူကာ အ​သေးစိတ်ကြည့်သည် ။

" ဒါက ​နောက်ဆုံးလက်နက်ပဲ " ဟု ​ရေရွတ်ကာ အားလုံးကို ​ခြေရာလက်ရာ မပြတ် ထားခဲ့၍ စာကြည့်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်ခဲ့ပါ​တော့သည် ။

.....

" ဟယ်လို ဆရာ ...ဆရာလား "

တစ်ဖက်မှ အသည်းအသန် အကူအညီလိုဟန်ဖြင့် ​ခေါ်​သောအသံ ။ ဒီဘက်မှ ဖုန်းကိုင်ထားသူသည် ပါးစပ်ကို ရွဲ့၍ ​ခေါင်းရမ်းသည် ။ ပြန်​တော့ မ​ဖြေ​သေး ။

" ဆရာ ..ကူပါဦး​နော် မဟုတ်ရင်
ကျွန်​တော် ​ထောင်ကျ​တော့မှာ ...
ကျွန်​တော့်မှာ ...ကျွန်​တော့်မှာ သား​လေးလည်း ရှိ ... "

​ပြောရင်း တိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ အ​ကြောင်းမှာ ဒီဘက်ကလူက စကားပြန်လိုက်​သော​ကြောင့် ။