❗kitabın isminde küçük bir değişiklik yapılmıştır. Sıkılan kaldırılmıştır.
Üniversite de tıp okuyan genç kadın ve oraya yarbay dedesini katılacağı konferans için giden asker adam.
Genç kadını ilk görüşte aşık olur fakat söyleyemez ve onu uzaktan kar...
!!Bu kitapta geçen yer, kişi, olay ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup hepsi kurgudan ibaretir!
Yayınlanma tarihi: 09.06.2024
Selamlarrr.
Sınavlarımın iyi geçmesi sonucu yine burdayım sonundaa. Umarım ki sınavlara giren herkes içinde iyi geçmiştir.
Tekrar bir not düşeyim sağlık bilgim yok googlden araştırıp yazıyorum.
Güzel okumalar ♡
16 l KURŞUN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____________
3 ay sonra Siirt merkez / hastane
Zaman hızla geçmiş tekrar hastaneye dönmüştüm sonunda. Kamptaki insanlara yerleşik hayata geçmiş ve kamp kaldırılmıştı. Orası benim için İyisi ile, kötüsü ile tecrübe olmuştu. "Tekrardan geçmiş olsun" şiddetli karın ağrısı ile gelen kız çocuk hastamın ailesini gerekli bilgilendirmeleri yapıp yanlarından ayrıldım.
" Doktor hanım, yine acil bir durum var" yanıma koşarak gelen emre hemşir konuştu. " Ne oldu yine?" en son geldiğinde bir intihar vakasını söylemişti. Ve şunu fark ettim ki nerede kötü bir şey var, o haberi hep bu hemşirden alıyordum.
" Hastanenin bahçesinde bir adam kendini yakmaya çalışıyor" yok artık daha neler. Yanlış duymuyordum demi hastanenin bahçesinde kendini yakmaya çalışan bir adam vardı. " Ne, Nasıl?"
"Sarhoş, kendinde değil"
" Başımıza daha neler gelecek acaba" diyerek acil'in kapısına koşar adımlarla çıktım. "Yakacağım ulan kendimi" genç bir adam muhtemelen yirmilerin başındaydı. Elindeki kırmızı bidonun içindeki sıvıyı başından aşağı döküyordu. Çevredeki herkes şaşkınca genç adamı izliyordu. Bir insan kendini yakmak için neden hastanenin bahçesini seçer ki?
" Yapma bence kardeş, yazık etme kendine" diye atlayıp konuştu arkamdan emre hemşir. Genç adam, bize doğru döndü "Şule bana dönsün yalvarırım doktor abla " dedi yalvararak bana bakıp. Bidonu tamamen üstüne boşaltarak yere attı." Şule kim kardeşim?" Diye sordu emre.
" Nişanlım, beni terk etti" sesi ağlar gibiydi. Çok sarhoş olduğundan ve üzerindeki benzin olduğunu tahmin ettiğim sıvıdan, pek anlaşılmıyordu ağlayıp ağlamadığı. Cebinden metalik olan bir çakmak çıkardı. Panikledim, her an kendini yakabilirdi. " Bak çözüm bu değil" onu nasıl vazgeçireceğimi bile bilmiyordum.
" Başka çarem kalmadı doktor abla" çaresizce baktı bana ve metalik çakmağın kapağını açtı. Refleks ona doğru birkaç adım atım " Dur, dur tamam. Sana nişanlının geri dönmesini sağlarım ama önce o çakmağı yere at. Hem kendine zarar verirsen üzülmez mi şule?"
