Zafer Giden Yol

Bölüm 15: Jun ve Si

Sabah olduğunda Ji Yeon erkenden eve gidip Üstünü değişti ve parkta üçüzler ile buluştular.

Ji Yeon: Günoo arkadaşlar.

Wooji: Günaydın.

Hyuuji ve Eun Che birbirine bakamıyorlardı bu durum Ji Yeonun gözüne batmıştı yola koyuldukları sırada Ji Yeon, Eun Che yi durdurdu.

Ji Yeon: Ne oluyor?

Eun Che: Nasıl?

Ji Yeon: Neden Hyuujinin yüzüne bakmıyorsun?

Eun Che: Bakıyorum...

Ji Yeon: Yoksa gece ö...

Eun Che: Saçmalama Ji Yeon!

Üçüzler Eun Chenin bağırması üzerine o yöne döndü.

Ji Yeon: Ne bağırıyon bee!

Eun Che: Heh Tamam pardonda. Ne saçmalıyorsun mal!

Ji Yeon: Hâlâ bağırıyon!

Eun Che: Sende!

Ryuuji: İkinizde!

Eun Che ve Ji Yeon duraksadılar, ardından Ryuujiye bakıp önlerine döndüler. Kısık sesle konuşmaya devam ettiler.

Ji Yeon: Dün aranızda bir şey olmadığına eminmisin?

Eun Che: Evet? Olsa zaten ilk söyleyeceğim kişi sen olursun.

Ji Yeon: Eminsin, o zaman tamam.

Yola devam ettiler. Bir anda Eun Che durdu ve onun durması üzerine diğerleride durdu.

Wooji: Ne oldu?

Eun Che: Ben malım ya...

Ryuuji: Ne olduki?

Eun Che: Hemen geliyorum.

Hızlıca koşmaya başladı. Hyuuji ise arkasından koştu.

Wooji×Ji Yeon: Bence seviyorlar.

Sonrasında bir birine bakarak anlamaya çalıştılar.

Ryuuji: Bencede bir birini seviyorlar, ama keşke düzgün cümleler kursanız.

Ji Yeon: Boş verin hadi gidelim, iki aşık gelirler arkamızdan. Bu arada dün Hyuuji size bir şeyler söyledimi? Yani Eun Che ile ne yapmışlar.

Wooji: Sorduk, önce karakola gitmişler sonrada nehir kenarına gitmişler. Sanırım Eun Che buna içini dökmüş sonra gelmişler.

Ji Yeon: Anladım. Bana neden söylemediki acaba?

Ryuuji: Hyuujide bize söylemek istemedi sonra ısrar ettik, kimseye söylemeyin dedi. Ama ne konuştuklarını bilmiyoruz.

Bu sırada yürüyorlardı.

Bu sırada Eun Che ve Hyuuji

Eun Che hızlıca koşuyordu evinin olduğu yere geldi. Hyuuji ise arkasındaydı, Eun Che evine geldiğinde Hyuuji bileğinden tuttu.

Eun Che: Bismillah!

Hyuuji: Benim.

Eun Che, Hyuujiye döndü.

Eun Che: Ödümü koparttın ne yapıyorsun?

Hyuuji: Tranva bıraktın bu sefer amcanı görmenden korktum geldim.

Eun Che: Yok be, eşyamı evde unuttum o yüzden.

Hyuuji: Hangi eşyan mesela? Telefon olamaz herhalde.

Eun Che: Boş ver sen orayı. Ben alıp geliyorum.

Eun Che eve girdi bir kaç dakika sonra çıktı.

Hyuuji: Aldınmı eşyanı, hadi gidelim.

Eun Che: Hadi.

Koşarak diğerlerine yetiştiler. Chul ve üç U larıda aldılar. Stadyum için toplanacakları yere geldiler ve trene bindiler. Stadyuma vardıklarında koç onları iki çocukla tanıştırdı.

Matsusihma: Bunlar yeni arkadaşlarınız. Sizden küçükler ama olsun, tanışın bakalım.

Eun Che: Merhaba arkadaşlar. Ben Kim Eun Che.

Jun: Kız oyuncumu?

Sessiz söylemişti ancak Eun Che duymuştu.

Hyuuji: Öyleyse ne olmuş? Sizden daha iyi oynadığı belli, üstelik size büyükleriniz ile nasıl konuşulacağı öğretilmemiş herhalde. Ben Kang Hyuuji bunlarda kardeşlerim Wooji ve Ryuuji.

Jun: O anlamda söylemek istememiştim kusura bakmayın. Ben Kim Jun

Eun Che bu isimi duyduğunda yüzü düşmüştü.

Si Woo: Bende Si Woo ama bana kısaca Si diyin lütfen.

Diğerleride İsimlerini tanıttıktan sonra maç yapmaya başladılar. Eun Che hâlâ durgundu ve bu takımın dikkatini çekti.

Chul: Eun Che gelirmisin lütfen?

Eun Che Chulun yanına gitti.

Eun Che: Efendim Chul?

Chul: Çok durgunsun bir şeymi var?

Eun Che: Yok sadece bir şeye moralim bozuldu ama önemi yok.

Chul: Pekii.

Eun Che mutlu görünmeye çalışarak oynadı. Sonrasında Si ve Jundan ayrılıp trene bindiler, eve vardıklarında Chul çok mutluydu annesine bunları anlattı ve anneside mutlu oldu.

...