Mila
Ik lig omgekeerd op bed met mijn oortjes in mijn oren. Zachtjes neurie ik de muziek van All That Was Left mee.
"We've travelled different roads
You walked behind, not too close
In my mind I always hoped you'd be there
Then there was a different light
It shown up on your face so bright
In my mind I always hoped you'd be there
There could be different nights and longer drives
I don't mind that I can barely see
I can't believe there's no longer night
There's no goodbye
I do mind 'cause all that was left was me
All that was left was me
There was nothing they could do
I still can't believe it's true
In my mind I always hoped you'd be there
And then there was a different light
It shown up on your face so bright
In my mind I always hoped you'd be there
There could be different nights and longer drives
I don't mind that I can barely see
I can't believe there's no longer night
There's no goodbye
I do mind 'cause all that was left was me
There should be different nights and longer drives
I do mind now I can finally see
When you're not around, there's no longer night
There's no goodbye
I do mind now all that is left is me
All that is left is me"
Na het overlijden van mijn moeder is dit mijn favoriete liedje geworden. Het doet me aan haar denken. Een traan rolt over mijn wangen. Wat mis ik haar verschrikkelijk. Ik heb een lange tijd gedacht dat het tijdelijk was. Dat ze terug zou komen. Maar ze kwam niet terug. Mijn ouders zijn vorig jaar overleden. Allebei omgekomen in een auto ongeluk. Mijn vader zou het toen misschien nog halen maar het mocht helaas niet zo zijn. Aan zijn verwondingen overleden in het ziekenhuis. Ik denk nog elke dag aan ze. Elke avond voordat ik ga slapen kijk ik uit het raam. Dan smeek ik ze om terug te komen.
Ik kan dit gewoon niet langer alleen. Ik wil ontsnappen. Ontsnappen van mijn gevoelens. Het voelt alsof de wereld aan mij voorbijraast. Alsof ik stilsta terwijl iedereen beweegt. Het bezorgt me kippenvel.
De liedjes van rondé laten me voelen alsof ik niet alleen ben. Alsof ik altijd iemand zal hebben die naar me luisterd. Al zo veel keer hebben ze mijn leven gered, zonder dat ze het weten. Maar nu ben ik op. Klaar met vechten. Al jaren vecht ik voor én tegen mezelf. Ik heb niemand meer. Binnekort ga ik naar mijn ouders. Ik kan niet wachten om mijn moeder weer te kunnen zien.
Op internet heb ik ooit eens gelezen dat schrijven helpt omdat je dan de pijn kan delen. Wel niet met een persoon, maar je schijnt je er beter door te voelen. Zuchtend strompel ik terug naar het bed waar ik mijn telefoon voor hem heb verstopt. Dan begin ik met schrijven. In mijn notities, want tekenen mag ik niet....
Lief dagboek...
-----------------------------------
Hey hey
Het 2e hoofdstuk van het boek alweer. Hij kwam sneller dan ik dacht. Volgende hoofdstuk word weer vanuit het p.o.v van rondé :)
Lots of love x
JE LEEST
Lief dagboek - RONDÉ fanfictie
Hayran Kurgu⚠️TRIGGER WARNING⚠️ Na het lezen van het dagboek van de 13 jarige Mila móéten we haar wel gaan zoeken. Mila is in levensgevaar en wij zijn de enige die van haar geheim afweten. Maar de vraag is... zijn we nog optijd?
