Bölüm şarkıları ;
AURORA & Runaway
SEZEN AKSU & Gülümse
SEZEN AKSU & Küçüğüm
Keyifli okumalar 💦
Düşmanların mı var? Ne hoş. Bu hayatta bazı konularda karakterli bir duruş sergilemişsin demektir.
-Dostoyevski
BÖLÜM 1 - MOR İRİS
19 yıl önce
Her yılki sıcak eylül sabahlarından biriydi. Etrafta koştura koştura işe yetişmeye çalışan insanlara neşeli kuş cıvıltıları eşlik ediyordu. Küçük kız ise okulun ilk gününün heyecanını ve stresini fazlasıyla dışarı yansıtıyordu. Bütün dişlerini gösterecek şekilde gülümsüyordu. Yeni arkadaşlar edinmişti kendine hatta saçları iki yandan örgü bir kız yemeğini onunla paylaşmak bile istemişti.
Annesi yapmış saçlarını ,onun annesi hiç saçlarına dokunmazdı.
Sandeviçini ikiye bölüp küçük kıza uzatmıştı. Bir yandan da yanakları kızarmıştı. Utanıyordu. Almazsa yeni arkadaşının üzülebileceğini düşündü küçük kız aldı arkadaşının verdiği yarım sandeviçi ama yiyemezdi. Çok isterdi tadına bakmayı ama yapamazdı. Babasının kuralları çok katıydı.
"Bugün neler yaptınız küçük hanım?" Diyen Uğur amcaya döndü hevesle.
" Ohoo ben neler neler yaptım Uğur amca." Dedikten sonra arka koltuktan kafasını uzattı ortaya doğru sonra tek tek parmaklarıyla saymaya başladı.
" Resim çizdim, hemde kocaman bir ağaç aynı babam gibi sonra." Küçücük dudaklarını büzerek düşündü bir kaç saniye.
" Hatta biliyor musun alfabeyi saymayı da öğrendim." Ellerini kaldırarak altı yaptı. Dudakları gibi elleri de minicikti. Bedeni belki minicikti ama kalbi hiç de minik değildi. Herkese herşeye inat kocaman bir kalbi vardı.
"Tam altı tane ezberledim. Bak sana da sayayım A,B,C,Ç,D,E." C ve Ç yi söylerken büyük bir uğraş vermişti küçük kız. Ellerini çarptı sevinçle hala kocaman gülümsüyordu.
Çenesi ağrımaya başlamıştı ama kimin umrunda? Onun değildi.
Eve yaklaştıklarını arabanın yavaşlamasından anladı.
" Babanızın eve ulaşmasına daha 10 dakika var küçük hanım o gelene kadar odanızda durursanız eminim onu çok mutlu edersiniz." Dedi Uğur amca yumuşak bir sesle.
Neden odasına geçmesini istediğini biliyordu küçük kız. Annesiyle konuşmaması içindi. Ama hayır. Bu sefer olmazdı. Çünkü annesine sevineceği bir sürpriz hazırlamıştı. Belki annesi sürprizi görünce çok mutlu olur ve ona gülümserdi.
En büyük hayali buydu küçük kızın.
" O iş bende Uğur amca." Dedi ciddi çıkarmaya çalıştığı sesiyle. Adam güldü kızın bu çabasına sonra arkasını dönüp gitti.
Kızda adeta bir ceylan gibi seke seke eve yürüdü. Kızı görünce kapıdaki korumalar kenara çekilerek kapıyı açtı.
Yolu biliyordu küçük kız. Annesi yine her zaman ki gibi koltuğuna oturmuş dizlerini kendine çekerek oturuyordu. Bir yandan da hafifçe ileri geri sallanıyordu. Oyun sanıyordu kız bu hareketi.
" Anne " diye seslendi. Bu sırada da saçlarını izliyordu. Annesine İlk defa bu kadar yakındı. Aslında biraz korkuyordu ondan ama o annesiydi sonuçta değil mi? İnsan annesinden korkar mıydı? Tam önüne gelince durdu.
"Senin için bir şey hazırladım." Çekinerek konuşmuştu ,zaten kadın kızına bakmıyordu. Yine de göz göze gelemediği için annesinin bacaklarına sardığı ellerini izliyordu meraklı gözleri. Kadın cevap vermeyince arkasındaki ellerini çıkartarak onun için çizdiği resmi uzattı. Bir adam bir kadın ve ortalarında bir kız çocuğu vardı resimde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Okyanus Güzeli
Aksi" Kimsin sen?" Bu seferki sorumla birlikte sanki kafasını omzuna doğru eğdi. " Senin için bir düşman." Dedi kalın sesiyle. Düşmanlarımın sonunun ne olduğundan haberi yok muydu bu adamın? Ben ne kadar sinirliysem o da bir o kadar sakindi. Göz devirme...
