Η Αγάπη Μας Μια Θάλασσα

Γάμος

Η Θεοφανώ είχε γυρίσει στο Πόρτο Κάγιο μαζί με τη Γερακίνα.Ο γάμος θα γινόταν εκεί και θα πήγαιναν ύστερα στο Γερολιμένα.

"Θεοφανώ"

Η Θεοφανώ καθόταν στον κήπο όταν κατέβηκε η Μεταξία τρέχοντας

"Δεν είναι κούκλος"

Ρώτησε η Μεταξία

"Ο αρραβωνιαστικός σου?"

Ρώτησε η Θεοφανώ μαγκωμενη

"Όχι ο γιός του Πετρόμπεη.Φυσικα και ο αρραβωνιαστικός μου"

"Καλός είναι"

"Καλός?Να μου λέει είσαι παντρεμένη τι να πεις.Και ο γαμπρός μου κουκλάκι δε λέω αλλά ο Αντρέι,αχ ο Αντρέι.Εχεις προσέξει τα μάτια του?Παναγιά μου,τι μάτια έχει, ζαλίζομαι κάθε που με κοιτάει"

"Εσύ ξέρεις καλύτερα"

Απάντησε η Θεοφανώ συνεχίζοντας να αποφεύγει το βλέμμα της Μεταξιας

"Αχ, ξέρεις ήμουν ερωτευμένη με τον Μάρκο,τον ξάδελφο του ή έτσι νόμιζα.
Όταν έφυγε για τη Γαλλία σταμάτησε να απαντά στα γράμματα του,ο ελεηνος"

"Με τον αρραβωνιαστικό σου πως έγινε?"

"Αντρέι τον λένε,ανηψιος σου θα γίνει"

"Ο Αντρέι...τον Κανέλλο έστειλε για το προξενιό?"

"Όχι καλέ,ο ίδιος ήρθε.Λοιπόν εκεί που ήμουν στις μαύρες μου τον βλέπω να μπαίνει και να αφήνει δύο μπαούλα χρυσαφικά μπροστά στη Γερακίνα"Βγάζω τόσα και τόσα,μου δίνεις την κόρη σου?""

Η Θεοφανώ τότε γύρισε και συνάντησε το βλέμμα της

"Δηλαδη σ'αγαπάει?"

"Γιατί να έρθει αλλιώς?"

Η Θεοφανώ να σπάει

"Η Γερακίνα δεν έφερε αντίρρηση?"

"Καμιά,έστειλε αμέσως και στον πατέρα να γυρίσει για το γάμο"

Η Θεοφανώ στηρίχτηκε σε ένα δέντρο

"Τι έπαθες?"

"Μια μικρή ζάλη,είχα καιρό να περπατήσω τόσο"

"Μεταξία!"

Φώναξε ο Αντρέι

"Πάμε να κλείσουμε τα όργανα, παντρεύομαι"

Είπε και έφυγε τρέχοντας

Ο Αντρέι την κοίταξε και τη χαιρέτησε με ένα νεύμα πριν ακολουθήσει τη Μεταξία

Η Θεοφανώ ένιωσε σα να χε χάσει τρία χρόνια από τη ζωή της.Αληθεια άραγε αγαπούσε τη Μεταξία?Δάκρυα συγκεντρώθηκαν στα μάτια της και κάθισε κάτω από δέντρο να ηρεμήσει