GÖKLERİN FISILTISI/ GERÇEK AİLEM

1.Bölüm: Ölü Bedenler

1.Bölüm: Ölü Bedenler

Medya:İzgi Alev Kandemir.(karakter değiştirilmiştir 25/06/24)

Babamın elini hiddetle yemek masasına vurmasıyla elimdeki çatal tabağa düştü. Derin bir nefes verip gözlerimi kapattım.

Ben İzgi Alev Kandemir. 24 yaşındayım.

"Ben kimseye bu evden benim iznim olmadan çıkmayacak demedim mi!" Dedi babam bağırarak.

Küçükken bu sesten korkardım ama şuan alışmıştım, alışmaya mecbur bırakılmıştım.

Kapattığım gözlerimi babam olacak kişinin bağırmasıyla açmıştım.

Yemek masasına kısaca bir göz gezdirdim. Başta babam onun yanında annem, annemin yanında üvey kız kardeşim vardı. Bir abim olacak şahıs eksikti.

Şahsen üvey kız kardeşim pekte üvey sayılmaz aslında sonuçta babam onu annemin en yakın arkadaşıyla yapmıştı ne komik ama.

Annem ise bunca olanlara rağmen hâlâ babam olacak şahsiyetsiz ile beraberdi. Ne kadar annemle bu konuyu konuşmak istesem bana her zaman onu sevdiğim için onunlayım derdi.

Annemin ki sevgi değil takıntıydı.

Kapının açılıp kapanma sesi ile abimin geldiğini anlamıştım.

Onunla zaman zaman anlaşamasakta birbirimizi seviyorduk.

Abim içeri girdiği zaman babamın sandalyeden kalkıp ona doğru gidip yumruk atmasıyla annemin ağzından küçük bir çığlık firar etti.

Hem abimi dövüp hem ona saydırıyordu. Abim evden kimseye haber vermeden çıkmıştı. Babamın tüm siniri onaydı.

Sandalyeden kalkıp abimin üzerindeki babamı kaldırmaya çalıştım. Babamın eliyle beni itmesiyle arkaya düştüm ama kolunu bırakmadım bu yüzden oda bende beraber düşmüştü.

Baba müsveddesi abimin üzerinden kalkarken abimin yüzünü daha net gördüm. Burnundan oluk oluk kan akıyordu ona baktığımı hissetmiş gibi bana baktı ve gülümsemeye çalıştı.

Kolunu tuttuğum baba müsveddesi kolunu elimden kurtarmak ayağa kalktı ve sandalyeleri devirmeye başladı.

Onu umursamadan abim Aras'ın yanına gittim. Kolundan tutarak onu kaldırdım ve bir kolunu omzuma atarak yukarı odama doğru merdivenlerden çıkmaya başlarken Halan Kandemir yani baba müsveddesinin sesini duydum.