FORBIDDEN OBSESSION

Chapter 15

Celine's Pov

“What the hell!”

I am still busy kissing Thelonious lips while he's also kissing me back when Xavier's loud voice thundered all over the room.

Mabilis kong naitulak papalayo sa akin ang taong kahalikan  ko at nahihiyang napalingon sa sumigaw.

He is eyeing Thelonious a death glare but the latter just plastered a smirk on his face not minding his cousin's dangerous aura.

Feeling ko ay may namumuo ng tensyon sa buong kwarto na kinaroroonan namin dahil sa kanila.

”It's not my fault. She initiated the kiss.” Parang proud pa na sinabi ng katabi habang nakapaskil ang mapaglarong ngisi sa mukha niya.

Dahil sa sinabi niya ay masama namang tumingin sa akin si Xavier na ikinalunok ko. Nakakatakot ang mga tingin na ibinibigay niya.

With his kind of stare, It feels like I cheated on my boyfriend with another guy eventhough we're not in a relationship.

Pero teka? Bakit naman ako matatakot? Wala naman pala kaming relasyon sa isa't isa. Bukod sa mga pinsan ko sila ay mga kidnapper ko rin sila!

Sila dapat ang matakot dahil kapag nakaalis ako dito ay isusumbong ko sila sa mga pulis!

Bigla namang kumirot ang puso ko dahil sa naisip. Bakit parang tutol ang puso ko sa kaisipang makukulong sila?

Ano bang nangyayari sa 'kin?

“Here's your food,” dahil sa pagkabigla kanina ay hindi ko napansin na may dala pala siyang tray na may lamang mga pagkain.

Inilapag niya ito sa may side table sa tabi ko. Nang masulyapan at maamoy ko ang gatas ay parang gusto ko na lamang maduwal.

”Hey, are you okay?” Nag-aalalang tanong ni Thelonious at umusog pa papalapit sa akin.

Gusto kong magsalita ngunit hindi ko maibuka ang bibig ko dahil parang may mainit at mapait na likido ang pilit umaakyat sa lalamunan ko.

'Ilayo niyo ang gatas!'

Iyan ang gusto kong sabihin sa kanila.

“Baby—”

Hindi na naituloy pa ni Thelonious ang sasabihin niya nang kunin ko ang dalawang palad niya at doon sumuka.

”What the fuck!" Gulat at nandidiring bulalas niya.

“Pfft,” pigil ang tawa ng pinsan niya kaya sinamaan niya ito ng tingin.

Naluluhang napatingin ako sa kanya.

Galit ba siya dahil nasukahan ko siya? Hindi naman kase ako makatayo, ayokong masukahan ko ang kama at lalong hindi ko rin kayang sa kamay ko idura ang suka ko. Nakakadiri.

Mabilis siyang tumayo papaalis sa kama at nagmamadaling tinungo ang banyo habang nasa magkabilang palad pa rin niya ang suka ko.

“Y-yung gatas, nasusuka ako sa amoy.” Nanghihinang sambit ko. Mabilis namang kumilos si Xavier at inalis ang gatas sa may tray at inilapag ito sa may lamesa na malayo sa akin.

Pagkatapos ay lumapit siya sa akin at iniumang ang isang baso ng tubig sa bibig ko. Iminumog ko ito at iniluwa sa basin na hawak ni Xavier. I wonder if where did he get it.

Pero nang makita na nakabalik na rin si Thelonious mula sa restroom ay mukhang siya ang may dala nito.

“We need to tell her the truth.” Nangunot ang noo ko sa narinig mula kay Thelonious.

“What truth?” Nagtatakong tanong ko sa kanila.

“You're pregnant.” Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang sinambit ni Xavier.

“B-buntis ako?” Hindi makapaniwalang anas ko habang nakatingin sa tiyan ko. Parang bigla na lamang gumuho ang mundo ko.

Paano pa ako nito makakatakas kung may dinadala na pala akong bata dito sinapupunan ko?

“You're 3 weeks pregnant," ngayon ay si Thelonious naman ang nagsalita.

Naiiyak na napakapit ako sa kumot. I'm still not ready to bare a child. I'm still not ready to be a mother. Hindi ko pa nga nai-enjoy ang pagkadalaga ko tapos magiging nanay agad ako?

“Hindi pa ako ready—,” hindi ko na natuloy ang dapat na sasabihin ko ng agad na pinutol ni Xavier.

”Don't say that. It's a blessing, Celine. Huwag mong sasabihing hindi ka pa handa dahil anak natin 'yan.” Umiigting ang pangang sambit niya. Masama akong tumingin sa kanya.

“Ayoko nito!” Naghihisterikal na bulalas ko.

“I don't want this child! Ayokong magka-anak sa inyo! For pete's sake, kadugo niyo ako. Ano na lang ang sasabihin ng ibang tao kapag nalaman nila ang tungkol dito? Do you think makakapamuhay ng normal ang batang ito knowing na nabuo lamang siya sa isang pagkakamali??!” Malakas na sigaw ko.

“Shut up! You can't do anything about it. Don't you ever dare to danger our child or else I'll kill you. Do you understand?” Hindi ako nakasagot sa sinabi niya.

Mahigpit niyang hinawakan ang panga ko na ikinakislot ko.

“Naiintindihan mo ba Celine?” Mariin at nanggigigil na saad niya. Naiiyak na tumango ako dahil sa takot na nadarama.

Nang makontento siya sa sagot ko ay binitawan na rin niya ang panga ako at padarag na lumabas ng kwarto.

Tumutulo ang luhang napayuko ako at umiyak.

“Don't do anything stupid, Celine. Always remember that the baby inside your womb is also your child.” Seryosong sabi ni Thelonious at sumunod na rin sa pinsan niya papalabas.

I cried hard after he left, analyzing his words. He's right. The baby inside me is also my child. Wala itong kasalanan.

'I'm sorry, baby.' Nagsisising saad ko habang marahan na hinahaplos ang wala pang umbok kong tiyan.

I don't want my child to feel neglected. Pero sa mga naisip at nasabi ko kanina ay parang ganun na rin 'yon.

Nasabi ko lang ang mga iyon dahil natatakot ako sa maaaring danasin niya kung sakali mang mabuhay siya sa mundong ito.

Hindi ko kakayaning husgahan siya at tuksuhin ng mga tao sa paligid niya. As a mother, I just want my child to live a happy and peaceful life.

Pero mukhang nakapa-makasarili ko naman para ipagkait sa kanya ang mga bagay na karapatan niya.

Napakasama ko para maisip na kitlin at hadlangan ang buhay ng batang nasa sinapupunan ko. Thelonious is right, this is my child. Dugo at laman ko ang isa sa nananalaytay sa batang ito. I shouldn't think that kind of selfish act.

Bigla ay nawala na lamang ang mga negatibong bagay na nabuo sa isip ko. Right, I should always think positive. Negative mind won't do me any good, especially that I am bearing this beautiful blessing inside my tummy.

I need to be strong for my baby. From now on, I will take care of myself.

'I love you, baby. I'm sorry if naging mahina si mommy. Sorry.'

***

Please bear with today's update. Pinilit ko lang talagang isulat ang chapter na 'to since it's been a long time mula ng last update ko. Beware sa mga wrong grammar, typos etc. Inaantok na rin kase ako, tinatamad na akong idouble-check. Pasensya na rin pala kung maikli. That's all! Enjoy reading everyone!