...
Ve ben.
Ben seni hiç bir zaman yakmak istememiştim. Fakat sen İskender, çakmağı var gücünle elime tutuşturdun.
Şimdi ne ben o ateşi alevlendirmeden durabilirim, ne de sen o yangına barut olmaktan geri kalabilirsin.
...
Âlâ Devin Yasir & İskend...
Öncelikle herkese merhaba! Buraya ne yazılır, ne söylenilir bilmiyorum. Ve o kadar heyecanlıyım ki, beni mazur görün.
Yayım tarihi: 19 ağustos 2024
İyi okumalar, keyifli anlar dilerim. Minik yıldızımıza dokunmayı, düşüncelerinizi de yorumlarda benimle paylaşmayı unutmayalım <3
O zaman buraya da kitaba başlama tarihimizi yazalım mı?🤍
HİCRAN SAZI
🎶Flört, Lan Oğlum Böyle Olmaz 🎶Adamlar, Zombi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Kırmızı ve siyahın karanlık ve ihtiraslı tonlarının hüküm sürdüğü ışıkların yanıp sönmesi, ortamda yayılan karmaşık seslerle birleşmiş, bir kaos senfonisi yaratıyordu. Bu ışıkların temposu, ortamdaki gürültünün çarpışmasıyla adeta bir ritim tutturmuş gibiydi. Herkes bir ağızdan konuşuyor, seslerin yoğunluğunda kayboluyordu; kimse kimseyi duymuyor, fakat her biri kendi yankısını bulmaya çalışıyordu.
Garsonlar, üzerlerinde mavili beyazlı önlüklerle, kalabalığın bu bitmek bilmeyen kaosu içinde kaybolmuş birer gölge misali salınıyorlardı. Telaşlı adımları arada sırada birbirine çarpıyor, bir o yana bir bu yana koşuşturup duruyorlardı. Siparişleri anlamakta zorlandıklarında, kulaklarını müşterilere yaklaştırıyorlardı ama cevaben aldıkları sadece bir çığırtı ve azar oluyordu. Bu yoğun tempoda, restoranın havası gittikçe ağırlaşıyor, gerilim kendini hissettiriyordu.
Tam bu hengamenin ortasında, yanımdaki masada oturan çift ise, çevrelerinde olup biten hiçbir şeyden haberdar değilmişçesine, kendilerini yıpratan acı bir kavgaya tutuşmuşlardı. Kadın, elindeki telefonu adeta adamın gözlerine saplamaya çalışıyor, el kol hareketleriyle sinirini dışa vuruyordu. Dudaklarının kıvrımından okuduğum birkaç kelime, hikayeyi ele vermişti: beklenmedik bir aldatma meselesi.
İçimde garip bir hisle gerildim.
Belki de, buraya gelmekle hata etmiştim.
Bu karmaşanın ortasında, huzursuzca yerimde kıpırdandım. Gözlerim refleksle bacağıma kaydı; yine o tanıdık hareketle başbaşaydım.Her zamanki gibi, rahatsızlık hissettiğimde sağ bacağımı sarsmaya başlıyordum. Alışkanlıklar garip şeylerdi, insanı en olmadık anlarda ele veriyorlardı.
Restoranın içindeki bakışlarım şüpheci bir şekilde gezindi ortalıkta. Ve bir anda, karşımda beliren dev gibi bir adamın gölgesi gözlerimi yakaladı. Zebellah gibi iri yarı adam, siyah takım elbisesine tamamen zıt düşen parıltılı yeşil gözleriyle beni süzdü. Gözlerimin mavileriyle buluştuğunda, içimde soğuk bir ürperti dolaştı.
Kaşımı sorgulayıcı bir ifadeyle kaldırdım. Adam, konuşması gerektiğini anladığında büyük elleriyle ceketini ilikledi. Kibar bir tavırla, H.K yazılı kol düğmesi olan bileğini önünde saygıyla tuttu.
