Biz geldik, nasılız bakalım?
Bence süperizdir. Değilsek de, süper olalım lütfen. Üzülmeyelim, hayatımızı neşeyle başlayıp neşeyle bitirelim :)
Kötü konuşmaları duymayalım, önümüze bakalım. Bize de bakalım.
Bakalım Korkunu Ta Kendisi serüveni size neler hissettirecek?
Buraya başlangıç tarihini gün ay ve yıl olarak yazarsan çok mutlu olurum. Seri bittiğinde bitirdiğin tarihide aynı şekilde yazarsan benden mutlusu yok, olamaz da <3

KURGU HİÇBİR GERÇEKLİKLE ALÂKASI OLMAYIP, HATALARIN BULUNABİLMESİ GERÇEĞİNİ BARINDIRMAKTADIR! GERÇEK OLAYLAR İLE HERHANGİ BİR BAĞLANTISI YOKTUR! ASKER OLMADIĞIM İÇİN BİR ÇOK HATA BULUNABİLİR!
Sezen Aksu- Şanıma İnanma
Tarkan- Şımarık
🌟🌟🌟
Fazlasını hak etmeyene fazlasını vermek, aptallıktan başka bir şey değildir.
Nam-ı diğer, Minare.
Yani ben!
27 yıllık hayatımda çok gereksiz kişilere çok gereksiz değer vermiştim. Karşılığını ise terk edilerek almıştım. Hiç biri umurumda değildi de...
Babamı bunu yapması çok koyuyordu bana...
Asla yapmaz dediğim iki kişi vardı, annem ve babam. Yani ben öyle sanıyordum. Annem 22 yıl önce yummuştu gözlerini. Bir daha da açmamıştı. Ben henüz beş yaşındayken, ona en çok ihtiyacım olduğu zaman kaybetmiştim onu.
Babamdan sevgi görmemiştim. Sevgi dili bilmezdim. Bana kimse o dili öğretmemişti. Bana öğretilen tek dil, şiddet diliydi. Çok iyi bilirdim o dili ama konuşamazdım...
On sekizimde evden giderken düşündüğüm tek şey mesleğimdi, askerlikti. Öyle ki ben her şeyimi silmiştim vatanım için.
"Komutanım? İyi misiniz?" yanıma oturan askerimi gördüğüm saniye düşüncelerimden sıyrıldım. "Ha?" diyerek kafamı kaldırdım. Elimde külü bile kalmamış tütünü yere atıp postalımın ucuyla umursamazca ezdim. "Bu aralar çok dalıyorsunuz, iyisiniz değil mi komutanım? Bir şey varsa derdinize derman oluruz" geriye yaslanıp ellerimi cebime soktum. "İyiyim iyiyim. Dalmışım işte. Yok bir şeyim."
Yine geçiştiriyorsun, neden anlatmıyorsun ki onlara?
Anlatacağım amansız bir derdim yok çünkü.
"Beni boş verin de Baran komutan nerede?" Kürşat'ın kaşı gözü oynadı hemen sözlerime karşılık. "Ooh, Baran komutan çıkalı çok oldu, neden sordunuz ki?" ellerimi cebimden çıkarıp omuz silktim. "Merak ettim sadece" anında kaşları havalandı.
Ben bunların eline çok mu dedikodu malzemesi veriyordum?
"Neyse gençler" deyip ayağa kalktım. Oğuz anında bana döndü. "Ben kaçar, eve gideceğim. Size iyi oturmalar" hesabımı da verdikten sonra eşyalarımı almak için binaya doğru yürüdüm.
Binaya girdiğimde beni gören birkaç asker baş selamı verdi. Bende onlara uydum. Başımı yavaşça eğerek selam verdim. Koridordan sağa dönerek odama doğru ilerledim ağır hareketlerle.
Odama girip kapımı kapattım. Bir göz gezdirdim. Ne çok anım vardı burada, ilk geldiğim günü dün gibi hatırlıyordum. Ne kadar güzel bir gündü. Buradaki ilk günümdü..
![](https://img.wattpad.com/cover/364701284-288-k322890.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKUNUN TA KENDİSİ
Novela JuvenilHani derler ya, öksüz kalan çocuk bir daha yaşayamaz diye, yalan. Hepsi kocaman bir yalan. Benim hayatım aslında bir yalan. Öksüz kaldım, ailesiz kaldım, yetim kaldım, ama yaşadım. Hiçbir şey olmamış gibi yaşadım. Zordu, çok zordu ama ben kafama koy...