Destiny//LEE KNOW

1.Bölüm

"Anne neden babama sarılmadın?"

"Anne babam neden eve gelmedi?"

"Anne babam dün niye bagırdı?"

"Anne o adamı hala seviyor musun?"

Hayatım hep annemi korumakla ve ona soru sormakla geçti.19 yaşındayım ve ben hiç çocukluğumu yaşayamadım hep diğer çocuklara özenirdim..Bir keresinde okulumuzda kermes olmuştu herkes anneleriyle gelmişti orda gelmemesi koymadıda..Yağmurlu bir günde beni almaya gelmemeleri yüzünden tek başıma yağmurda yürüyüp t4ciz edildiğimde hayat bitmedi..(BİTTİ)

Annem aşkta babamı seçerek en büyük hatasını yaptı ama ben annemin düştüğü hataya dusmeyecegim..Ve düşmedimde her zaman yanımda olan beni destekleyen bana sırıl sıklam aşık bir gence tutuldum..Kalbim onun için atıyordu onun kalbi benim kalbime tutulduğunda 16 yaşındaydık..

Asla bir cümlenin hayatımı değiştireceğini inanmazdım taki bu cümlenin sevdiğim çocuktan gelene kadar..

"Bu gece ay çok güzel değil mi?"

"Ölmeyi göze alırım"

...

"Ryeon sen çözmek ister misin?"

Yanımda duran yunaya dönerek soru hakkında bilgi almaya çalıştım fakat oda bilmiyordu ikimizde Allaha havalelik bir durumdaydık hiçbir üniversite bizi böyle almazdı..

Sıradan kalkarak tahtaya doğru giderken gülüşmeler duydum tabikide bizim çocuklardı..

"Hey ryeon yaparsın sen senin için bebek işi" diyen changbine dönerek ters ters baktım hala gülüyordu..of napicam ben hicbirsey bilmiyorum yine rezil olucam..

"Hadi ryeon gel ve çöz soruyu"

Takık karı! psikopat manyak!

Hocanın yanına geçip elinden kalemi alacakken

"Hocam ben çözsem olur mu?" Kim o kim dedi onu allahim beni kurtaran kişiye ve sana minnettarım!

Arkamdan biri gelip hocadan kalemi aldı ve soruyu çözmeye başladı ben ise kalakaldım Zil çaldı sadece yönümü değiştirdim ama hala aynı yerde duruyordum bizimkiler yanıma gelip beni dürtünce kendime geldim.

"Bu kızın soru çözme fobisi var!"

"Ne kadar komiksin hyunjin ha ha ve ha!"

"Siz şuan ciddi misiniz ben açım hadi gidelim!"

"Changbin acıktıysa gitmemiz gerekiyor çünkü geçen olanları biliyorsunuz"

"Off çok abartıyorsunuz sadece hocayı ısırdım" diyen changbine baktım ve o günü hatırladım o yüzden sinirle bakmaya başladım

"Benide ısırdın hatta hatırlatırım hala izi var ve kanamıştı!" Changbin o günü düşünüyormuş gibi yaptı belkide düşünmüştü bilemiyorum artık!

"Hmm öyle birsey hatırlamı-"

"Hadi changbin hadi acıktık hepimiz!" Jisung changbini sınıftan itekleyerek cikarirken bizde onların arkasından gittik.

"Ryeon noona!" Sınıflarının önünden geçerken beni gören jeongin hemen yanıma geldi

"Efendimm I.n"

"Nereye gidiyorsunuz yemek haneye mi?" Başımı onaylarcasına sallayınca gülümsedi

"O zaman bende gelicem!"