Οι δυο γαμπροί έφυγαν σχεδόν ταυτόχρονα και στον πύργο επέστρεψε η συνηθισμένη ηρεμία και η γλυκιά ρουτίνα που είχε αναπτυχθεί.
1820
Η Θεοφανώ περίμενε για δεύτερη φορά παιδί.Η εγκυμοσύνη εκείνη διέψευσε τις ελπίδες της αφού αντί για πιο ήρεμα ήταν πιο δύσκολα.Ο Λεωνίδας έτρεχε συνεχώς και έπαιζε με τη Χαριτινη εκνευρίζοντας τη.Φυσικα θα ήταν άδικο για τα μικρά να τους ρίξει όλο το φταίξιμο.Ο Αντρέι ήταν η κύρια αιτία ή καλύτερα οι νυχτερινές τους περιπτύξεις.
"Στο κρεβάτι σου! Τώρα!"
Φώναξε η Θεοφανώ και ο Λεωνίδας έτρεξε και χώθηκε στα σκεπάσματα
"Μπράβο τουφέκι μου, καληνύχτα"
Έπειτα επέστρεψε στον οντά της που ήταν ακριβώς δίπλα και κάθισε στο κρεβάτι.Το περίμενε,το ήξερε από τα βλέμματα τους που έμοιαζαν σα λάβα, πυρωμένα κάρβουνα οι κόρες από πάθος και προσμονή.Δεν έφαγε,δεν άντεξε να φάει.
Επιτέλους η πόρτα έκλεισε με βροντή.
"Το δέρμα σου μετάξι,δε χορταίνω να σ'αγγίζω"
"Δε χορταίνω να σ'αγγίζω"
"Κόκκινο"
"Κόκκινο"
"Για σένα το ραψα"
"Για σένα το ραψα"
Τα μάτια της σε δευτερόλεπτα είχαν γίνει θάλασσες φουρτουνιασμένες.
"Φωτιά και λαύρα"
"Φωτιά και λαύρα"
Η ανάσα της επιβράδυνε και βάρυνε.
Η Θεοφανώ ξάπλωσε στην κλίνη και κοιτούσε το πέτρινο ταβάνι"Καίγομαι"
"Καίγομαι"
Οι ήχοι άλλαξαν και οι φωνές έγιναν αγκωμαχητα.Ακουγε,ακουγε αχόρταγα. Ειχε καταντήσει αρρώστια μα δε μπορούσε,ήθελε να τους ακούει και να τους βλέπει,να πονά και υποφέρει με τη χαρά και τον πόθο τους.
Η Θεοφανώ γύρισε πλευρό.Ενιωθε ο πόνος να μεταφέρετε και στα σωθικά της.Το χέρι την κοιλιά της ενώ προσπαθούσε να ανασανει.Τον άκουσε να τελειώνει,την άκουσε να βογγα
Η Θεοφανώ τινάχτηκε και τα δάκρυα που κυλούσαν στα σκεπάσματα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλα της.Περνωντας μονάχα ένα σάλι βγήκε ξιπολητη στον κήπο όπου ο βοριάς έκανε κουμάντο.
Τα μαλλιά της ταξίδευαν μαζί του, ολόκληρη ταξίδευε μαζί του.
Η Θεοφανώ έφτασε ως την πύλη όπου υπήρχαν οι φρουροί και γύρισε για να καθίσει στον κήπο.Ηταν τόσο όμορφη και τόσο γαλήνια θ ηρεμία που αν το κρύο ήταν το τίμημα,ήταν διατεθημενη να το ανεχτεί
YOU ARE READING
Η Αγάπη Μας Μια Θάλασσα
FanfictionΗ αγάπη μας μια θάλασσα φορτούνα στην ψυχή, αγάπη μύρια κύματα και όλα απ'την αρχή