Hyuuji ile Eun Che parktaki banka oturdular.
Hyuuji: Sır tutabilirmisin?
Eun Che: Elbette sır tutabilirim.
Hyuuji: O zaman anlatıyorum. Ben evdeki en küçük çocuğum...
Eun Che: Ne? İyi ama üçüz değilmisiniz?
Hyuuji: Üçüzüz ancak en büyüğümüz Wooji ve ondan tam 3 dakika sonra Ryuuji, ben doğmak istemeyince neredeyse bir saat kadar sonra doğmuşum. Annem her zaman benden şikayet ederdi, Wooji ve Ryuuji tam olarak 16 kasımda doğmuşlar ben ise saat farkı ile 00:04 civarı doğmuşum yani 17 Kasım.
Eun Che: Eee ne oldu sonra.
Hyuuji: Benim doğum günü tarihimde 16 Kasım yapıldı, biz daha küçükken annem ve babam bizi kendi dallarına yönlendirdi. İlk gün annemin yanında üniversiteye gittik annem o gün bize bir şeyler öğretti ancak hatırlamıyorum, Ryuuji annemi çok iyi anlamıştı ancak ben ve Wooji hiç bir şey anlamamıştık. Ertesi gün babamın yanına gittik Wooji babam gibi karatede çok iyiydi, ve yine ben kötüydüm, oradaki acemi çocuğun beni 8500 kez yere devirmesi sonucu babam dur dedi. Ama ben yinede bir kez onu yenmiştim.
Eun Che: Eee yinede yenmişsin.
Hyuuji: Yinede iyi ilerledim Eun Che... Bu olaylardan sonra hepimiz karateye başladık, ikiside harikalar yaparken ben en acemiye bile yeniliyordum. Babam en sonunda benim karateci olmayacağım konusunda bize bir konuşma yaptı, kardeşlerimin yanında böyle muamele görmek zoruma gitmişti.
Eun Che ağlamaya başladı.
Hyuuji: Niye ağlıyon yine?
Eun Che: Sen zoruma gitti diyince şey oldum... anlat sen.
Hyuuji: Benim yüzümden annemin yanında ders göreye başladık, oradada başarısız oldum ve bunun sonucunda annemde benim fizikçi olmayacağım konusunda konuşma yaptı, yine evde kötü bir muamele görmüştüm. Zaten iyi olsamda annem kabul etmezdi, annem benden nefret eder benim yüzümden saatlerce ağrı ile o soğuk odada kaldığı için. Benim ismimi en sevmediği isim koymuş bu nedenle. Hyuuji, Kang Hyuuji sırf benim ismim Hyuuji olacak diye Woojin ve Ryuujin ismindeki kardeşlerimin ismini Wooji ve Ryuuji olarak değiştirmiş.
Eun Che: Ne alaka olum senin için değildir o.
Hyuuji: Benim için maalesef, kendisi zaten her fırsatta yüzüme vurur. Ben bir maçta öylesine tuttuğum takım kayıp edince onların hikayesini yazmak istedim ve bu nedenle futbola başladım. O gece annem ve babamı karşıma aldım ve konuştum, onlara ısrar ettim... en sonunda karar babamdan çıktı.
Eun Che: Kabul etti yani?
Hyuuji: Hayır kabul etmedi. Kardeşlerimi çağırdı durumdan bahsetti ama benim söylediğimi söylemeden. Kardeşlerim karşı çıktığında bana döndü ve aynı şu cümleleri kurdu. "Futbol sadece zaman kaybı 10 kişi bir topun peşinden koşar." O günden sonra onunla konuşmadım, bir gün beni karşısına aldı ve sordu. "Gerçekten futbolu seviyormusun?" Evet dedim ve kardeşlerimi çağırdı onlara net şekilde benim adımı vererek sordu, Wooji anında kabul etti ancak Ryuuji bir az tereddüt etti ve sonra kabul etti. Böylelikle başladık futbola.
Eun Che: Bir şey diycem neden bu gün Juna o kadar kızdın?
Hyuuji: Ailem o gece benim için kavga etti ve sonuç olarak bana kızdılar.
Sonrasında elini yanağının üzerine koyup kafasını eydi.
Eun Che: Eee ne yaptı yani sadece kızdımı.
Hyuuji: Hadi ama erkek imajım çiziliyor Eun Che! Tokat attı...
Eun Che: Nerene!
Hyuujinin çenesini kaldırıp yüzüne baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zafer Giden Yol
Hayran Kurgusharks in suit grubunda oynayan Chul, takım oyuncularının azalması nedeniyle gruptan ayrılır. Başkanla anlaşmaya çalışan Chul sonunda bir söz alır. 11 kişi toplarsa takımı kuracaktır, ancak koç onu yarı yolda bırakır ve işler çıkmaza girer. (hikaye...