BEBEĞİMİN ANNESİ (+18)

10

Filmi izlemeye devam ederken aklıma gelen şeyle yeniden sessizliği bozacaktım.

"Muraat..."

"Efendim Elçin, efendim?"

"Elektrik için ararız demiştin, arıza kaydı falan..."

Filmi durdurup telefonu eline almıştı. Birkaç numara tuşladıktan sonra telesekreter konuşmaya başlamıştı. Fırtınadan ötürü arıza bildirimi yapılan yerleri ve tahmini kesinti saatlerini söylüyordu. Bir yer daha söyledikten sonra Murat konuşmayı yarıda kesip telefonu kapatmıştı.

"Noldu?"

"Duydun. Sabah 6 dedi."

"Orası burası mı?"

"Evet."

"Uf ya..."

"Asıl sorunumuz ev soğur o saate kadar."

"Zaten serinledi sanki biraz."

"Üşüdün mü?"

Elini koluma koyduğunda eli sıcacıktı.

"Buz gibisin."

"Biraz..."

"Gel yukarıdan battaniye alalım."

Telefon flaşını açıp yukarıdaki odalardan birine çıkıp dolabın birinden büyük bir battaniye almıştık. Tekrar aşağı inip battaniyenin altına geçtik. Film izlemeye devam ediyorduk.

Filmin sonuna doğru esnemeye başlamıştım. Film bittikten sonra da Murat bana dönmüştü. Bilgisayarın ışığı yüzümüze vuruyordu.

"Uykun mu geldi?"

"Evet..."

"Odana birkaç mum koyalım uyu istersen."

"Olur."

İkimiz de elimize ikişer mum aldıktan sonra odaya çıkmıştık. Murat mumları yerleştirdikten sonra bana döndü.

"Bir şey olursa odamdayım. İyi geceler."

"Teşekkür ederim. İyi geceler."

Mumların sayesinde rahat bir şekilde uykuya dalabilecektim. Yağmur yağmıyordu ama dışarıda sert bir rüzgar esiyordu. Rüzgarın sesi giderek kulağımda uğultuya dönüşmüştü.

...

Kulaklarımı dolduran şiddetli sesle gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Uyku sersemi ne olduğunu anlayamazken hızla yataktan kalktım. Oda dışarıdan gelen ışıklarla aydınlanırken kalbim ağzımda atıyordu. Yine fırtına başlamıştı. Hızla odadan çıkıp koridora çıktığımda Murat'ı görmemle daha da korkmuştum.

"Hiii!"

"Korkma korkma Elçin sakin ol."

"Murat... Sen miydin?"

"Kim olabilir başka. Sana bakmaya geliyordum uyanır da korkarsan diye."

"Doğru tahmin tebrikler."

O sırada yeniden düşen yıldırımla evin içi yeniden aydınlık olmuştu. Arkasına gelecek gürültünün büyüklüğünü ışığın şiddetinden tahmin edebildiğim için refleks olarak gözlerimi kapatıp ellerimle de kulaklarımı tıkamıştım. Gök delinircesine gürlediğinde ister istemez bedenim irkilmişti. Murat beni kollarının arasına alıp sarılırcasına yakınlaşmıştı.

"Elçin sakin ol lütfen neden bu kadar korkuyorsun?"

"Korkuyorum işte..."

"Su içelim bi gel."