Erkeklerim ve Ben (Düzenleniyor)

|27|

                                ~~~~~~~~~~~~

Bugün o büyük gündü.

Okulun son günü.. Bu okuldaki ilk senem su gibi geçmiş, üstelik olaylar ve kaos tüm yıl peşimi bırakmamıştı. Ona rağmen içimde ufak bir hüzün vardı. Daha önümde üç sene vardı ama bu sene..

Özeldi.

Belki bir çok arkadaşımı bir daha göremeyecektim. Belki de bir çok arkadaşımla aynı samimiyette olamayacaktım. İki şık da kesindi. İkisi de yaşanacak şeylerdi.

Hatta ikinci şık birazdan yaşanacak bir şeydi.

Yağmur okula gitmeden önce tüm grubu kulübeye çağırmıştı. Konunun tatsız olduğu ciddi bir sesle söylemesinden belliydi.

Adımlarımı hızlandırdım ve sonunda kulübenin patika yoluna girebildim. İçeride ne konuşulacağını veya konunun benimle alakası olup olmadığını aşırı merak ediyordum. Sonuçta son bir kaç gündür tüm okulun dilinden 'Ayça' eksilmiyordu.

Kulübenin kapısına geldiğimde içerden gelen sesler gelen son kişi olduğumu gösteriyordu. Ağır tahta kapıyı açıp içeri girdim. Girer girmez tüm bakışlar beni bulduğunda çantamı kapının hemen yanındaki sandalyeye fırlattım ve kendimi koltuğa bıraktım.

Hemen yanımda telefonuyla mesajlaşan Kaan göz ucuyla baktığında başımı 'ne?' dercesine salladım. Herkes oldukça ciddi görünüyordu.

Üzerimde hissettiğim bir çift keskin gözle etrafa bakındım. Tam karşımdaki tekli koltuğa oturmuş Atakan'la göz göze gelir gelmez gözlerimi kaçırdım. O kadar delici bakıyordu ki bakışlarının üzerimde derin kesikler açtığını hissediyordum.

Etrafıma bakınmaya devam ettim. Burak bile ciddiydi. Konu baya ciddi olmalıydı. Fakat bir eksik vardı. Burçe.

"Herkes geldiğine göre.." Yağmur sessizliği bozar bozmaz herkesin yönü ona doğru döndü. "Herkes gelmedi." Kaan sesindeki soğukluğu gizlemeden konuştu. "Burçe yok."

"O konuya da geleceğiz. Birazdan burda olur zaten." Yağmur onu tanıdığımdan beri ilk kez gördüğüm bir durgunlukla devam etti. "Konumuz Cuma günü yaşananlar." Herkesin gözü bende ve Atakan'da gidip geldi. Şu konudan bir türlü çıkamıyor olmamız yetoydu yani. Gayet normal bir durumdu bu kadar tantana nedendi hani?
Tabii ya. Herkes tüm okulun önünde aldattığı sevgilisini aldatırken çıkan fotoğrafları yüzünden rezil olmuştur. Normal bir olay.

"Bu konuyu kapatabilir miyiz lütfen? Boku çıktı artık." bıkkınlıkla nefes verdim ve kollarımı göğüsümün altında bağladım.

"Katılıyorum." Alara'nın onaylamasıyla Yağmur ellerini birbirine çarparak dikkatleri tekrar üzerine çekti. "Konumuz o değil. Yani, aslında o ama aynı zamanda da değil." devam etti "Hiç oturup düşünmediniz mi o fotoğraflar oraya nasıl sızdı diye? Atakan ve Ayça, size soruyorum?"

'E heralde yani' der gibi bir bakış attım. Düşünmüştüm fakat aklıma o gün yaptığı imalar yüzünden sadece Berk gelmişti.

"Düşünecek daha önemli şeylerim var." Atakan'ın umursamazlığı sinirimi bozmuştu. Konu doğrudan onu alakadar ediyordu ama çocuğun sikinde bile değildi.

"Ne gibi?" tamamen içimden geçen ve asla söylemek istemediğim soru dudaklarımdan döküldü.

"Bilme hakkını çoktan kaybettin." dedi hiç beklemeden.