Η Αγάπη Μας Μια Θάλασσα

Σπηλιά

1817

Όμορφο ήταν το καλοκαίρι εκείνο.Θα λέγε κανείς πως ήταν λιγότερο ζεστό από τα προηγούμενα μα αυτό για την 20 χρονη Θεοφανώ δεν ήταν πρόβλημα. Οπως έδεσε τα μαλλιά ψηλά και στο στήθος της έκρυψε ένα ματσάκι γιασεμί πρωτού κουμπώσει τα τελευταία κουμπιά του πουκαμίσου της.

"Φεύγω"

Είπε

"Που πας?"

Τη ρώτησε η Μεταξία

"Στη θάλασσα"

Η Θεοφανώ βγήκε χοροπηδώντας από τον πύργο.Δεν είχε πει ψέματα θα πήγαινε στη θάλασσα απλά όχι για να κολυμπήσει.

Για κείνον θα πήγαινε,για να τον δει,είχε πάνω από ένα χρόνο να τον δεί.

"Καλημέρα, αρχόντισσα"

Η Θεοφανώ χαιρέτησε αρκετούς περαστικούς φορώντας το προσωπείο της ήσυχης και γλυκιάς αδελφής του καπετάνιου

Με το που πέρασε στα χωράφια η Θεοφανώ άρχισε να τρέχει και να παίζει με τα λουλούδια,να ανασαίνει τις μοσχοβολιες της φύσης.Είχε γιορτή η φύση, ολάκερη η πλαση για εκείνον που επιτέλους είχε πατήσει τα χώματα της.
Η Θεοφανώ ένιωσε τα γόνατα της να χάνουν δύναμη και να κόβονται καθώς πλησίαζε στην παραλία τους,την πιο απόμερη με μια μικρή σπηλιά που κρατούσε το μυστικό τους φυλαγμένο καλά τα τελευταία τρία χρόνια.

Έβγαλε τα παπούτσια της για να πατήσει τις πέτρες,να τις νιώσει και ας πονούσαν να πόδια της,ήθελε να νιώσει τη γη της, εκεί στον μικρό κόσμο που είχε χτίσει στην παραλία εκείνη.

Η καρδιά της φλετουρουσε σα χιλιάδες πεταλούδες,την πονούσε και έπαιξε με την ανάσα της που γινόταν όλο και πιο γρήγορη.Αραγε να χε αλλάξει καθόλου?

Τα παπούτσια γλυστρησαν από τα δάχτυλα της σαν άκουσε αλλά βήματα.
Η Θεοφανώ έβαλε το χέρι της στο στήθος της να μειώσει τους χτύπους της καρδιάς της που την πονούσε πια

"Θεοφανώ"

Ο Αντρέι βγήκε από τη σπηλιά χαμογελαστός.Ειχε αλλάξει,είχε αφήσει ένα κομψό μούσι να συνοδεύει το μουστάκι του

Η Θεοφανώ έτρεξε στην αγκαλιά του και εκείνος την έσφυξε πάνω του.Το κορμί της είχε μουδιάσει ολόκληρο.Με μια βαθιά αναπνοή άφησε το άρωμα του να μπει στα πνευμόνια της.Ηταν όμορφο άρωμα από τη Γαλλία που χε πάει στο προηγούμενο μπαρκο και κάθισε για τρείς μέρες,όπως της είχε γράψει τότε και είχε ποτίσει το γράμμα με το άρωμα του για να το θυμάται